Hoseok, genç yaşlarında aşkın peşinden koşmaya hevesli ve zamanın ruhunu hissetmeye göz dikmiş bir omegaydı. Toplumun onaylamayacağı kararlar almayı göze almıştı; fakat kendini buhrana iten bir aşk sancısını çekmeyi hiç beklemiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧･ﾟ: *✧･ﾟ:
I.KISIM
Başlangıcın Sonu
Hoseok, bulanık bir sabaha gözlerini açtığında alfasının odada olduğunu hissetti. Namjoon, yataklarının çaprazında duran koltuğa oturmuş onu izliyordu. "Ne işin var odamda?" diye sordu Hoseok öfkeyle. Boğazı uzun süre bir şey yiyip içmediğinden kurumuş ve sesi çatallı çıkmıştı. "Burası benim de odam." Namjoon öfkeli omegaya verilmesi gereken en son cevabı vermişti. Hoseok'un dudakları alayla havaya kalktı ve avucundan destek alarak geniş yataktan kaldırdı kendini.
"Özür dilerim." Dedi Namjoon sessizce, suçlu bir çocuk gibi başını mahcup bir şekilde yere eğmişti. Ama Hoseok özrünü kabul etmiyordu, kalbi çok kırılmış ve narin ruhu çok incinmişti. Cevabı sessizliği oldu. Namjoon ise hayal kırıklığına uğrattığı omeganın karşısında dizlerinin üzerine çöktü, başka çaresi yoktu. Çünkü omega bugün onun için onurunu ayaklarının altına almıştı. Bunu onu inciten ve değersizleştiren alfası için yapmıştı hem de. Namjoon, Hoseok'un yaptığı fedakarlığı gördüğü an kendisinin de korkularıyla yüzleşmesi gerektiğini anladığı andı.
Hoseok, alfanın önünde diz çökmesiyle dikleşti yatakta.
"Buraya eğer hala istiyorsan seni mühürleyeceğimi söylemek için geldim." Gözlerini yerden kaldırmaya çekiniyordu. Yaptığı şey küçük düşürücüydü, hiçbir insan aşık olduğu kişiye sırt çevirip yalan söylememeliydi. Yaşadığı utancın sebebi yalnızca alfasının utancı değil, insan ruhunun yaptığı ihanetti. "Korkuyor olmama rağmen, kendime ve sana boş sözler verip seni kadırdım. Bencilceydi, hislerine ihanet ettim. Hiçbirini hak etmedin. Başlarda yapabileceğime inandım, seni o kadar çok seviyordum ki, o kadar aşktan gözüm dönmüştü ki, korkumu yenebileceğimi sandım." Bir günahkarın günah çıkarması gibi, sanki tanrının huzurunda diz çöküyormuş gibi elini sol bileğine dolamış bütün zayıflığını anlatıyordu ona.
"Ama yapmadım." Dedi zorlanarak. "İlk gecemizde o kadar mutlu ve o kadar incinebilirdin ki, seni açık hedef haline getirdiğimi ve koruyamayacağımdan korktum. Sana sahip olduğum için kaybetme korkum da gittikçe güçlendi. Korkum aile kurmama izin vermezken bütün bu oyalamanın verdiği vicdan azabıyla karşına çıkmaya cesaret edemedim. Seni incitmekle yüzleşmek yerine, en derin yaralarımı sana açmak yerine senden kaçmak işime geldi. Düğün günümüzde evime yabancının gelmesi, Yeong-ho'un açık tehditleri... Güçlü olamadım. Benden istediğini ona verdim, beni kontrol etmesine neden oldum."
