ဒီဇင္ဘာရဲ႕မနက္ခင္းကျမဴေတြနဲ႕မွိုင္းေနၿပီး ေနမင္းႀကီးရဲ႕အေရာင္သာျမင္ရသည္။ ေအးစက္တဲ့ျမဴမႈံ ႏွင္းေတြကိုဖ်က္ဆီးဖို႔ ထြက္လာတဲ့ေနမင္းႀကီးကို ျမဴမႈံေတြကပိတ္ပင္ၿပီး ေဆာင္းႏွင္းရဲ႕ဇာတိကိူျပေနသည္။ေဆာင္းေလေျပေတြတျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနတဲ့ ရာသီကိုသေဘာက်သဴက လဝန္းဧကရီ။
"ၿပီးၿပီလား?"
မၿပီးနိုင္မစီးနိုင္ႏွင့္ ခရီးသြားဖို႔ျပာယာခတ္ေနတဲ့လဝန္းကို တံခါးကိုမွီၿပီးရပ္ေနတဲ့ ဇာမဏီက ႐ြဲ႕တဲ့တဲ့ေမးေတာ့
"ခနေလးပါ..ႏႈတ္ခမ္းနီက်န္ခဲ့လို႔"
"က်စ္!"
အိပ္ခန္းထဲအေျပးေလးသြားကာ ႏႈတ္ခမ္းနီေကာက္ထည့္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲအျမန္ေျပးဆင္းလာကာ အထုပ္ေတြကို ဧကရီ ပိတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ မွန္ေလးထုတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးဖို႔လုပ္ေနတဲ့ ဧကရီလက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို Phoenix ကသူ႕လက္ဝါးအႀကီးႀကီးနဲ႕ဆြဲသိမ္းေတာ့
"ေဒါက္!"
ဧကရီလက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီေလးေျမျပင္ေပၚက်သြားသည္။ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ဧကရီေမးေစ့ကို ေနာက္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာ သူနဲ႕မ်က္ဝန္းခ်င္းစုံေစၿပီး
"ဘာလို႔ဆိုးေနတာလဲ အဲ့အေရာင္ေတြ"
မ်က္ခုံးမ်ားကိုတြန့္ခ်ိဳးၿပီးေျပာလာတာေၾကာင့္ စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ေန္ွန္း ဧကရီသိလိုက္သည္။
"Phoenix ငါ့ကိုလႊတ္"
"က်ဳပ္ေမးတာေျဖ"
"နင္ ငါ့ကိုလႊတ္ အြန့္!"
Phoenix က ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေကြးေအာင္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"က်ဳပ္.ေမး.တာ.ေျဖ..ေမးခြန္းေမးရင္ အေျဖေျဖရတယ္ေလ"
ဧကရီလက္ေကာက္ဝတ္ေတြကိုမလႊတ္ေသးဘဲ တင္းသထက္တင္းေအာင္ကိုင္လာတာေၾကာင့္ ဧကရီ နာလာသည္။
"ငါနာတယ္..လႊတ္!"
"မင္းမေျဖရင္ပိုနာမွာ"
Phoenixအသံတို႔ကနက္ရွိုင္းၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။ဧကရီေၾကာက္စိတ္ကိုထိန္းထားၿပီး
YOU ARE READING
အတ္တတို့စေညွုန်ရာ (Ego)
Actionstoryလေးနောက်တစ်ခုနဲ့မိတ်ဆက်ပေးချင်ပါတယ်။ခုတလောစိတ်ကူးထဲပေါ်လာတာလေးပေါ့။ဒါလေးကလဲ စာရေးသူရဲ့စိတ်ကူးနဲ့ပုံဖော်ထားတာပါပဲ။ဒီထဲမှာnormalရောblရောပါပါတယ်။Mainကိုတော့normalလေးပဲရေးထားပါတယ်။ဇာတ်နာပါတယ် ဇာတ်ကောင်ကောင်မလေးဇာတ်နာတာကြောင့် မျက်ရည်မခိုင်ရင် မဖတ်ဖ...
