රෑ වෙනකොට මං ඔක්කොම මගෙ වැඩ ඉවර කරගෙන ඇඳට වැටුනා..දවස කෝම ගතකරත් රෑ ඇඳට ආවම මගෙ මූඩ් එක තනිකර වෙනස් වෙනවා..විච්ච ඔක්කොම දේවල් මට මතක් වෙනවා..පෝන් එක අරන් බැලුවම එක මැසේජ් එකක්වත් කෝල් එකක්වත් නෑ....එතකොට මං තනිවෙලා කියල දැනෙන හැඟීම වැඩි වෙනවා.මං නෝට්පෑඩ් එකට ගිහින් ලියන්න හිතුවා..හිතේ තියෙන ඔක්කොම ඒකේ ලියන එක දැන් මට පුරුද්දක් වෙලා..මගෙ දුක අහන්න දැන් ඉන්නෙ මගෙ නෝට් පෑඩ් එක විතරයි...ගගන අයියව මතක් වෙන ගානෙ නෝට් දාපු පේජ් එකත් පැත්තකින් තියෙනවා දැක්කා..මං ඒක නොදැක්කා වගේ වෙන පේජ් එකක් ඕපන් කරගත්තා..මං සෑහෙන්න ලිව්වා..ලියන අතරතුර මං ඇඬුවා...ලියල ඉවර වෙනකොට හිත ටිකක් සැහැල්ලු වෙලා ....එවෙලම අන්නොවුන් නම්බර් එකකින් ආව මැසේජ් එක දැක්කම මං කල්පනා කරේ ඒ කවුරු වෙන්න ඇතිද කියලා...
"හායි..."
"හෙලොව් ..කවුද මෙ.."
"නම කීවට නම් ඔයා මාව අඳුරගන්න එකක් නැති වෙයි..හැබැයි අපි මීටකලින් හම්බෙලා තියෙනවා.."
"කවුද.."
"මං තේනුක..නම කීවට ඔයා දන් නෑ.."
"කොහෙදිද අපි හම්බුනේ..කොහෙන්ද මගෙ නම්බර් එක"
"ඔයාට මතකද දන් නෑ...දවසක් මං පාරෙ එනකොට ඔයා ගලක් උඩ ඉඳන් හොඳටම අඬනවා..."
"ඒ කවද්ද..."
"මතක නැද්ද..මං මහවත්ත පාරෙ...මං නම් ඔයාලව අඳුරනවා.."
මහවත්ත පාර කිව්වම තමයි මට මතක් උනේ..එදා ගගන අයියව හම්බෙන්න ගියපු දවසෙ හම්බුනු කොල්ලා නේද...
"ආ දැන් නම් මට ලාවට මතකයි..කොහෙන්ද නම්බර් එක.."
"ආ ඒක මං හොයාගත්තා.."
"ඇයි දන් නෑ නම්බර් එකත් හොයාගෙන මැසේජ් කරේ.."
"අම්මො මෙයාගෙ සැර..."
"ඇයි මැසේජ් කරේ..."
" කියන්නම් කියන්නම්..පුදුම සැරක්නෙ.."
මගෙ සැර මං පෙන්නනවා උඹට දැන්....මෙ මොන මගුලක්ද..මං හිතින්ම බැනලා පෝන් එක පැත්තකට දාලා නිකන් හිටියා..මුන්ට ආතල් ගන්නත් අහුවෙන්නෙ අපිව..මං කොට්ටයක් බදාගත්තෙ දැන් නිදාගන්නවා කියල හිතාගෙන..ඇස් පියවීගෙන එනකොට පෝන් එක රින්ග් වෙන්න ගත්තා..ලාවට ඇස් ඇරලා බැලුවම අර පුදුම සැරක්නෙ කොල්ලා...මොන මගුලක්ද මන්දා..මං කෝල් එක කට් කරලා ...මැසේජ් එකක් දැම්ම..
YOU ARE READING
Trust (sinhala)
حركة (أكشن)හැම බැඳීමකට අවශ්‍ය මූලිකම දේ විශ්වාසය...විශ්වාසය තියෙන තැන අනිත් හැමදේම පරාදයි..විශ්වාසය ගොඩනගා ගන්න සෑහෙන කාලයක් ගත උනත්, විශ්වාසය බිඳිලා යන්න තත්පරයක් ඇති...එතනින් එහාට ඒක යතාතත්වයට පත් කරනව කියන්නෙ කරන්න අමාරුම දෙයක්.. ඉතින්....තවත් කෙනෙක්ට විශ්ව...
