ေတာ္ဝင္မဟာႏြယ္
- အပိုင္း ၁၁
- GL Story
- စာေရးသူ ခ်ယ္
" ဟူး... ေတြ႕ဆံုပြဲၿပီးၿပီး ဒီလူနဲ႔ညိွႏႈိုင္းရတာ တကယ္မလြယ္တာဘဲ ေတာ္ေသးတာေပါ့ CEOက လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္ေပးခဲ့လို႔သာေပါ့ "
" ဟုတ္တယ္ေနာ္ မ လဲ ပင္ပန္းေနေရာေပါ့ အိန္ဂ်ယ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ မ အိမ္လိပ္စာေပး "
" ရပါတယ္ အစ္မဘာသာဘဲ ကားဌားၿပီး အိမ္ျပန္လိုက္ပါမယ္ "
" မရပါဘူေနာ္ အိန္ဂ်ယ္ကိုယ္တိုင္ျပန္လိုက္ပို႔မွာ CEOကလဲ အိမ္အေရာက္ပို႔ေပးဖို႔တာဝန္ေပးထားၿပီးသား ဘာလဲ မ က CEOရဲ႕အမိန္႔ကို မနာခံတာလား "
" အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး အခ်ိန္ကဆယ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီးေလ အစ္မကိုလိုက္ပို႔ဦးမယ္ဆိုရင္ မင္းျပန္တာေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္ "
" ရတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေနာက္က်ေနရင္လဲ မရဲ႕အိမ္မွာဘဲ အိပ္လိုက္မယ္ေလ ရတယ္မလား "
" တကယ္ဘဲ ေခါင္းမာခ်က္ကေတာ့ လိုက္ပို႔ခ်င္တယ္ဆိုရင္လဲ မင္းသေဘာဘဲ အစ္မလမ္းျပမယ္ ေမာင္းေတာ့ "
" မ ရဲ႕ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါရွင့္ ဟီး... " လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အူျမဴးေနတဲ့နိုင္ငံျခားသူေလးေၾကာင့္ ယူရီေခါင္းသာယမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ယူရီလမ္းျပတဲ့အတိုင္း ျဖည္းျဖည္းနဲ႔မွန္မွန္ေမာင္းလာတဲ့ကားေလးက ယူရီေနထိုင္တဲ့တိုက္ခန္းေရွ႕ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကားေပၚကမဆင္းခင္ ယူရီကိုအိမ္ေရွ႕ထိလိုက္ပို႔ေပးတဲ့ သူမကို
" အစ္မကို လိုက္ပို႔ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဘဲကေလး ေနာက္က်ေနၿပီးမို႔ ကားကိုဂရုစိုက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနာ္ "
" မ ေစာေစာက အိန္ဂ်ယ္ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ "
" ကေလးလို႔ေခၚလိုက္တာေလ အစ္မထက္ငယ္တယ္မလား မင္းမႀကိဳက္ရင္ ျပန္ေျပာင္းေခၚ "
" မဟုတ္ဘူး ႀကိဳက္တယ္ ႀကိဳက္တယ္ အိန္ဂ်ယ္ကို အဲလိုဘဲေခၚေပးေနာ္ မ "
" ေကာင္းပါၿပီး အဲတာဆို အစ္မအိမ္ထဲဝင္ေတာ့မယ္ေနာ္ ကေလး "
" ဟုိေလ...မ... " ထိုင္ခံုခါးပတ္ကိုျဖဳတ္ေနတဲ့ ယူရီလက္ကိုဆြဲတားထားၿပီး စကားေျပာဖို႔တြန္႔ဆုတ္ေနတဲ့ ထိုကေလးမကို ယူရီစိတ္မရွည္ေတာ့ပါ။
" ကဲ ဘာေျပာမလို႔တုန္း ေျပာေလ မင္းလုပ္တာနဲ႔ အစ္မဒီေန႔အိမ္ထဲေရာက္ဦးမွာလား "
" ဟိုေလ... ဂီြ... ဂီ္ြ... " မရဲ႕အိမ္ထဲဝင္ခြင့္ရဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွာေနရင္း အခ်ိန္ကိုက္ျမည္လာတဲ့ဗိုက္က ေအာ္သံေၾကာင့္ အိန္ဂ်ယ္မ်က္နွာေလးလင္းလက္သြားသည္။
