Aral ve Arel (Gerçek ailem)

11

Aral karargahta işlerini halletmiş evine doğru gidiyordu.

Geçen hafta göreve gitmişti ve neredeyse bir ay sürmüştü. Ama karargahtan çıkamamıştı. Ve ailesini çok özlemişti. Oğulları için iki araba almış ve yanlarına birer gül almıştı.

Karısına ise büyük bir gül buketi almış, kızınada bir gül ve oyuncak bebek almıştı.

Araba ile ilerlerken artık daha dikkatliydi. Evlerine vardığında. Ne kadar çok özlediğini fark etmişti.

Binaya girmişti ve hızlıca asansöre doğru ilerliyordu elinde gül ve oyuncaklar ile.

Evlerinin önüne geldiğinde çocuklarının sesini duyabiliyor, içindeki bütün dertler bir anda gitmiş gibi hissediyordu.

Dayanamadığı için zile bastı. Karısının sesini duymak ona çokça iyi gelmişti.

Kapı açıldığında kucağında kızı ile duran karısı vardı.

Karısının şaşkınlığı çoktu.

Şaşkınlığına bir son verip "Aral!" Diye bağırdı.

Aral ise elindeki gül buketini ona uzatarak ne kadar sarılabiliyorsa sarıldı.

"İçeri geçelim" diye söyledi Aral.

İçeriğe girdiklerinde iki oğluda gelmişti biri emekliyor diğeri ise yürüyordu.

Karısına verdiği gül buketinden sonra kızınada gülünü ve oyuncağını verip öptü.

Oğullarına döndüğünde oğlu Arel "baba!" Diye bağırarak ona sarılmıştı. Aral ise gülerek ona sarılmış gülünü ve arabasını vermişti.

Yerde emekleyen oğluna bakarak gülerek onu kucaklamış ve gülünü vermişti, ama oğlu gülü sevmemiş olmalı ki sağlayıp duruyordu. Arabayı verdiğinde oğlu Ares gülü unutmuştu bile.

Oğlu Arel babasına arkadan sarılmıştı, karısıda diğer yanından.

Onlar aileydi. Anlatılamayacak kadar güzel bir aile idiler.

Final.

Kısa hikayemi umarım beğenmişsinizdir!!

Kısa tutmak istedim, nedenini bende bilmiyorum? Hatalarımı söylersenizde aşırı mutlu olurum!.

Arel için bende üzüldüm fakat hikayeyi kafamda kurarken ölüyordu, ve bende kitapta onu öldürmüş bulundum.