Dünyanın sonunu getirebilecek güçte bir çipi taşıyan genç Profesör, kendisini korumakla görevlendirilen askerle hiç tatmadığı amansız duygulara yelken açar. Kadını tüm dünyadan koruması beklenen asker, görevini en kanlı haliyle yerine getirirken ayn...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mükemmel ve upuzun bir bölümle geldim. Yazarken aşırı eğlendim. Umarım siz de okurken zevk alır, eğlenirsiniz. Şimdiden gözlerinize sağlık.
Oy vermeyi unutmayın, satır başı yorumlarınız ve oylarınız büyümemize destek olacak. <3
♫ Bölüm şarkıları: Erkin Koray - Tek Başına | Duman - Vals ♫
🗝️
Yedi yaşında küçük bir kız çocuğuyken hayat ne kadar da toz pembe gelirdi gözlerime. Annemle yemekler yapmayı, babamın geleceği güne kadar sabırsızca saymayı, her gün biraz daha ona hayran olmayı severdim. Gün boyu mutfakta çeşitli kurabiyeler, pastalar yapan annemin saçtığı huzurlu kokularla salonda oturur televizyon izlerdim. Annemin işlettiği küçük pastanemizde bile televizyondan gözlerimi alamazdım çünkü ben çizgi filmler yerine askeri filmleri izleyerek büyümüştüm. O yaşımdan beri vatanımı benimsemiş, kalbimin içinde atan o can damarı olduğunu anlamış, bunun farkındalığıylabüyümüştüm.
Yine de can damarımın, vatanımın bende açtığı yara büyüktü. Yedi yaşımın son günlerinde toz pembe hayatıma kan kırmızısı şanlı bayrağın rengi acı bir şekilde bulanmıştı. Kendimi bildim bileli zekiydim, etrafımda olup biteni anlayacak kadar akıllı bir çocuktum. Diego her ne kadar benden gizlese de büyürken ailemin yokluğu bir diken olmuş, en can yakıcı türden batmıştı kalbime. Küçük yaşlarda okulda yapılan her etkinlikte ailesi gelen insanları uzaktan izleyerek büyümüştüm. Öğretmenin babanız ne iş yapıyor sorusuna susarak hayatta kalmıştım çünkü daha o yaşlarda babamın kimliğinin benim zihnimden dahi silinmesi gerektiğini söylemişlerdi ancak ben her şeye rağmen babamı unutmamakta direnmiş, her ne kadar bu emre itaat etsem de babamın varlığını tıpkı kalbimin varlığı gibi kendimle büyütmüştüm.