" အိန္ဂ်ယ္ဗိုက္ဆာေနလို႔ အိမ္ထဲေခၚၿပီး တစ္ခုခုမေကြၽးခ်င္ဘူးလား မ " အခုဘဲ ကုမၼဏီမိတ္ဖတ္ဒါရိုက္တာနဲ႔ ညစာစားၿပီးတာဆိုေပမယ့္ အလုပ္ကိစၥစကားေျပာရင္းစားရတာကတစ္ေၾကာင္း အဝစားရတဲ့ဆိုင္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အလွစားရတဲ့စားေသာက္ဆိုင္မ်ိဳးျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ဗိုက္ျပည့္ေအာင္မစားခဲ့ရတာက အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ယူရီလဲ ဗိုက္ဆာေနတဲ့သူကို ဒီတိုင္းျပန္မလႊတ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း အိမ္မွာစားစရာက ေခါက္ဆြဲကလြဲၿပီးဘာမွမရွိတာေၾကာင့္
" ကေလးအခုျပန္မွာဘဲမလား အိမ္ေရာက္မွဘဲစားေတာ့ေလ အရမ္းဆာေနရင္လဲ လမ္းမွာေတြ႕တဲ့စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုခုမွာ ဝင္စားလိုက္ေလေနာ္ "
" မရဘူး မ အိန္ဂ်ယ္က ဗိုက္ဆာေနတဲ့ခ်ိန္ဆိုကားမေမာင္းနိုင္ဘူးရယ္ အရင္တုန္းကအဲလိုေမာင္းခဲ့တာ ကားတိုက္မႈျဖစ္ေတာ့မလို႔ နည္းနည္းဘဲလိုေတာ့တယ္ မ ရဲ႕ " ဟုတ္ေသာ္ရွိ၊ မဟုတ္ေသာ္ရွိ မ နဲ႔အတူရွိေနရဖို႔အတြက္ အိန္ဂ်ယ္ပါစပ္ထဲရွိရာသာေလ်ွာက္ေျပာလိုက္သည္။
" မင္းဟာက ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား အစ္မျဖင့္ၾကားေတာင္မၾကားဖူးဘူး ထားပါေတာ့ အိမ္ထဲဝင္ ထမင္းေတာ့မရွိဘူး ရွိတာလုပ္ေပးမယ္ စားၿပီးရင္ေတာ့ျပန္ေနာ္ "
" စိတ္ခ်ပါ မ အိန္ဂ်ယ္စားၿပီးရင္ျပန္မွာပါ " ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ အိန္ဂ်ယ္ေျပာတာကို ယံုၾကည္သြားတဲ့ မ က အိမ္ထဲကို ဝင္ခြင့္ေပးလိုက္ေလသည္။ မ ရဲ႕အိမ္ေလးက အရမ္းအက်ယ္ႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ ေနခ်င္စဖြယ္ေလးပင္ျဖစ္သည္။ မမ်ားလွတဲ့အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြကို ေသခ်ာေနရာခ်ထားၿပီး သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနေအာင္ထားထားတဲ့ မ က အရမ္းေတာ္တဲ့အိမ္ရွင္မေကာင္းျဖစ္မွန္း သိသာေလသည္။
" ဒီမွာခနထိုင္ဦးေနာ္ အစ္မ အဝတ္သြားလဲဦးမယ္ "
" ဟုတ္ မ " မ ညႊန္ျပတဲ့ထိုင္ခံုေလးမွာထိုင္ရင္း ဧည့္ခန္းထဲမွာရွိတဲ့ အျပင္အဆင္ေတြကို အိန္ဂ်ယ္လိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ အိန္ဂ်ယ္ထိုင္ေနတဲ့မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္တည့္တည့္က နံရံမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့မဂၤလာေဆာင္ဓာတ္ပံုေၾကာင့္ အိန္ဂ်ယ္စိတ္ထဲဝမ္းနည္းသြားသည္။ ထိုဓာတ္ပံုကို ထပ္မၾကည့္ခ်င္လို႔ မ်က္နွာလြဲလိုက္ေတာ့ အိန္ဂ်ယ္မ်က္လံုးထဲ ေျခဖမိုးျဖဴျဖဴေလးတစ္စံုဝင္လာသည္။ အိန္ဂ်ယ္ေခါင္းေမာ့အၾကည့္ အျဖဴခံေပၚမွာ မစ္ကီးေမာက္ကာတြန္ပံုညဝတ္အိက်ႋေလးဝတ္ထားတဲ့ မ အိန္ဂ်ယ္ကိုေခါင္းငံုကာၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္ေနတာနဲ႔ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အိမ္ေနရင္းပံုစံနဲ႔ မ က ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုဘဲခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္။ ဒါေပမယ့္ မ က အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အိန္ဂ်ယ္ရဲ႕အခ်စ္က မစခင္ကတည္းက အဆံုးသတ္ေနၿပီးျဖစ္သည္။
" ဗိုက္အရမ္းဆာေနၿပီးလား အစ္မေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပးမယ္ေနာ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့အိမ္မွာ ဒါဘဲရွိလို႔ စားတယ္မလား "
" ဟုတ္ မ စားပါတယ္ "
" အဲတာဆို လာ မီးဖိုေခ်ာင္းထဲသြားၾကတာေပါ့ " မီးဖိုေခ်ာင္းထဲေရာက္ေတာ့ မ က ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေနၿပီး အိန္ဂ်ယ္ကေတာ့ စာပြဲဝိုင္းမွာထိုင္ေစာင့္ေနရသည္။ အိန္ဂ်ယ္ကူလုပ္ေပးပါမယ္ဆိုတာကို လက္မခံတဲ့ မ က တစ္ေယာက္တည္း တကုတ္ကုတ္လုပ္ေနရင္း ခနအၾကာမွာ အိန္ဂ်ယ္ရဲ႕ေရွ႕ကို အေငြ႕တလူလူနဲ႔ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နွစ္ပြဲက စာပြဲခံုေပၚေရာက္လာခဲ့သည္။ ပန္းေဂၚဖီပြင့္ ကန္စြန္း႐ြက္ ပဲျပားနဲ႔ ပုစြန္အနည္းငယ္နဲ႔ျပင္ဆင္ထားတဲ့ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ေလးကို အိန္ဂ်ယ္တို႔နွစ္ေယာက္ ေခါင္းပင္မေဖာ္ဘဲေလြးလိုက္ၾကသည္။ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းမွန္သမ်ွ အိန္ဂ်ယ္စံုေနေအာင္စားခဲ့ဖူးေပမယ့္ မ ကိုယ္တိုင္ျပဳတ္ေပးထားတဲ့ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေလးက အိန္ဂ်ယ္အတြက္ အေကာင္းဆံုးနတ္သုဒၶါပင္ျဖစ္သည္။ အိန္ဂ်ယ္တို႔စားၿပီးတဲ့ထိတိုင္ေအာင္ မ ရဲ႕ ေယာက်ာ္းဆိုတဲ့သူကို မေတြ႕တာေၾကာင့္ အိန္ဂ်ယ္မေနနိုင္စြာထုတ္ေမးလိုက္သည္။
" ဒါနဲ႔ မရဲ႕ေယာက်ာ္းေရာ အိန္ဂ်ယ္လဲမေတြ႕မိပါလား ခုခ်ိန္ထိျပန္မေရာက္ေသးတာလား "
" ဟမ္! ဘယ္ကေယာက်ာ္းလဲ ကေလး "
" ဧည့္ခန္းထဲမွာေတြ႕ခဲ့တဲ့မဂၤလာေဆာင္ဓာတ္ပံုက မရဲ႕ေယာက်ာ္းေလ "
" ဟား... ဟား... ဟား... ရယ္ရလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္ကေလးမရယ္ " အိန္ဂ်ယ္ေျပာတဲ့စကားမွာ ဘာရယ္စရာပါလဲေတာ့မသိေပမယ့္ မ်က္ရည္ထြတ္ေအာင္ရယ္ေနတဲ့ မ ကို ၾကည့္ၿပီး အိန္ဂ်ယ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီး။
" ဒီအိမ္ကိုေရာက္လာတဲ့သူတိုင္းက ကေလးလိုဘဲ အစ္မကိုေမးၾကတယ္သိလား အဲခ်ိန္တိုင္းအစ္မေျဖေနက်စကားအတိုင္းဘဲ အစ္မေျဖရမွာဘဲ အဲတာအစ္မမဟုတ္ဘူး "
