Hoelang houd ik het nog vol? II Mabbie

19. Sorry or no sorry

Pov Matthy

Ik zie zijn ogen wegdraaien en ik weet al hoelaat het is. Ik ren nog naar hem toe, maar ik ben te laat. Hij valt achterover met zijn hoofd op de punt van de tafel. Gelijk begint het hevig te bloeden. Ik trek gelijk mijn shirt uit en zet Robbie met zijn rug tegen mijn borst aan. Ik druk mijn shirt op de wond en Milo belt de ambulance. Raoul is onbedaarlijk aan het huilen en wordt getroost door Koen. Ja door Koen, die jongen lijkt soms een zwart hartje te hebben, maar op dit moment is die gewoon rood, of zelfs goud. Lieke houdt Robbies hand vast en voelt om de zoveel tijd of hij nog ademt en of zijn hart klopt. Na een kwartier komen er 2 ambulancebroeders binnen samen met Milo die ze beneden had opgewacht. Ze doen een verband om Robbies hoofd en tillen hem op de brancard. "Er mag één persoon mee." Ik knik en loop achter ze aan. We stappen in de ambulance en na een korte rit komen we aan in het ziekenhuis. Ik moet wachten in de wachtkamer. Ze gaan zijn hoofd hechten. Het kan zijn dat hij geheugenverlies heeft van maximaal 1,5 dag. Ik hoop dat hij alles van vanmiddag is vergeten. Nu ik er weer aan denk en alles weer op een rijtje zet, bedenk ik me dat het mijn schuld is. Als ik Robbie geen kus had gegeven, was dit nooit gebeurt. Als ik hem niet had gekust hadden wij nooit gehoord wat Raoul er van vond op zo een manier. Toen Robbie weg was had Raoul geschreeuwd dat het bedrijf eraan ging. Dat we subs kwijt zouden raken, dat we het hele bedrijf moesten opschorten. Ik schrok me dood en begon te huilen. Raoul liep weg en Koen begon me te troosten en zei 'Kom we gaan naar Robbie, hij is vast bij Lieke' ik knikte en liet hem los. We liepen naar beneden en Raoul wilde persé mee. We zeiden dat dat niet slim was omdat je nooit zou weten hoe hij zou reageren. Maar hij stond er op. Het was uiteindelijk dus geen goed idee. Nu zitten we namelijk weer in het ziekenhuis.

Ik begin zachtjes te huilen en trek mijn knieën tegen mijn borst. De oude man die naast me zit zegt: "Jongeman gaat het goed?" Ik laat mijn armen zakken en schud mijn hoofd. "Nee, mijn beste vriend heeft ruzie met mij en mijn vriendje. Nu ligt mijn vriendje in het ziekenhuis. En het is mijn schuld." Zeg ik met een brok in mijn keel. Hij knikt, "wat is er met hem gebeurt, en waarom is het jouw schuld?" "Als ik hem op ons kantoor geen kusje had gegeven, hadden hij en mijn beste vriend geen ruzie gehad en was hij niet door een paniekaanval out gegaan." De man knikt weer. "ik begrijp het, maar het is NIET jouw schuld. Jij hebt hem niks aangedaan. Het is de schuld van die beste vriend van je. Ik weet precies wat je voelt. Ik heb het ook gehad op jouw leeftijd. Ik kwam uit de kast en ik werd afgezet door al mijn vrienden. Nu heb ik een man en zijn we heel gelukkig. Je moet even door de negativiteit heen en dan ben je er!" "meneer Het Lam?" hoor ik de zuster roepen. Ik zeg tegen de oude man: "bedankt voor uw bemoedigende woorden en succes!" hij knikt en ik loop weg.

Ik zit aan het bed van Robbie. De zuster is net weg, ik buig naar hem toe en geef hem een lange kus. Hij opent zijn ogen, "Hey mooie ogen" zeg ik tegen zijn lippen. Hij glimlacht en ik trek terug. Ik hoor de deur open gaan en Milo, Koen, Roel, Roxy, Charlotte en Lieke komen binnen. Als Robbie Raoul ziet kruipt hij naar de andere kant van het bed en gaat hij opgekruld onder het dekbed liggen. Raoul loopt naar me toe en gaat voor me staan. "Lieve lieve Matthyas en Robbie, ik had NOOIT zo mogen reageren. Ik ben zo boos op mezelf. Tuurlijk kan het bedrijf blijven bestaan." Ik hoor Robbie achter me bewegen hij komt met zijn hoofd boven de dekens. "ik vind het belangrijker dat jij en Robbie gelukkig zijn. Ik gun jullie respect en acceptatie van iedereen. Ik had nooit nooit nooit zo boos mogen worden." Hij heeft tranen in zijn ogen staan en bij mij en Robbie is het niet anders. Ik stap naar hem toe en geef hem een knuffel. Ik voel iets tegen mijn hand aan tikken. Het is Robbie, hij kijkt me met puppy oogjes aan. Ik laat Raoul los en trek hem ook in een knuffel, ik geef hem een kusje en trek hem dan weer in een knuffel, Raoul komt ook in de knuffel. We eindigen met zijn allen in een groepsknuffel. Robbie gaat weer in zijn bed liggen. De dokter komt binnen en doet wat testjes bij Robbie. Hij mag naar huis, ze zijn zijn ontslagbrief aan het maken.