Leah, küçük köyünde sade ve kendi halinde bir hayat sürerken, bir sabah yağmurun sesiyle uyanır. Henüz uyumakta olan kız kardeşi Julia'ya kaşlarını çatarak bakar ve banyoya kaçar. Sıcak bir banyo ile rahatladıktan sonra, doğayla iç içe olan köyün en...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Julia'nın yanından ayrıldıktan sonra yatağıma gitmek üzere adımlarımı attım. Yarın çok işim olacaktı ve bir an önce uyuyarak enerjimi toplamam gerekiyordu. Yatakta uzanırken, içimdeki karmaşa ve korku düşüncelerimin etkisi altında daha da derinleşti.
Uykuya geçmeye çalıştım, Ertesi sabah, erken saatlerde, uyandım. Gece boyunca yaşadığım duygusal duygular beni yormuştu.
Rüyalarımdaki karanlık ve belirsizlik, gerçeğe dönüştü; ne yapacağımı, hangi adımları atacağımı bilmeden kalktım. Üzerimdeki yorgunluk, yüzüme yansıdı. Yavaşça kalkıp giyindim ve annem ile
babamın yanına gitmek için odadan çıktım. odalarına vardığımda, annem ve babam beni gördüklerinde yüzleri endişe ve korkuyla değişti. gözlerimdeki morluklar ve solgunluğu hemen fark ettiler.
Annem endişeli bir şekilde, "Leah, sabah sabah bu kadar yorgun görünüyorsun. ne oldu? neden bu kadar üzgünsün?" dedi. babam da bana yaklaşarak "bir sorun mu var kızım?" Dedi
derin bir nefes aldım, kalbimdeki kararı seslendirmenin zorluğunu hissettim. "Anne, baba, buradan gitmek istiyorum. Bu saray bana dayanılmaz geliyor. İnsanların yaşadığı acılar, hizmetçilerin gördüğü zulüm, her şey içimi parçalıyor. Başka bir yere gitmek istiyorum, buradan ayrılmak istiyorum," dedim yanaklarımdan yaşlar süzülmeye başladı.
Annem titreyen bir sesle, "bu yerden ayrılmak istemen anlaşılabilir ama..." derken sesi kesildi. Gözlerini benden kaçırıyordu, ne söyleyeceğini bilemez haldeydi.
Babam da çaresizlik içinde, "buranın ne kadar tehlikeli olduğunu bilmiyorsun. Kraliçe Eleonora ve Kral Valior'un gücü çok büyük. Bizim buradan ayrılmamız mümkün değil. Güçleri... çok büyük," dedi, sesi titrek bir şekilde devam ederken, gözlerini benden kaçtırdı.
gözlerim daha da doldu. "Neden böyle çaresizsiniz?" diye haykırdım. "Bana bakın ve cevap verin! neden böyle çaresizsiniz?!"
Annem ve babam bu sözlerle gözlerini kaçırmaya devam ettiler. ağlayarak, "Siz burada kalmayı nasıl kabul ettiniz? Neden buradaki insanların acı çekmesine göz yumuyorsunuz? Neden buradan ayrılmak için bir adım bile atmıyorsunuz?"
Annem, göz yaşlarını silerek, "Leah... Kral Valior ve Kraliçe Eleonora'nın gücü gerçekten çok büyük. Kraliçe'nin en ufak bir hata karşısında hizmetçileri hemen kovduğunu biliyoruz. Kraliçe Eleonora, titiz ve acımasızdır. Birkaç gün önce bile bir hizmetçiyi kovdu. Krallığın içinde kalarak bizi koruyabilecek tek şey bu. Buradan ayrılmak, bizi daha büyük tehlikelerle karşı karşıya bırakır," dedi. Sesindeki korku ve çaresizlik bariz bir şekilde hissediliyordu.
Babam da ekledi, "Kraliçe Eleonora'nın gözünden kaçmak imkansız. Gücü ve öfkesinden kaçmak mümkün değil. Biz burada kalmak zorundayız, aksi takdirde hayatımızı tehlikeye atarız. Bunu anlaman gerek senin için endişeleniyoruz."