" အမ္... မျဖစ္နိုင္တာ အစ္မနဲ႔တေထရာတည္းတူေနတဲ့ဟာကို "
" အဲတာ အစ္မရဲ႕အေဖနဲ႔အေမမဂၤလာေဆာင္တုန္းကပံုေလးပါ အစ္မကအေမ့ငယ္ရုပ္နဲ႔တေထရာတည္းဘဲ "
" ဟုတ္လား အဲတာ မရဲ႕အေမေပါ့ မ နဲ႔ တူလိုက္တာ ခြၽတ္ၿပီးစြပ္ထားသလိုဘဲ အဲတာဆို မ က အိမ္ေထာင္သည္မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္ "
" မဟုတ္ပါဘူးကေလးရယ္ အစ္မမွာ ေယာက်ာ္းရွိဖို႔မေျပာနဲ႔ ရည္စားေတာင္မူးလို႔ရွဴစရာမရွိဘူး "
" ေတာ္ေသးတာေပါ့ မ ရယ္ မ မွာ အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ထင္လို႔ အိန္ဂ်ယ္ကဝမ္းနည္းေနတာ "
" ဘာမွလဲမဆိုင္ဘဲနဲ႔ ဘာလို ကေလးက ဝမ္းနည္းေနရတာတုန္း "
" ဟို... အခုလိုညဘက္ႀကီးထိျပန္မလာေတာ့ မ ကို ပစ္ထားတဲ့ေယာက်ာ္းမ်ိဳးရထားတယ္ထင္လို႔ပါ "
" ႀကံႀကီးစည္ရာ ေပါက္ကရေတြအရမ္းေတြးတတ္တာဘဲ "
" ဟီး... မ စားၿပီးၿပီးမလား အိန္ဂ်ယ္ပန္ကန္ေဆးေပးမယ္ေနာ္ မ အေရွ႕မွာသြားထိုင္ေန "
" ရပါတယ္ အစ္မဘဲေဆးလိုက္ပါမယ္ မင္းျပန္ရတာေနာက္က်ေနမယ္ "
" အိန္ဂ်ယ္ေဆးပါမယ္ မ ရယ္ မၾကာပါဘူး မ က ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပးထားတယ္ ပန္ကန္ေဆးဖို႔တာဝန္ေတာ့ အိန္ဂ်ယ္ကိုေပးပါေနာ္ ေနာ္လို႔... "
" မင္းတို႔ နိုင္ငံျခားသူေတြက တအားေခါင္းမာတာဘဲ မင္းသေဘာဘဲ ေဆး... ေဆး... အစ္မ ဧည့္ခန္းမွာေစာင့္ေနမယ္ ျမန္ျမန္ေတာ့လုပ္ေနာ္ ဆယ့္နွစ္ေက်ာ္ေနၿပီး မင္းျပန္ရဦးမွာ "
" စိတ္ခ်ပါ မ ခနပါဘဲ " မ ဧည့္ခန္းထဲကို ထြတ္သြားေတာ့ အိန္ဂ်ယ္လဲ စားၿပီးသားပန္ကန္ေတြကို ခပ္သြက္သြက္ေလးေဆးလိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ ပန္ကန္ေတြကို ေနရာတက်ျပန္ထားၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကိုထြတ္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕ဧည္ခန္းထဲမွာ ဒူးေပၚေခါင္းတင္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မ ကို အိန္ဂ်ယ္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
" မ ရာ ဒီလိုႀကီးအိပ္ေနရလားကြာ ခါးေတြေတာ့ နာေနေတာ့မွာဘဲ " အိန္ဂ်ယ္လဲ မ ကို မႏႈိးေတာ့ဘဲ ဒူးေခါက္ေကြးေနရာၾကား လက္လ်ိဴသြင္းၿပီး ေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။
" အင့္... " အင့္ခနဲ႔တစ္ခ်က္သာညည္းၿပီး အိန္ဂ်ယ္ရဲ႕ပုခံုးေပၚမွာ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
" ဟက္... ကေလးက်ေနတာဘဲ " မ ကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး မရဲ႕အိပ္ရာေပၚ ျဖည္းျဖည္းေလးခ်ေပးၿပီးတာနဲ႔ မရဲ႕နဖူးျပင္ေလးကို ဖြဖြေလးအနမ္းေပးလိုက္သည္။ နဖူးနဲ႔တင္ မတင္းတိမ္နိုင္တဲ့အိန္ဂ်ယ္က အိပ္ေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး မရဲ႕ပန္းဆီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးကို နမ္းရႈိုက္လိုက္သည္။ အခုမွဘဲ အလိုျပည့္သြားတဲ့အိန္ဂ်ယ္က ပါးေလးကိုခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ကာ
