Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
احیاگر جسم و روح من درمان غم و اندوه من معشوق با شکوه من مزد رنج و ستوه من تو بودی...
_دانته.
●●●
لبخند زنان به تهیونگ که با اخم نگاهش و ازش میگرفت ، زل زده بود.
" من باید برم با دکترت حرف بزنم و داروهات و بگیرم مامان . تو خوبی ؟ من برم ؟"
" آره مامان نگران نباش "
زن با ملایمت سر پسرش و بوسید و از اتاق بیرون رفت. سکوت تهیونگ و دوست نداشت. به آرومی خم شد و دستش و گرفت " ببخشید دیگه.."
با گریه بهش نگاه کرد و لبه تخت نشست " میدونی چقدر ترسیدم...؟" " ببخشید.. " به آرومی اشکهاش و پاک می کرد " میدونی من چقدر ازت عصبانی ام؟.. مگه نگفتم هميشه باید دو تا اسپری همراهت داشته باشی.." " ببخشید تهیونگ.."
با بغض پنهان صداش، قلب پسر کوچولو ترک میخورد.
" مرگم و جلوی چشمام دیدم کوکی...."
" ببخش منو..حواسم نبود اون یکی اسپری تموم شده.."
با ناراحتی، صورت خیس تهیونگ و بوسید .
" گوشه لبت زخم شده... "
با مهربونی زخم کنار لبش و هم بوسید . تهیونگ جلو تر رفت، گونه پسر و نوازش کرد.
" میدونی اگه میرفتی من یه دقیقه هم دیگه توی این دنیا نمی موندم.. دلم به چی خوش باشه بعد تو؟"
با اخم جلوی دهنش و گرفت
" هیش... من هیچ جا نمیرم.. ما به هم قول دادیم پناه هم باشیم.. بعدشم من اگه برم میری دوباره سیگار میکشی ! "
کف دست پسر روی لبش رو، بوسید و خندید
" آخ جون بالاخره خندیدی ! به خدا اگه دوباره گریه کنی، منم گریه میکنم!"
تهیونگ چشماشو و بست و سر پسرو بغل گرفت. " چشم دیگه گریه نمی کنم کوچولو.. خیلی دوست دارم.. خیلی خوشحالم که سر قولت موندی "
" حالا که برگشتم پیشت، بهم بوس نمیدی ؟"
با خنده لبهاش و محکم بوسید و گازی از لب پایینش گرفت .
