Dünyanın sonunu getirebilecek güçte bir çipi taşıyan genç Profesör, kendisini korumakla görevlendirilen askerle hiç tatmadığı amansız duygulara yelken açar. Kadını tüm dünyadan koruması beklenen asker, görevini en kanlı haliyle yerine getirirken ayn...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
PİLLİ BEBEK
13 Kasım 2008
Bir zamanlar dünyada, insanlar birbirlerine yardım eder, sevgi ve nezaketle dolu bir toplum oluştururlardı. Ancak gölgenin sınırları içinde, bencillik ve hırs, kalpleri karartır ve insanları birbirine düşman ederdi ama sonunda, herkes anladı ki, her kalpte hem ışık hem de gölge vardı ve her birimizin seçimleri, hangisinin dünyamızda hüküm süreceğini belirlerdi.
Bu yolculukta ise terazi dengesizdi. Genç adam hayatı boyunca bir şeyleri kazanmakla uğraşmışken şimdi kaybetmekten nefret ediyordu. Oysa daha yeni başlamıştı, kötülüğün o koyu sarmaşıklarından yeni kurtulmuş, gözlerini iyiliğin ışıltılı dünyasına yeni açabilmişti. Şimdiyse yeniden kötülüğe mahkum olmuş zihni, cehennem kadar yakıcı bir öfkesi olduğunu hissediyordu.
Bir arabadaydı. Yağmur durmaksızın şiddetle yağarak camlara temas ediyordu ama etkilenmiyordu çünkü onun içindeki öfke kusmadandinmeyecekti. Elinde sıkı sıkı tuttuğu metal çantaya kaydı bakışları, her şeyin sebebi olan o çanta; içerisinde tüm o karanlığı barındıran bir çipin olduğu çanta, bu gece hayatıyla bir kumar oynamasına neden olacaktı.
"Onunla ne yapmayı düşünüyorsunuz profesör?" Başını kaldırdı, dikiz aynasından arabayı kullanan adamına baktı. Konuşmazdı genelde, sessiz ve sadık biriydi ancak bu gece hayatı kararan bir diğer kişi olarak susmamayı seçmişti. Hakkıydı sorgulamak, bu yaptıkları bir delilikti çünkü. "Korkuyorum," diye dile getirdi. "Onun bizim elimizde olduğunu öğrendiklerinde bir elimiz olmayacak gibi hissediyorum."
Gülümsedi, onun korkusu yoktu yalnızca öfkesi vardı ve onun öfkesi diğer herkesin karşısında durmaya yeterdi. "Korkma," dedi adamına, uzanarak elini omzuna vurdu yavaşça. "Bunun elimizde olduğunu kimse bilmiyor ve emin ol yerin kulağı bile bu gece bizim için sağır oldu."
