"Απρόσμενες αλλαγές" {GW15}

3. Ο πρώτος καφές

Μπαίνουμε μέσα στην καφετερία και ψάχνουμε τα παιδιά, γιατί προφανώς είναι γεμάτη, αφού όλοι μετά τον αγιασμό τρέχουν για καφέ!!!

Ξαφνικά ακούμε την Αναστασία να φωνάζει όπως πάντα άλλωστε:

«Να! Εκεί είναι τα παιδιά, στο βάθος!» και η Φαίη τρέχει στον Δημήτρη και εμείς την ακολουθήσαμε

«Γεια σας παιδιά!! Αγάπη μου μού έλειψες!» χαιρετάει η Φαίη ως πιο κοινωνική και σαλιαρίζει με τον Δημήτρη ως η ερωτευμένη!

«Γεια σου μωράκι μου!! Κορίτσια τι κάνετε; Νομίζω ήρθε η ώρα να γνωρίσετε και τα υπόλοιπα μελή της παρέας.» Λέει με μια χαρά ο Δημήτρης λες και πήραμε το κύπελλο!!!

«Λοιπόν κορίτσια από εδώ ο Αλκής, η Νεφέλη, ο Κώστας και η Έλενα, η κοπέλα του!!»

«Χάρηκα! Αναστασία και από εδώ η φίλη μου Ζωή!!» Πετάγεται η Αναστασία προτού προλάβω να αντιδράσω.

«Γεια! Ζωή όπως είπε και η Αναστασία!!» λέω ενώ από μέσα μου βρίζω: Χααα!! Έλενα το λένε το καριολάκι...

«Γεια σας κορίτσια!! Καθίστε, βολευτείτε όπου θέλετε!!» Μου έκοψε τις σκέψεις η φωνή του Κώστα!!! Αχχ... και αμέσως του χαμογέλασα και προφανώς ακούγεται η φωνή της Αναστασίας να μου λέει σιγανά:

«Ρε Ζωή!! Μαζέψου είναι με την κοπέλα του!»

«Στα α@@ μου!» της απαντάω απότομα κοιτάζοντας την ηλίθια που απλά δεν το άφηνε σε ησυχία το κουκλί μου!! Θα τον κατασπαράξει σε λίγο η αχόρταγη!!!

Με τα πολλά καθόμαστε εγώ και η Αναστασία δίπλα – δίπλα και απέναντι από το ζευγάρι του Κώστα και τις Έλενας. Όπως καταλάβατε δεν έχουμε και πολλά πράγματα να κάνουμε καθώς η υπόλοιπη παρέα έχει βγει σε ζευγάρια και είναι όλοι απασχολημένοι με το «άλλο τους μισό». Έτσι, αρχίζουμε να συζητάμε εγώ με την Αναστασία για διάφορα πράγματα, εντελώς άσχετα το ένα με το άλλο. Το μυαλό μου όμως εγώ δεν το έχω στο τι λέει η Αναστασία, αλλά στον Κώστα και κοιτάζω πού και πού προς το μέρος τους για να δω αν μπορώ να ανοίξω συζήτηση μαζί του. Όμως η βλαμμένη δεν λέει να τον αφήσει να πάρει μια ανάσα! Εκεί κολλημένη με UHU που λέμε!! «Κι αυτός όμως δεν πάει πίσω! Φαίνεται να περνάει καλά!!» λέει η σπαστική φωνή μες το κεφάλι μου!

«Γη καλεί Ζωή!! Ουου!!» ακούω την Αναστασία να ουρλιάζει στο αυτί μου.

«Ναι; Τι θες και εσύ ρε Αναστασία;» λέω πολύ εκνευρισμένη, πιο πολύ με την ξανθόψειρα παρά με την Αναστασία, αλλά αυτή το παίρνει αλλιώς.