Mühür

Bölüm 1

"Dokuz yaşındaydım... Bir sabah babam evin kapısını heyecan içinde çalarken uykudan uyandım. Kapıya doğru giderken annem çoktan kapıyı açmış babamı içeri almıştı. Daha uyku halini üzerimden atamamışken babam beni kucağına aldı ve evimizin bahçesine çıkardı . Şaşırmıştım. Beni çok nadir kucağına alırdı . O duruşmadan şu davaya koşarken çok az vakit geçiriyorduk. Babamı ilk defa o gün çocuk gibi gördüm . Sanki benim yaşımda , yaramaz çocuklar gibi bakıyordu bana. Bunu fırsat bilip sıkı sıkı sarılmıştım babama. Bir an kafamı çevirince o çok istediğim pembe püskülleri olan bisiklet tam karşımda duruyordu. Öyle bir çığlık attım ki yan komşumuz bahçelerinden ne oluyor diye koşarak gelmişti . Babam benim . Canım babam . Annem de çok yoğun çalışırdı , en az babam kadar dava alırdı . Ama babamla çok daha az vakit geçirirdik. Ve şimdi benim sert görünümlü , bazen günlerce bile görmediğim babam benim için almıştı o bisikleti . Benimdi o. Sanki babamla aramızdaki özeldi... Hemen onu gururlandırmam gerekiyordu . Bisikletime bindim . Bir pedal , iki pedal , üçüncüde teker taşa gelmiş olacaktı ki fena yere çakıldım. Bir an yerin binlerce kat dibine dizlerim üzerine düşmüş gibi hissettim . Canım acıyordu. Diz kapaklarımdan akan kan sanki göz yaşlarım da akmaya başlayınca beni boğacak gibiydi . Bir damla , iki damla , üçüncü damla gözlerimden süzülmeden bir yanıma annem bir yanıma babam gelmiş beni şefkatli kollarıyla sarıyorlardı. Anlamıştım o an. Her ne kadar birlikte vakit geçiremesek bile biz bir aileydik. Ne zaman yerin dibine çakılsam beni şefkatle ayağa kaldıracaklardı. "

Artık ne bir ailem var beni düştüğümde kaldırabilecek ne de çocukluk yıllarım. Dokuz yaşındaki şirin kız çocuğu değildim artık . Şimdi upuzun yılların içinden anılarımı bir bir seçip her birini yad ediyorum. Küçük Defne ' nin yerini yirmi iki yaşında ki genç Defne almıştı .

Küçükken ne kadar da basitti hersey. Ağlardım annem sarılır öperdi ve ben herseyi unuturdum. Şimdiyse oturmuş anne ve babamın taziyesinde ağlıyordum. Ne büyük acı . Bütün kemiklerim hüzünle tıkırdarken daha önce hiç tanımadığım insanlar baş sağlığı diliyordu bana .

" Başın sağolsun Defne "

" Başın sağolsun kızım dua et bol dua et "

" Başın sağolsun . Kahretme kendini ölenle ölünmez"

Ölenle ölünmez ! Ne demek bilmiyorum . Benim canımdan can giderken aklıma gelen tek şey ölmek . Ben böyle nasıl yaşardım. Nasıl yaşanır ? Karanlık viraneler vardı bedenimde. Şimdi yüreğimin en akıl almaz sokağında oturmuş çürük kaldırım taşlarına bakıyorum . Onarılması imkansız , işçiliği olmayan taşlar ...

Babam , annem... şimdi birtanecik kızınız en büyük acıyla savaşıyor ama siz yoksunuz . Lanet mi okumalıyım kaza yaptığınıza. Ben gördüm! herkes bir avuç toprak atma derdindeydi kabristanda . Atmayın dedim, yapmayın dedim . Çok haykırdım annem, çok yalvardım babam . Sonra bir karanlık çöktü üzerime . Gözlerim karardı , ayaklarımın yere basmadığını farkettim .Dayım kucağına almış , beni eve getirmiş . Bu ev niye sizsiz şimdi . Niye yoksunuz ? Belki çok bağlı bir aile olamadık ama bizim kocaman sevgimiz vardı . Hani her düşünce kaldıracaktınız beni ? Ben şimdi yokluğunuzda bilinmezliğe düştüm...

Apar topar Mersine götürdüler beni . .Tam 8 ay dayımlarda kaldım . Taziyeden sonra beni tek bırakmak istemediler. Hem dayım hem yengem üzerime titriyorlar. Bana oda açtılar evlerinde . Herşeyim var. Ama bir ailem yok artık . Bir cok konuda üzerime geliyorlat . En cok yemek yemediğim için şikayet ediyorlar . 54 kiloya düştüm . Umrumda değil artık yemek , gezmek , gülmek . Ben eve gitmek istiyorum . Babamın yadigarı, annemin ter döktüğü, bahçesine beraber ağaçlar ektiğimiz evime dönmek istiyorum.

" Dayıcığım seninle birsey konuşmak istiyorum ama lütfen verdiğim kararda destekçim ol "

Sanki diyeceklerimi biliyormuş gibi bakıyor bana .

" Bak Defne git ama hergün arayıp sesini duymalıyım. İnatçısın sen. Gitme desem bir yolunu bulup kaçarsın. Ama seni uyarıyorum . Bunalıma girdiğini hissedersem unut o evi . Sana ilk ve son kez bu konu hakkında şans tanıyorum. "

İşte bu kadar . Konuşma bitmiştir . Uçak biletim alındı beni bekle evim , hatıralarım. ...