Hoelang houd ik het nog vol? II Mabbie

5. Een verrassing vergelijkbaar met de hell

Pov Robbie

Ik ren nu al een minuut of 10. Ik moet weg. Weg hier, naar Jamie. Ik hoor geschreeuw achter me, maar kan niet verstaan wat er wordt geschreeuwd. Ik kan niet meer. Ik stop even en leg mijn handen op mijn bovenbenen zo dat ik een beetje gebogen sta. Het doet verschrikkelijk veel pijn aan de wonden. De wonden op mijn bovenbeen. Ik zit zo in mijn gedachten dat ik niet merk dat er iemand achter me staat. Ineens voel ik twee handen op mijn schouders. "Robbie, waarom ren je nou weg. Ik ben al 5 minuten aan het roepen dat je moet blijven staan." Hoor ik een bekende stem zeggen. Het is Matthy, ik draai me om en kijk hem aan in zijn diep blauwe ogen. Ik heb er nooit echt op gelet, maar hij heeft echt hele mooie ogen eigenlijk. "Matthy!" dat is het enige wat ik nu kan uitbrengen. Ik pak hem bij zijn armen trek hem mee, het is niet ver meer naar het hotel en ik wil met hem praten. Ik wil mijn hart bij hem luchten.

We lopen Matthy's hotelkamer in, ik slaap met Victor onze stagiaire en Matthy met Koen. Raoul slaapt met Milo. Ik ga op zijn bed zitten. Matthy komt naast me zitten en hij vraagt: "Waarom rende je weg, wat heeft Roel gedaan?" "hij zei dat hij me wilde helpen, omdat ik eruit zag alsof ik het heel warm had. Hij douwde een T-shirt in mijn handen en begon met mijn trui uit doen, ik schreeuwde en sloeg hem van mij af en rende weg." "Wow, dat is wel heftig, ook omdat ik weet wat er speelt in je hoofd. Maar bedenk wel dat Raoul en de andere jongens dat niet weten hè. Dus dat het voor hen heel raar is dat je zo reageert. Zegt hij rustig als ik ben uitgesproken. Het is zo fijn dat hij naar me luistert en me laat uitpraten. Ik zeg "Matthy, ik zie het echt niet meer zitten. Ik wil gewoon stoppen. Stoppen met Bankzitters, stoppen met de vriendschap die ik heb met jullie vijven, misschien wel stoppen met leven." "WAT? Robbie, waarom? Huh, wat. Droom ik? Heb je dit net echt gezegd?" Roept hij uit. Ik knik. Hij begint te huilen "Dat kan niet, dat mag niet. Je bent mijn beste maatje. Ik HOU VAN JE net als de andere jongens. Ik wil je niet kwijt!" Ik huil met hem mee. De deur van de kamer gaat open en Koen komt binnen. Ik probeer te stoppen met huilen, zodat hij niet ziet dat ik aan het huilen ben, maar het lukt niet. Ik zie Koen heel verschrikt kijken. Hij herpakt zich en loopt naar ons toe, hij fluistert wat in mijn oor: "Wat is er aan de hand?" ik schud mijn hoofd. Hij pakt mijn hand trekt me omhoog en geeft me een knuffel. Ik hoor dat Matt is gestopt met huilen. Koen stopt met knuffelen pakt mijn hand stevig vast en we lopen naar de kamer van Victor en mij. Zet me neer op een stoel zegt iets tegen Victor en loopt de kamer uit. Victor komt naast me zitten en legt een hand op mijn been. Ik begin helemaal te trillen en hyperventileren. Snel haalt Victor zijn hand van mijn been af. Hij kijkt me geschrokken aan en zegt: "Hey Robbie rustig maatje, ik doe je niks! Adem even rustig in en uit." Ik word alweer wat rustiger.

Ik sta op loop naar het bed, ga liggen en val in slaap.

Pov Victor

We zitten met zijn allen aan het ontbijt, de jongens, cameraman, productieleider en ik. De sfeer zit er goed in. We hebben gisteren afgesproken met de jongens behalve Rob, dat we niks meer doen of zeggen waarvan we denken, Robbievind het niet fijn. Hij is nu trouwens ook weer vrolijk! Ik heb heel leuk nieuws! Dus dat ga ik even vertellen. "Boys! Ik heb echt heel leuk nieuws. Er komt een mystery guest naar Londen voor een hele leuke video! Namelijk... Bankzitters aan de leugendetector *Londen editie*!!!!!

Koen, Milo, Roel en Matthy: "Yeahh, dat is echt supervet!!"

Robbie is stil, heel stil. Ik fluister: "Ben je oké?" ik zie hem heel licht Nee schudden met zijn hoofd. Het enige wat hij zegt is: "Matthyas" ik knik en zeg "wil je met hem praten?" nu knikt hij. Ik denk bij mezelf, hoe kan het toch dat alleen Matthy lijkt te weten wat er met deze jongen aan de hand is? Naja we komen er vast wel een keer achter.

