***
Bunun dışında yaralar çok ağırdı. Cumartesi sabahı Simon koşuya çıkar çıkmaz tüm kıyafetlerini çıkardım ve boy aynasında kendine baktım.
Uzun süre hapiste kaldığı için zayıf vücudumun yer yer morluklar oluşmuştu. Perde çubuğunun çarptığı yerde omzumun yakınında mavi bir morluk vardı ve morluklar her zaman solar pleksusumda ve yan tarafımda kalıyordu. Kırbaçladığı bölgenin kenarlarında, görünümü iğrenç olan sarımsı-mor bir morluk vardı.
Aynadaki kötü görüntüme bakarken aniden kapı açıldı. Simon gelmişti.
Her zaman sakin bir yüze sahip olan Simon, vücudumdaki yaraları görünce şaşırmış gibi kaşlarını kaldırdı. Tuhaf bir durumdu. Üzerimde sadece iç çamaşırı olduğu için hızla yatağın üzerinde bıraktığım bornozu giydim. Simon bornozu giyene kadar sessizce bekledi. Nihayet dönüp yüz yüze geldiğimizde Simon her zamanki sert ses tonuyla konuştu.
"Neler olduğunu sormakta sakınca yoksa duymak isterim."
Kollarımı kavuşturdum ve Simon'a baktım. Yaklaşık iki aydır Simon'la aynı odayı paylaşıyordum. Onun güvenilir bir insan olduğunu biliyordum ama yine de ona Jerome'dan bahsetme konusunda isteksizdim.
"Koşmaya çıkacağını sanıyordum."
Simon kapının önünde sırtı dik bir şekilde duruyordu.
"Mektuplarımı unuttum, aşağı indim ve geri döndüm. Şimdi gördüm ki geri dönmüş olmam iyi oldu."
Simon'la kesin bir dille konuştu.
"Bana yardım etmeye çalışıyorsan teşekkür ederim ama reddedeceğim. Çünkü yardım etmene gerek yok."
Bir süre sessiz kaldık. Simon'a çok gergin bir şekilde baktım. Onun ifadesini okumak zor değildi. Aniden uzaklaştığında farkına varmadan bir adım geri çekildim.
Ama Simon çekmeceden bir ilk yardım çantası çıkardı. İlk yardım çantasını masaya koyan Simon dikkatle bana baktı.
"Karıştıysam özür dilerim. Ama umarım yaralarını iyileştirmeme izin verirsin."
Bu iyiliği reddedemezdim. Hayır... Aslında bu seviyedeki iyilik hoşuma gitmişti. İnatçılığımdan vazgeçip üstümdekini çıkardım. Simon'un hareketini takiben yatağa oturdum. Çok geçmeden sıcak ve yumuşak bir el bana dokundu.
Sırtımda kırbaçla vurulan yeri dikkatlice okşadı. Bir hışırtı sesi duydum ve morluğun üzerine bir yama yerleştirdi. Simon dik bir şekilde omuzlarımın, yan tarafımın ve karnımın üzerine yamaları dikkatlice uyguladı. Dokunuşu bir kardeşinki kadar nazikti ama gözleri her zamanki gibi soğuktu.
Tüm yamaları taktıktan sonra Simon'un kolunu tuttum ve onu uzaklaştırdım. Ben üstümü giyerken Simon benimle konuşmadı. Tek kelime etmeden odadan çıktı. Geri döndüğünde benim payıma düşen kahvaltıyı ve kendi payına düşen kahvaltıyı tepside getirdi. Simon ve ben tek kelime etmeden yemek yedik ama aramızdaki atmosfer kesinlikle her zamankinden farklıydı. Sır bizi birbirimize yaklaştırmıştı.
Odamızdaki çocukların hiçbiri hafta sonu dışarı çıkmadı. Bunun yerine oturma odasında oturduk, ödevlerimizi yaptık ve birlikte yemek yedik. Ancak öğleden sonra saat dörtte Jerome her zamanki gibi geldi.
Jerome ve ben bakıştık ama selamlaşmadık. Hugh'la satranç oynadı ve George'la benim anlayamadığım bilgisayar programları hakkında sohbet etti.
Bu sırada Simon ve ben oturma odasında televizyon dizileri izledik ve dart oynadık. Becerilerimin çok iyi olduğunu söyleyemem ama Simon'ın dart becerileri gerçekten berbattı. Beş raundu kaybettikten sonra oyunu bıraktı. Saat altıda ayrılana kadar Jerome bırakın benimle konuşmayı, yüzüme bile bakmamıştı.
_
***
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bad Life
Fiksi UmumRaymond, annesi tarafından beş yıl tutuklu kaldıktan sonra sanki terk edilmiş gibi kırsaldaki bir yatılı okula nakledildi. Yurttaki dört oda arkadaşıyla yeni bir okul hayatına başlar.