" goodnightပါ အိန္ဂ်ယ္ရဲ႕မ အိပ္မတ္ထဲမွာ အိန္ဂ်ယ္ကို ထည့္မတ္ေနာ္ " အိန္ဂ်ယ္လဲ မ ကို နႈတ္ဆတ္ၿပီးတာနဲ႔ အိမ္တံခါးေတြကို အတြင္းကေန ေသခ်ာေသာ့ခပ္ၿပီးတာနဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ႏႈတ္ခမ္းမွာ အၿပံဳးေတြခ်ိတ္ဆြဲၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။
" ေမေမ... ေမေမ... " ဖဲရႈံးလာလို႔ စိတ္ညစ္ေနရတဲ့ၾကားထဲ ေဘးကေန တက်ီးက်ီးလာလုပ္ေနတဲ့သားျဖစ္သူေၾကာင့္ ေဒၚေဒဝီခင္ပိုလို႔ေတာင္ စိတ္ညစ္သြားသည္။
" ဘာလဲ မင္းမ်ိဳးရွိန္ရယ္ ေခၚလဲေခၚနိုင္လြန္းတယ္ "
" မေခၚလို႔မရဘူးေလ ေမေမရယ္ ဆရာေပးထားတဲ့စာ႐ြက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ပ်ိဳးမဟာႏြယ္ကိုသြားေပးမွာလဲ ဆရာကေျပာေနၿပီး အလုပ္ကိုအခ်ိန္ဆြဲလုပ္ေနတာလားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုလဲ ဆူေနတယ္ "
" တမင္အခ်ိန္ဆြဲေနတာမွ မဟုတ္တာေအ ငါေပးတဲ့စာ႐ြက္ကို ပ်ိဳးမဟာႏြယ္သိရင္ ေရွာ႔အႀကီးႀကီးရသြားလိမ့္မယ္ဟဲ့ က်ိန္ေသေပါက္လဲ သူတို႔ကြဲကိုကြဲမွာ အဲတာေၾကာင့္ ဒီနွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္ သူတို႔ကို ေပးေပ်ာ္ထားတာပါေအ " တကယ္ေတာ့ ဒီရက္အတြင္း ဖဲဝိုင္းေကာင္းေနတာေၾကာင့္ သြားမေပးျဖစ္တာဆိုတာကိုေတာ့ ေဒၚေဒဝီခင္သာသိေလသည္။
" ေပးေပ်ာ္ခိုင္းတဲ့ရက္ေတြက ေတာ္သင့္ၿပီးေမေမ မနက္ျဖန္ဘဲ သြားေပးလိုက္ေတာ့ "
" ေအးပါဟယ္ မနက္ျဖန္သြားေပးရင္ၿပီးေရာမလား တကယ္တည္း သူကအေမလား ငါကအေမလားေတာင္မသိေတာ့ဘူး " ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ေဘာက္ဆက္ဆက္နဲ႔အခန္းထဲဝင္သြားေလသည္။ မင္းမ်ိဳးရွိန္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းအေတြးေတြျဖန္႔က်က္လို႔ က်န္ခဲ့သည္။ သူသည္ ဆရာမာန္ဟိန္းဆီမွာ တပည့္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေျမေအာက္ဂုိဏ္းရဲ႕အဖြဲ႕ဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္။ ကိုယ္ခံပညာေတြကို ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ရင္း တစ္ဖက္မွာလဲ ခ်စ္ရသူပ်ိဳးမဟာႏြယ္ကို အရယူဖို႔အႀကံေပါင္းစံုထုတ္ေနေလသည္။ ပ်ိဳးမဟာႏြယ္ကြာရွင္းတာနဲ႔ သူအေနနဲ႔မရရတဲ့နည္းလမ္းအကုန္သံုးၿပီး အရယူဖို႔စဥ္းစားထားသည္။ ဟိုးအရင္ လူမွန္းသိတတ္စအ႐ြယ္တည္းက ပ်ိဳးမဟာႏြယ္က သူ႔ရဲ႕အပိုင္သာျဖစ္သည္။ သူမပိုင္ရရင္ေတာင္ ေနာက္ဘယ္သူမွ မပိုင္ဆိုင္နိုင္ေစရ။ မရရတဲ့နည္းနဲ႔ ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔ ေနာက္တြန္႔ေနမွာ မဟုတ္ေပ။
