Hayat Gerçekliğini Korurken Beni En Çok Korkutan Yalandan Olma Hayatımdı.
Gerçek değildim ve gerçek nedir bilmezdim,ben böyle yetiştirilmiştim.Kimliğimi kamufle etmek benim işimin bir parçasıydı.Bu kimlik ya parçalanacaktı,ya da ben kimliğimle parça...
"Giden gittiğinde değil,kalan gidenin yerine biterdi."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍁
Maç benim zaferimle bitmişti.Ringden koşarak atladım.Merve hemen bana sarılırken,Uğur sadece diğerlerine bakıp sırıtıyordu.Ahmet ve Miran çoktan,Başkomiserin yanına koşmuştu.Koşsunlar koşsunlar,anca toparlarlar adamcağızı.
"Borcunuz ne olsun?"dedi,Manolya.Biz kazanmıstık ve elbette bir karşılığı olacaktı.
Aybars'ın destekçileri bize ölümcül bakışlarını atarken,Manolya,"Başkomiserimiz bize evinde bir yemek hazırlar artık."dedi.İyi bir teklifti,ama benim için ne kadar iyiydi bilmiyordum.
Aybars,ona göz devirerek,ortamdan ayrıldı.Beter ol boş adam!
🍁
Eve gelmiştik.Kısa sürede duş almış,üzerimi değiştirmiştim.Uğur,bana gelmek istememişti.Bizde Merve ile tek başımıza gelmiştik.
Saçımı havluyla kurutarak,aşağı indim.Merve kedi yavrusu gibi,mahçup bir şekilde oturuyordu.Beni daha bugün görmüştü ama evimde kalıyordu.Bunu ben istemiştim ama Merve'yla aramda abartacak bir bağ yoktu.Sadece arkadaştık ama benimle arkadaş olmak kolay değildi.O iyi biriydi ve en önelisi Uğur ona güveniyordu.Uğur'a yardım eden birinden bana zarar gelmezdi.Güvenilirdi!
"Utanma."diyerek,mutfağa geçtim.Hızlı adımlarla yanıma geldi,"Beni umursamıyor."Uğur'dan bahsediyordu.Onu unursamıyordu çünkü Merve onun için sadece arkadaştı.
"Uğur'un peşini bırakıp,Ufuk ile çıkabilirsin."dedim.Bu iyi bir fikirdi.Ufuk çapkındı ama işinde gücündeydi.Üstelik Merve,onun ilgisini çekmişti.
Buz dolabını açarak,limonata çıkardım.Şişeyi ve iki bardağı alarak,salona yöneldim.Merve hala arkamda söyleniyordu."Onunla konusmaz mısınız,Eylül Hanım."dedi.Bana 'hanım' demesine sinir oluyordum.Bazen sen olarak konuşsada hala buna alışmamıştı.
Bardaklarımıza limonataları doldururken,"Kimsenin aşk hayatına karışmıyorum."dedim.Bananeydi ki!Tamam iyi bir gelindi ama ben o garip görümcelerden hiç olmamıştım."Sinir bozucusun."diye ağlamaya başlayınca,bu sefer şaşıran ben oldum.Bu kız cidden,Uğur gibi bir davar için ağlıyor olamazdı değil mi?
"Cidden,o davar yüzünden ağlıyor musun?"dedim.
"Tek sorun o değil ki."dedi,yanaklarından süzülen göz yaşlarını silerken."O değilse ne?"dedim.Derdi neydi ve bu kadar canını sıkacak ne yapmıştı bu çocuk.Burnunu çekerek,konuştu."Onun görüştüğü birisi var."dedi ve ellerini yüzüne kapatarak,bağıra bağıra ağlamaya başladı.
Bildiğim kadarıyla,Uğur'un bir ilişkisi yoktu.Tabii bildiğim kadarıyla."Bunuda nereden çıkardın?"dedim.Yoksa onu otelde bir kadınla sarmaş dolaş mı yakalamıştı?
