ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🌼 |ONGOING|

🌼 Chapter 05 🌼

Shenul pov

" ඔය කොළ ටික කන්න සුදූ.......මේ බලන්නකො ඉතින් හැමදාම මේ ලමයා ඔහොම්මමනෙ......කොළ ටික පිගානෙ පැත්තකනෙ "

" අම්මා කියනවා හරි සුදු පුතා ඔය ටික කන්න.....කොළ කන්නෙ හරක් විතරක් නෙවෙයිනෙ "

" අනේ තාත්තා......බලන්නකො අම්මා තාත්තා මට හරකා කියලා කිව්වනෙ "

" ඔයාට මම එහෙම කිව්වෙ නෑ කොල්ලො......ඔයානෙ ඔය ඒ විදියට හිතන් කෑ ගහන්නෙ මම මොනා කරන්නද......සදූ නංගිලා කතා කලා අද.....නිවාඩු වෙලාවක් බලලා එහෙ ගිහින් ආවනම් හරිනේ.....ගියෙම නෑනෙ දැන් කාලෙකින් "

" පුතාට නිවාඩු දවසක් බලලා ගිහින් එමු එහෙනම් සුධීර "

අපි උන්නෙ රෑ කෑම මේසෙ වාඩි වෙලා. අම්මා කිව්වත් වගේ කොළ මැල්ලුමක් හැදුනු හැම දවසකම ඒවා මගෙ පිඟාන කෙලවරකට වෙන්න ගොඩ ගැහුනා. ඇත්තම කතාව මම කන්න කැමති නැති එක. ඕවා කන්න බෑ අප්පා මෙලෝ රහක් නෑ. තාත්තා මට විහිලු කරන්න ගන්නකොට මම කලේ අම්මට කෑ ගහපු එක. විහිලුවට තමා. ඒත් අම්මා ගනන් ගත්තා කියලා හිතනවාද.මොන පිස්සුද.....එයා එයාගෙ පාඩුවේ කනකොට මම නොක්කාන්ඩුවට එක කම්මුලක් පිම්බුවා. තාත්තා හිනා වෙනවා මම බලාගෙන. එයාටත් ඉතින් මාව විහිලුවකට ගන්න තියනවනම් ඊට වඩා දෙයක් නෑ. රෑ කෑම මේසෙ අපි තුන්දෙනාම ඉන්න තැන මේවගේ විහිලු හරි සාමාන්‍යයි. පුංචි පවුල රත්තරන් කියලා කියනවනෙ

තාත්තා නැන්දලා ගැන කියනකොට බත් පිගානෙ තිබුන බෝංචි කෑල්ලක් මම ඉස්සර දත් අස්සෙ හිරකර ගත්තා. නැන්දා මතක් කලාලු.මොකටද දන්නෑ. අනේ මටනම් බෑ එහෙ යන්න. අර පොඩි වසවර්තියා ගැන මතක් වෙනකොටත් මගෙ ඇග වෙවුලලා යනවා. දවසක් අපේ ගෙදර ආපු වෙලාවක ඒකා මං ආසාවෙන් පරිස්සම් කරපු බැට් මෑන්ගෙ ඔලුව දෙකට මැදින්ම මහ සාහසික විදියට කඩලා දැම්මෙ මගෙ පපුවත් ඒවගේම කැඩිලා යනකොට. එතකොට මං අට වසරෙ.....බොරු කියන්න මොකටද මට නම් තාත්තගෙ පැත්තෙ ඉන්න එක නෑදෑයෙක්වත් පේන්න බෑ. තාත්තා අම්මාව ගෙනාපු මුල් දවස්වල ඉදන් එච්චර හොද හිත නෑ එයාලට අම්මා එක්ක. ආච්චි එහෙම මාව හම්බෙන්න හිටපු මුල් කාලෙදි අම්මාට එයා නොසෑහෙන්න වෙනස්කම් පවා කලාලු. තාත්තා පවා ඕවා නොදන්නවා නෙවෙයිනෙ. පස්සෙ ඉන්න බැරිම තැනලු අපිටම කියලා ගෙයක් හදාගත්තෙ. තාත්තා වැඩට යද්දි පවා මාව තනියම හදාගන්න කාපු කට්ට දන්නෙ අම්මා විතරයි. දැන් ඉතින් එයාලා වෙනසක් නැතුව කතා කලත් මොකද මට දිරවන්නෙම නෑ. අම්මානම් කියන්නෙ පරන දේවල් අමතක කරලා ඉන්න ටික කාලෙ හොදට කතා කරන්න කියලා. කතා නම් කරනවා තමා ඒත් මම එයාලා එක්ක වැඩි බජනෙට යන්න කැමති නෑ