Aral ve Arel (Gerçek ailem)

1

"Gel!"

"Rahat"

"Komutanım, albay sizi çağırıyor"

"Tamam çık"

Çıkan askerle, oturduğum sandalyeden kalktım.

Koridorda yürürken bir çok asker selam veriyordu, albayın odasına gelmiştim.

Kapıyı tıklatıp içeriye girdim,

"Lan, sana kaç kere diyeceğim tıklattıktan sonra gel dememi bekle!"

"Cevap versene lan!"

"Sorun ne?"

"Aral! Sinirlendirme beni!"

Tekrardan tıklatılan kapıyla kafamı kapıya çevirdim.

"Gel!"

Arel gelmişti, ikizim. İkimizde askerdik, aynı karargahda olmamız bile şans gibiydi.

"Komutanım beni çağırmışsınız?"

"Neyse, çocuklar yarın izinlisiniz ve saat ikide hastaneye gidin"

"Nedenini sorabilir miyiz?"

"Çıkın!"

&

Karargahdan eve dönüyorduk, aramız bu aralar bozuktu. Nedeni aileydi.

Yetimhaneye bizi bırakıp gitmeleri benim suçum değildi, Arel'in de değildi fakat o kendisini suçlamaktan vazgeçemiyordu.

Aynı arabanın içindeydik fakat, bir o kadar uzaktık.

Ayrı düşünceler.

"Arel"

"Hm?"

"Yalvarırım yapma"

"Anlamıyorsun"

"Anlıyorum, Anlıyorum! Senin suçun olsaydı neden seninle birlikte olayım! Ha! Söyle sen suçlu olsaydın ben masum mu olurdum, Kendini suçlamaktan vazgeç."

"Aral.."

"Hayatımıza bak, sen kendini suçlamaktan ne yapıyorsun? Onlar bizi yetimhane kapılarına bırakırken sen neredeydin? Yanımdaydın amına koyayım. Bebektin, bebektik. Çok ağlaman seni suçlu mu yapıyor o zaman suçlunun kendisi benim tamam mı? Onlar iki minik bebeği bırakacak kadar vicdansızlar"

"Her şeye gülüp geçemezsin tamam mı? Acılarını içine bastırmaktan başka bir şey yapmıyorsun sende! Evet, kendimi suçluyorum çünkü ben olmasaydım iyi bir ailede yetişirdik, en azından sen!"

Arel'den

Araba ani bir frenle durmuştu. Bana baktığında kaç yaşında olsakta, aynı duygular geçiyordu gözlerimizden.

Bana sarılmasıyla, içim yanmaya başlamıştı.

"Sıkma kendini"

Dedi kokumu içine çekerken, bunu yapmayı bırakmıyordu her sarılışımızda kokluyordu.

"Seni seviyorum ikizim"

"Bende seni seviyorum diğer yarım"

Benden ayrılmasıyla bana dik dik bakmaya başladı.

"Bir daha öyle kelimeler kullanırsan, kötü olur"

Dediği şeyle sırıttım

"Tamam baba"

Gülmeye başlamasıyla bende güldüm, o gülmezdi, onlar gülmemeye zorlamıştılar onu. Benim dışımda kimseye gülmüyordu.

Ben neşe saçan tarafken.

O gülemiyordu bile.

Bencildim, ikizimi koruyamayacak kadar.

&