Chasing Mr. Right (Cycle d'Amis Series #3)

Chasing 2

Tonight's Pain

"Hi Zai" bati ko sa kanya ng makita ko siyang naghihintay sa akin sa parking lot. Nakakakilig diba? Kasi hinintay niya talaga ako kahit na late na ako ng 30 minutes.

"You're late" napa peace sign na lamang ako at nagpapacute sa kanya. Oo na ako na pabebe at walang makakapigil sa akin. Landi eh no?

"Tara na?" Alanganin kong sabi sa kanya na ikinailing niya. Alam ko na naman ang parusa niya sa akin. This is not the first y'know? At kahit alam ko naman na may ipapagawa siya sa akin like before.

Noon kasi pinahintay ko siya ng halos 1 hour kaya isang linggo din akong naging slave niya which is very very exciting and fun. Aba bakit naman hindi? Paglilingkuran ko lang naman ang aking mahal. O diba?

"Pumunta ka sa bahay ko ngayon din..." aniya kaya tumango ako. Eh iyon kaya ang plano namin ngayon diba?

"...at maglalakad ka lang" napanganga ako sa sinabi niya. Halos gusto ko ng maiyak dahil napakalayo ng bahay nila.

"Are you serious?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Lumapit siya sa akin at kinuha lahat ng gamit ko. Magtatalon na sana ako sa tuwa ng inilagay niya lahat ng gamit ko sa sasakyan ngunit lahat ng saya ko ay nawala ng pumasok siya sa sasakyan at pinaharurot ito. Dinig ko pa nga ang sigaw niya.

"Yes I am damn serious. You should be there in less than 1 hour at wag mo ulit akong paghintayin. Or else... you'll face another consequences" at ayon na nga. He left me without any choice.

Pero imbes na magmamaktol ako ay nagsimula na akong maglakad. I dont have a phone or money ngayon dahil lahat ng iyon nasa bag ko na.

30 minutes ang dating ko lalo na pagnakasakay ako but hell! 1 hour kapag nilakad ko. Mawawala poise ko nito pero of course kakayanin ko para sa ekonomiya.

Punas pawis takbo na naman. Iyan lang naman ang drama ko ngayon dahil baka malate ako. Habang naglalakad ay biglang may nag pe-pep sa likod ko kaya tinignan ko ito at ganoon na lamang ang paniningkit ng mga mata ko ng makita ko si Michael. Ang walang hiya may kasama pang babae. Wait- pakialam ko ba?

"Hop in?" Aniya kaya napa irap ako at naglakad ng mabilis. Pero dahil tangga siya at bobo sinundan parin niya ako.

"Sabi ko sumakay ka na. Ill drive you home" aniya kaya hinarap ko siya at inirapan.

"Hindi ako uuwi sa amin ngayon at pwede ba wag mo kong kulitin dahil naiirita ako sayo walangya" aalis na sana ako ng bumaba siya ng sasakyan at hinawakan ang braso ko.

"Saan ka pupunta?" Bigla namang nanlambot ang mga tuhod ko dahil sa tanong niyang iyon. Everytime we argue little things at magwa- walk out ako he keep on asking his question that will lead me back to his arms and cry but not now and it will never be. That's all in the past a.d what's past is... always in the past nothing more... nothing less.

"I will ask you again Alpha. Where the hell are you going? Its past 5 pm and supposedly nasa bahay ka na ngayon kaya saan ka pupunta at bakit naglalakad ka?" Hindi ako agad nakasagot. I want to cry right now dahil iyon ang bagay na hindi ko ginawa noon ang bagay na ayaw kong gawin dahil hindi siya deserving sa mga luha ko.

"Its none of your business" hinila ko ang kamay ko pero hinigpitan niya iyon kaya using my other hand I slap him... hard. Naikinabigla niya kaya nabitawan niya ako.

"Stupid!" I uttered and run. Hindi ko na kasi kaya eh. Masakit oo pero anong magagawa ko? Nagpatuloy na lamang ako sa paglalakad hanggat sa umabot ako sa bahay ni Zai at alam ko. I am 30 minutes late... again.

Pagpasok ko ay nakita ko si Zai na naghihintay sa akin.

"You're 30 minutes late... again" aniya kaya ngumiti ako ng mapakla at tumabi sa kanya.

"I know..." sabi ko na ikinabigla na lamang niya pero hindi ko na siya pinansin. Kinuha ko ang paper na hawak niya at ganoon na lamang ang pagtataka ko ng mabago ang pamagat ng tulang ibinigay sa amin.

'Saturdays rain'

Iyon ang pamagat na siyang ipinagtataka ko.

"She emailed me na change topic daw dahil unlike this... its so hard to know whats the writers emotion at kung bakit saturdays rain ang pamagat" paliwanag niya sa tanong na nasa isip ko. Tumango na lamang ako at binasa ang tula.

The rain is pouring
and my heart is bleeding
Keeping my tears from flowing
Considering my useless feeling.

Looking up in sky
Can make me cry
Wishing it to dry
Without wiping it try.

Im intoxicated with love
Without thinking him above
I am trying to move
And fly like a dove.

Time came and the rain stop
Causing your letter to pop
With my name on top
And with a raindrop.

And everything happened in a saturdays rain.

Obviously... the poem written in the Saturdays Rain pero ang dapat na ipoint out dito ay ang message ng writer.

"So what do you think?" Aniya ng matapos ko ang pagbabasa. Inilagay ko ito sa lamesa at tinignan siya.

"Halata naman na dalawang tao ang naging inspiration niya eh. The one who didnt consider her feelings and the one whose she thinking above... Though the focus is iyong taong hindi kinokonsidera ang nararamdaman niya dahil-" I paused when he continue what Im talking.

"Dahil his thinking na mahal niya parin ang taong wala na. Mahirap makipagkompetensya sa taong patay kaya naman he just put his feeling in that letter na nabasa ng ulan na nagsisimbolo ng taong patay na. And nangyari ang lahat ng ito..." I smiled at him.

"In Saturdays Rain" sabay naming bigkas na siya g ikinangiti ko. Oo dapat na akong kiligin ngayon but... I dont know what to feel lalo na sa nangyari kanina.

"If you'll write your poem, ano ang ipapamagat mo?" He ask me habang nasa garden kami at kumakain ng chocolate chip.

"I'll write... Tonight's Pain kung saan lahat ng pangyayaring hindi ko gustong mangyari ay nangyari... Na lahat ng saya ay may kapalit at lahat ng ito ay..." napabuntong ako.

"May katapusan" gusto kong umiyak dahil gusto kong ipakita sa lahat na malakas ako. Oo sabihin na nating nakakalito but a person who is crying doesnt mean she's weak but it mean that she is strong enough to let everyone know how hurt it is. How the pain stabbed her heart thousand times.

"Im just here Alpha... kaibigan mo ako. You can cry infront of me..." and by that my tears fall.
*****
After how many months nasimulan na din sa wakas. So what do you think with the story?