အျဖဴေရာင္အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီးထဲက ေၾကးနီေရာင္ကတၱီပါဒန္းေလာ့ေမြ႕ရာႀကီးေပၚတြင္ လူတစ္ေယာက္အိပ္စက္ေနသည္။ နွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အိပ္မတ္ဆိုးႀကီးတစ္ခုကို တစ္ေယာက္တည္းတိုက္ထုတ္ေနျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။ မ်က္ခံုးေတြကိုစုက်ံဳထားၿပီး နဖူးနဲ႔လည္ပင္းတစ္ေလ်ွာက္ ေခြၽးေစးေတြထြတ္ေနၿပီး ထိုသူရဲ႕ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တုန္တတ္သြားသည္။ ထိုသူသည္အျခားမဟုတ္ မေဟသီစံအိမ္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူအရွင္သခင္မႀကီး ေဒၚထိပ္ထားမေဟသီပင္ျဖစ္သည္။
" ေမေမ ဘာလို႔ သမီးကို အဲလိုလုပ္ရက္တာလဲ သမီးက ေမေမ့သမီးအရင္းႀကီးပါ "
" မဟုတ္... မဟုတ္ပါဘူးသမီးရယ္ "
" ေဒၚထိပ္ထားမေဟသီ ခင္ဗ်ာကို ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ဘူး "
" ငါမွားပါတယ္ ငါလုပ္ရပ္ေတြကိုေနာင္တရေနပါၿပီး ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ၾကပါ "
" ခြင့္လႊတ္ရမယ္ဟုတ္လား ဘြားဘြားက ခြင့္လႊတ္မႈနဲ႔တန္လို႔လား "
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတာကလြဲၿပီး ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
" အန္တီေတာင္းပန္လိုက္တာနဲ႔ အျပစ္ေတြေက်သြားမယ္ထင္လား အန္တီလူဘယ္နွေယာက္ရဲ႕ဘဝေတြကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ဆိုတာကို အန္တီျပန္ၾကည့္ပါဦး "
" ခြင့္မလႊတ္ဘူး... "
" ခြင့္မလႊတ္ဘူး... "
" ခြင့္မလႊတ္ဘူး... "
" မဟုတ္ဘူး! " ေဒၚထိပ္ထားမေဟသီအိပ္မတ္ကေန လန္႔နိုးလာသည္။ ရင္ဘက္အစံုကလဲ ဖားဖိုႀကီးလိုနွိပ္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔ အသက္ကိုလုရႈေနရသည္။ ၾသဇာအာဏာအျပည့္ မာန္မာနအျပည့္နဲ႔ ေဒၚထိပ္ထားမေဟသီရဲ႕မ်က္ဝန္မွာ မ်က္ရည္စေတြတြဲခိုေနသည္။ သူမလဲ ရင္ေအးသြားေအာင္ ေရတစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး သက္ျပင္းကိုအသာရႈိုက္ကာ အိပ္မတ္ဆိုးေတြထပ္မမတ္ပါေစနဲ႔လို႔သာဆုေတာင္းၿပီး ျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ဒီေန႔ရံုးပိတ္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ပ်ိဳးနဲ႔ မမေတာ္ဝင္တို႔ေတြ Royal Boxing Club ကို ေရာက္ေနတာျဖစ္သည္။ အစ္ကိုဗစ္တာ အစ္မဂေရစ့္တို႔နဲ႔လည္းမေတြ႕တာၾကာၿပီးဆိုေတာ့ အစ္ကို အစ္မေတြနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ပ်ိဳးတို႔တူတူေန႔လည္စာစားၾကဖို႔ပါ စီစဥ္ထားၾကသည္။ ၿပီးခဲ့တဲ့နွစ္က Boxingၿပိဳင္ပြဲကေန မမေတာ္ဝင္ထိခိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ၿပိဳင္ပြဲေတြကိုယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ကို