RUH ÇIKMAZI

BAŞLANGIÇ

Herkese merhaba!

İlk defa yazmaya başladığım bu kurguyla kendime çok şey katacağım düşünüyorum. Uzun bir karar aralığından sonra burada yazmaya başladım ve mutluyum.

Umarım acemi de olsam yazılarımı beğenirsiniz, iyi okumalar!

Mühim olan sevmek değildi, sevgi ağızdan çıkan bir kelimeydi sadece .Mühim olan sevgi kelimesinin hakkını verebilmekti. Sevginin hakkını verene güzeldi sevgi, ya hakkını veremeyen için?

Sevgiyi sadece dokunularak hissedilen bir duygu olarak görüyordu galiba, o sevginin hakkını veremeyen kişi.

Halbuki sevgi; sevdiklerini kaybetme korkusuyla sevmek, dokunmadan da sevebilmek, mesafeler engel olmadan da sevebilmekti.

Sevgi benim için karşılıksızdı, tek taraflıydı. Benim için hiç ikili olmayan bir durumdu. Bu durum hayata küsmeme bile neden olabiliyordu. Sevgiyi kimseden beklediğin şekilde alamayınca bir sürü hayal kırklıkları oluşuyordu ruhta. Ama içimdeki umut hiçbir zaman gitmiyordu nedense. Sanırım umudum beni ayakta tutan tek değneğimdi.

Ne kadar itiraz etsem de kendimi kandırıyordum, yaşadığım onca hayal kırıklığına rağmen hem de. Ben saf temiz sevgimi kimsenin pis ve kirli kişilikleriyle leke atmasını istemiyordum. Sonu nereye varırsa varsın direnecektim.

Bu halim hiç iç açıcı olmasa da kendimi avutmam gerekiyordu beni hala ayakta tutan umudumla. Unutmak istiyordum yaşadığım hayal kırıklıklarını, kalbimde oluşan yaraları. Çünkü unutmam gerektiğini söyleyen hisler artık kapıma dayanmıştı.

Bir yandan da düşünüyordum. Acaba bir insan nasıl bu kadar duygusuz ,kaskatı, sevgisiz, acımasız ,isyankar olabiliyordu. Bunlar kötü sonla biten hikayelerin ana temasıydı bir taraftan da. Kötü sonla biten şeyleri hiç sevmezdim, ama komik bir durumdu benim için.

Çünkü,kötü sonla biten şeylerin ta kendisiydim.

Gerçekten gülünecek bir durumdaydım. Ama şunu da aklımdan çıkarmamam gerekiyordu. Benim kötü sonla bitmeme ve ruhumda artık dayanamayacağım hayal kırıklıklarına yol açan kişiye aynısını, bana yaşattıklarının aynısını ona da yaşatmak istiyordum. Her ne kadar içimdeki derinlerdeki ses 'Sen onun gibi değilsin yapma! 'diye kafamı kurcalasa da içimdeki sesi yatıştırmam, susturmam gerekiyordu.

Gerçekten intikam almak istiyordum.

Onu öyle bir hale getirecektim ki üflediğim anda söndürecektim tüm ateşini. O kusursuz yüzü nasıl aklıma çivilenmişse, baktığı her yerde bana yaşattıklarını görecekti. Bu düşüncelerim onun bitişine, sonuna değil yeni bir başlangıca neden olacaktı.

Not: İlerideki bazı bölümler düzenlenmiştir.