မောင့်စိတ်ကိုထိန်းချုပ်မရတာနဲ့ မာမီ့ဆီဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ ဖုန်းဝင်ပြီးခနကြာတော့ ဖုန်းကိုင်လာသည်။ ဖုန်းကိုင်တော့လဲ မောင်ဘယ်ကဘယ်လိုစပြောရမယ်မသိ။
~ဖုန်းခေါ်ပြီး စကားမပြောဘူးလား လွန်းဝတီမောင်
"မာမီ"
~ပြော
"ဟို... မောင်နဲ့စကားပြောချင်ရဲ့လားလို့ပါ"
~စကားမပြောချင်ရင် ဖုန်းကိုင်လိုက်မလား လွန်းဝတီမောင်
မာမီ စောင့်နေတာ
မောင်ဖုန်းခေါ်လာမဲ့အချိန်ကို စောင့်နေခဲ့တာ
"မောင်...တောင်းပန်ပါတယ် မာမီရယ်
မောင်မေမေနဲ့မာမီ့ကို လွမ်းနေတာပါ"
~တောင်းပန်တာထက်
ဘယ်တော့အိမ်ပြန်လာမလဲပဲ သိချင်တယ်
"မောင်ပြန်လာဖို့ကြိုးစားပါ့မယ်"
~မောင်ပြန်လာရင် အပြီးပြန်လာနိုင်မှပြန်လာပါ
မာမီဒီ့ထက်ပိုပြီးမပြောချင်ဘူး
ဘာကိုဆိုလိုတယ်ဆိုတာသိတယ်မှတ်လား
အခု လုပ်ချင်ရာကိုလုပ် စိတ်ကြိုက်လုပ်ပြီးမှအိမ်ကိုပြန်လာ
ပြန်လာရင်တော့ မာမီ့စိတ်တိုင်းကျပဲနေရမယ်
"မောင် အခု လက်ခံထားတဲ့ case လေးပြီးရင်
အပြီးပြန်လာပါ့မယ် မာမီ မောင်ကတိပေးပါတယ်"
~ကောင်းပြီလေ ကတိဆိုတာပေးပြီးရင်တည်ရတယ်နော်
မာမီမျှော်နေမယ်
"မောင် မာမီတို့ကိုချစ်တယ်နော်"
~မာမီတို့ကလဲ အရမ်းချစ်တာပါ
မောင်က မာမီတို့ရဲ့ ပိုးလုံးကလေးလေ အမြန်ပြန်လာပါ ကလေးရယ်
မောင့်မေမေ မနှင်းဆီက နေ့တိုင်းမျှော်နေတာ
အရာအားလုံးကို မာမီဘေးကနေဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ပေမဲ့
သူမျှော်နေတဲ့သူ့ကလေးကိုတော့ မာမီဖြည့်ဆည်းပေးလို့မရဘူး
"မောင်နားလည်ပါတယ်မာမီ အမြန်ဆုံးပြန်လာပါ့မယ်"
ဒေါ်အမရာမောင်နဲ့ စကားပြောလိုက်ပြီးချိန်မှာတော့ မောင့်စိတ်တွေပေါ့ပါးသွားလေသည်။
အမရာမောင်ကလဲ သူမရဲ့ချုပ်ချယ်မိတဲ့အမှားတွေကိုသိသလို လွန်းဝတီမောင်ကလဲ သူမရဲ့တဇွတ်ထိုးလုပ်ခဲ့တဲ့အပြုအမူတွေကို သိနားလည်နေပြီမို့ အစိုင်အခဲတွေကြေသွားပြီလို့ဆိုရမည်။
YOU ARE READING
အမုန်း၌တည်သောအချစ်
Romanceဘယ်လိုအန္တရာယ်တွေ ကျရောက်ပါစေ မောင်က အသက်ပေးပြီး စောင့်ရှောက်မှာမို့ မောင့်နှလုံးသားထက်မှာ ပွင့်လန်းပါ မိန်းကလေး