ပ်ိဳးတားျမစ္ထားၿပီး အေပ်ာ္ကစားဖို႔ေလာက္ဘဲ ပ်ိဳးခြင့့္ျပဳေပးခဲ့သည္။ မမေတာ္ဝင္ကလဲ ပ်ိဳးရဲ႕စိတ္ပူမႈကို နားလည္လက္ခံေပးကာ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဝင္မပါေတာ့ဘဲ Clubကေန ယွဥ္ျပိဳင္ပြဲဝင္မယ့္သူေတြအတြက္ဘဲ နည္းျပလုပ္ေပးခဲ့သည္။ တစ္ခါတေလ ေလ့က်င့္ခန္းအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ဝိုင္းထဲဝင္ၿပီး ထိုးတာမ်ိဳးရွိေပမယ့္ အျပင္းအထန္ေတာ့မဟုတ္။
" အမေလေနာ္ ေတာ္ဝင္တို႔မ်ား မိန္းမနဲ႔တည့္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ငါတို႔ကိုျပစ္ထားလိုက္တာမ်ား အခုေရာဘယ္လိုမ်က္စိလည္ၿပီးေရာက္လာတာတုန္း "
" ငါက လာခ်င္လို႔လာတာမဟုတ္ဘူး ငါ့မိန္းမေလးက နင္တို႔နဲ႔မေတြ႕တာၾကာၿပီးဆိုလို႔ လိုက္ပို႔ေပးတာ "
" ငါ့မိန္းမေလးတဲ့ ၾကားရတာေအာ္ဂလီဆန္လိုက္တာ Royalရာ " မေတြ႕တာၾကာၿပီးဆိုေပမယ့္လည္း ေတြ႕တာနဲ႔ ရိုးရာမပ်က္ဆိုတဲ့အတိုင္း မမေတာ္ဝင္ကို စေနာက္ေနၾကေလသည္။ ျဖဴစင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနတာေၾကာင့္ ပ်ိဳးကေတာ့ေဘးကေန ၿပံဳး၍သာၾကည့္ေနလိုက္သည္။
" ခယ္မေလး ေနေကာင္းတယ္မလား စိတ္ခ်မ္းသာလို႔ထင္တယ္ မ်က္နွာေလးက ၾကည္လင္ေနတာဘဲ "
" ဟုတ္မယ္ မမေတာ္ဝင္က ပ်ိဳးကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားတယ္ေလအစ္ကိုဗစ္တာရဲ႕ "
" ဟား... ဟုတ္ပါၿပီးကြာ အဲေလာက္ဆိုရပါၿပီး Royalတို႔မ်ား မခ်စ္တတ္ေပလို႔ဘဲေနာ္ ခ်စ္မ်ားခ်စ္တတ္လို႔ကေတာ့ အာဒံနဲ႔ဧဝေတာင္ ထိုင္ငိုေနမလားဘဲ "
" ငါမခ်စ္တတ္ဘူးလို႔ မင္းကိုဘယ္သူေျပာလို႔လဲ ခ်စ္ရမယ့္သူမေတြ႕ေသးလို႔ မခ်စ္တာပါကြာ ခု ငါ့မိန္းမေလးနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ခ်စ္ရတာေပါ့ဟ ၿပီးေတာ့ငါ့ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တတ္လဲ ငါ့မိန္းမေလးကို ေမးၾကည့္ သူ႔မွာညညဆို ညည္းသံေတြပလံုစီလို႔ "
" ဟာ... မမေတာ္ဝင္! "
" ရား... Royal မင္းအရမ္းညစ္ပတ္တာဘဲကြာ " ဗစ္တာေကာက္ျပစ္လိုက္တဲ့ ေက်ာမွီတဲ့ေခါင္းအံုးကို လက္နဲ႔ဖမ္းဆြဲၿပီး ၿဖီးတီတီရုပ္နဲ႔ျဖစ္ေနသည္။
" အဲတာေတြထားပါ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီး ပ်ိဳးတို႔ေတြ အစ္ကိုတို႔နဲ႔ေန႔လည္စာတူတူစားဖို႔လာတာ Bookingလဲ တင္ထားၿပီးၿပီးဆိုေတာ့ သြားၾကမလား "
" အင္း သြားၾကတာေပါ့ "
" Let's go ! "
" တီ... တီ...တီ... " ပ်ိဳးတို႔ေတြ ေန႔လည္စာသြားစားဖို႔လုပ္ေနတုန္းမွာ ပ်ိဳးရဲ႕ဖုန္းဝင္လာခဲ့သည္။ အားလံုးရဲ႕အၾကည့္ေတြက ပ်ိဳးဆီကိုစုၿပံဳလာၿပီး ပ်ိဳးဖုန္းေျပာၿပီးတဲ့ထိေစာင့္ေနမယ္ဆိုတဲ့အၾကည့္မ်ိဳး။
" ဟယ္လို ေမေမ "
