Hoelang houd ik het nog vol? II Mabbie

17. De keuken

Pov Robbie

De wekker gaat. Dat is erg lang geleden, dat we vroeg moesten opstaan omdat we naar kantoor moesten. Normaal kan ik wel snel opstaan, maar met mijn Matthy in mijn armen word het toch wat moeilijker. Hij zucht, zet de wekker uit en wilt opstaan. "Nog heel even" zeg ik met een zware ochtendstem. Hij grinnikt en gaat weer naast me liggen. Ik trek hem tegen me aan en sla mijn armen om zijn buik. Na 10 minuten moeten we er echt uit. We gaan naar beneden en ik sta er op dat ik een keer het ontbijt maak. Na een korte discussie, waarin hij aangeeft dat hij wilt dat ik uitrust, wint hij en maakt hij het ontbijt terwijl ik op het aanrecht zit en hem aanstaar terwijl hij bezig is. Als hij klaar is komt hij met een broodje chocopasta naar met toe. Hij geeft hem aan mij en gaat koffie maken. Als de koffie klaar is komt hij naast me zitten op het aanrecht. We eten onze broodjes en pakken onze tassen in. We rijden naar kantoor, natuurlijk rijdt Matt. Hij is zo zorgzaam en lief, ik vind hem zo cute. Hij vraagt: "mag ik mijn hand op je been leggen?" ik knik en glimlach naar hem, het is zo cute dat hij dat vraagt. Ik leg mijn hand boven op de zijne en we rijden in stilte richting Utrecht. Het is geen awkward stilte, maar een fijne stilte. Een stilte vol met liefde. Na een tijdje komen we aan op kantoor. In de auto geef ik Matthy nog een kusje en dan stappen we uit. We staan in de lift en hij slaat zijn armen om mijn nek. Ik leg mijn handen op zijn heupen. Hij geeft me een kus, ik maak er een zoen van. Dan horen we de piep. We laten elkaar gauw los en lopen achter elkaar aan het kantoor in. "Yooo boyyysss" roept Milo als we binnen komen. "heeeyy Miel!" roept Matthy terug. "Hoi jongens" zeg ik zacht. Ik loop naar Roel toe en geef hem een knuffel. "fijn dat jullie er weer zijn Robbie" zegt hij zacht. Ik loop ook nog naar Koen en Milo en geef hen ook een knuffel. Ik loop naar mijn bureau. Ik moet nog erg veel financiën regelen, zie ik als ik in mijn agenda kijk. Bram heeft ook veel gedaan. Hij is geluidsman bij ons, maar kan ook boekhouden. Na 2 uur geconcentreerd werken loop ik naar de keuken. Ik ben een tosti aan het maken. En omdat ik weet dat Matt daar ook van houdt, maak ik er ook een voor hem. Als de tosti uit het tosti-ijzer komt roep ik Matthy. Hij komt naar me toe en ik geef hem de tosti. "Dankjewel lief!" zegt hij zacht en geeft me een kus. We draaien ons om en wat we allebei niet doorhadden is dat Raoul, Koen én Milo achter ons stonden. "en nu gaan jullie ons even haarfijn uitleggen wat hier aan de hand is." Zegt Raoul hard. Ik krimp ineen en de tranen branden achter mijn ogen ik moet hier weg... is wat ik denk. Lieke werkt ook vandaag, een verdieping onder ons. Dat is waar ik heen wil. Naar Lieke. Maar ik kan de keuken niet uit. Daar staan Miel Roel en Koen. Dan moet ik maar over het aanrecht heen. Ik spring op het aanrecht en ren naar de deur van ons kantoor. Onze editors zijn gelukkig al naar huis, ik ren naar de lift en druk op de 1. De lift gaat naar beneden en ik stap uit. Ik ben inmiddels aan het huilen. Ik ben zo bang, dit had niet mogen gebeuren. We hebben ons bedrijf op het spel gezet, het kan zijn dat het nu over is. Boven hoor ik Raoul schreeuwen. Het maakt me nog banger en ik ren naar het kleine kantoortje van Lieke. Ik klop aan en ren naar binnen. Ik zie Lieke verbaasd opkijken. Haar gezicht switch naar bezorgd als ze me ziet huilen. Ik merk nu pas dat ik in een paniekaanval zit. "Robbie wat is er aan de hand?" ik kan alleen maar huilen.