" ညည္းဘယ္မွာလဲ ငါညည္းကိုအေရးႀကီးေျပာစရာရွိလို႔ အိမ္လာတာ အျပင္သြားတယ္ဆိုလို႔ "
" ဟုတ္တယ္ ေမေမ မမေတာ္ဝင္နဲ႔အတူေန႔လည္စာစားဖို႔ အျပင္ထြတ္လာတာပါ "
" နင့္မယားနဲ႔က ေနာက္မွစားလို႔ရတယ္ အခုငါနဲ႔လာေတြ႕ခ်ည္ လိပ္စာပို႔ေပးလိုက္မယ္ "
" အေရးမႀကီးရင္ ေနာက္မွေတြ႕လို႔မရဘူးလားေမေမ ဒီေန႔bookingတင္ထားၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔ "
" မရဘူးအေရးႀကီးတယ္ နင့္အေမေသတာနဲ႔ပတ္သတ္တယ္ေနာ္ နင္မသိခ်င္တာေသခ်ာလား "
" ဘယ္လို ေမေမေသတာနဲ႔ပတ္သတ္တာ ဟုတ္လား "
" ဟုတ္တယ္ ျမန္ျမန္လာခဲ့ ဒါဘဲ "
ဖုန္းက်သြားတဲ့ေနာက္မွာ မမေတာ္ဝင္ကို ပ်ိဳးအေၾကာင္းအက်ိဳးေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေမေမပို႔တဲ့လိပ္စာဆီကို အေလာတႀကီးသြားခဲ့သည္။ ေရာက္တာနဲ႔ ပ်ိဳးအေမာေျဖခ်ိန္ေတာင္မရဘဲ ေမေမက ပ်ိဳးရဲ႕လက္ထဲကို A4ဆိုဒ္အျဖဴေရာင္စာအိတ္ေလးတစ္ခုထည့္ေပးသည္။ ေမေမေပးတဲ့စာအိတ္ထဲက စာ႐ြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုထုတ္ၾကည့္ၿပီး ပ်ိဳးအံၾသသြာသည္။
" ဒါ... ဒါ... မျဖစ္နိုင္တာ "
" ဒါက လံုးဝမျဖစ္နိုင္တာႀကီးကြာ " တစ္ဖက္မွာလဲ ေတာ္ဝင္လက္ထဲက စာ႐ြက္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြထြတ္ေနသည္။ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ေတာ္ဝင္မိန္းမေလးထြတ္သြားၿပီးမၾကာခင္မွာဘဲ လူလဲမစံုတာေၾကာင့္ ေန႔လည္စာစားဖို႔ကို ဖ်က္လိုက္ၿပီး Boxing Clubမွာဘဲ တစ္ခုခုမွာစားလိုက္ၾကသည္။ ေတာ္ဝင္တို႔စားေသာက္ေနတုန္း ေတာ္ဝင္နာမည္နဲ႔စာအိတ္တစ္ခုေရာက္လာသည္။ ပို႔တဲ့သူရဲ႕နာမည္မပါ စာအိတ္ေျပာင္ႀကီးသာျဖစ္ၿပီး လက္ခံသူေတာ္ဝင္ရဲ႕နာမည္နဲ႔ လိပ္စာသာပါသည္။ ေတာ္ဝင္လဲ စာအိတ္ကို ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြထြတ္ေနရျခင္းသာ။
===================
ဖတ္ရတာအဆင္ေျပၾကရဲ႕လားေျပာျပေပးပါဦးေနာ္။ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ နည္းနည္းရႈပ္တာေလးေတြပါမယ္ေနာ္။ တစ္သ်ွဴေဆာင္ထားဖို႔လဲ လိုမယ္ေနာ္ရွင့္။ သာသာစာဖတ္သူေတြအားလံုး ေရေဘး မီးေဘး စစ္ေဘး ကင္းေဝးၿပီး က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစေနာ္။ ေနာက္အပိုင္းကို 18.9.24 တင္ေပးမယ္ေနာ္။
YOU ARE READING
တော်ဝင်မဟာနွယ် ( ေတာ္ဝင္မဟာႏြယ္ )
Romanceမေဟသီစံအိမ္ရဲ႕ဆက္ခံသူ ေတာ္ဝင္မဟာႏြယ္ အဘြားျဖစ္သူရဲ႕ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူမယူမယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကလဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေသာအခါ ( Zawgyi version ) မဟေသီစံအိမ်ရဲ့ဆက်ခံသူ တော်ဝင်မဟာနွယ် အဘွားဖြစ်သူရဲ့ကျေးဇူးတရားကြောင့် အိမ်ထ...