Pov Matthy

De jongens lopen naar boven, Victor zei dat ik moest blijven zitten. Ik zie dat Robbie ook is blijven zitten. Ik heb gemerkt dat er iets aan de hand is en het gesprek tussen Vic en Robbie is me ook niet ontgaan. "Robbie? Wil je me vertellen waar je aan denkt?" "Ehm nou kijk ik heb gewoon geen zin in vragen, en zeker niet van Roel. Want als die leugendetector er echt is mét André dan kan ik dus ook niet mijn masker opzetten die ik net als vanmorgen opgezet heb." Antwoord hij. "Hmmm Ja dat begrijp ik wel. Ik kan je misschien wel helpen? Door bijvoorbeeld te zeggen dat we het in categorieën doen?" "Ja dat is een goed idee!!" Robbie is gelijk weer vrolijk. "Oké wat zijn de categorieën? Ik dacht aan: - Raarste... - Beste... -Irritantste... en zulke onderwerpjes, dan kun je zelf invullen wat je wil vragen. Zoals Beste vakantie of irritantste familielid." Opper ik. "Ja dat is goed! De jongens zullen dat ook wel leuk vinden! Ik snap alleen niet waarom Victor zei dat er een mystery guest mee gaat. Want dat is toch gewoon André? Zoals altijd?" Antwoord Robbie. Ehm, nee Rob, Vic zei dat Rutger komt..." "WAT? Rutger? HIER in Londen?" "Eh ja, Rutger is mee, dat is toch geen probleem?" "Matthyas, je bedoelt toch niet Russo?" Ik denk na, ik snap niet waarom hij zo overdreven reageert, het enige is dat hij op studiodagen erg weinig met Rut wil optrekken. Wat ik ook niet snap. Rutger is net zo grappig en smerig als Milo. En Robbie is wel weer heel goede vrienden met Milo. "Robbie, waarom reageer je zo heftig? Wat is er toch aan de hand tussen jou en Rut? Jullie ontlopen elkaar elke keer tijdens studiodagen en je bent direct weer weg als je je stukje hebt ingezongen." "Ehm, weet je nog dat ik een jaartje geleden heel weinig op kantoor was en me steeds ziekmeldde?" "Ja dat weet ik nog." "nou dat kwam dus omdat Rutg-" "Yooo boys! Komen jullie eindelijk?? We gaan! De eetwedstrijd moet nog opgenomen worden!" Horen we plotseling door de hele lobby van het hotel schallen. Het is Milo, hij moet ook altijd op het verkeerde moment binnenkomen. "Jajaja we komen al" hoor ik Robbie zeggen.

Pov Robbie

Kutzooi, de eetwedstijd. Helemaal vergeten door dat gedoe met die kut Rutger.

(flashback)

Het was lente. Ik was met vrienden carnaval vieren en Rutger zou niet meegaan. Dat was raar, omdat hij die week elke keer mee was gegaan. Maar goed, met de rest zou het ook gezellig worden! Jamie bleef ook thuis. Ze was de dag ervoor door haar enkel gegaan en kon moeilijk lopen. Dus kon ze niet mee. Het was niet zo leuk die dag, eigenlijk gewoon saai. Dus we gingen eerder naar huis dan de afspraak was. De afspraak hadden we gemaakt in de groepsapp waar Rut ook in zit. Dus hij wist ook wanneer we ongeveer terug zouden moeten komen.

Hij is 's avonds naar Eindhoven gereden, heeft aangebeld bij mijn huis. Toen hij eenmaal binnen was vroeg hij of ik thuis was. Jamie zei nee, want ik was in de stad. Jamie heeft hem natuurlijk wat te drinken aangeboden. Geen alcohol, dat had Rut die week al genoeg op! Toen ik thuis kwam een halfuurtje later, lagen Rutger en Jamie tongend op de bank. Hij stond gelijk op en rende langs me. Weg, naar huis.

Jamie zei dat ze het helemaal niet wilde en dat ze gedwongen werd om hem te tongen. Daarom heb ik haar ook vergeven. Maar Rutger, Rutger heb ik nooit vergeven en zal ik nooit vergeven.

Ik heb het nooit iemand verteld, maar ik wil het nu heel graag kwijt aan Matthy. Alleen waarom moet Milo precies nu komen?

De eetwedstrijd in Londen. We hebben whiteboardjes en daar schrijf je op, hoeveel je op kan van een bepaald product in 5 minuten. Degene met het hoogste aantal moet het ook op eten. Eet je het op, +1 eet je het niet op, -1 punt. Ik heb met Matthyas afgesproken dat hij zal zeggen of gebaren hoeveel hij heeft opgeschreven, dan kan ik daaronder gaan zitten en hoef ik niet te eten.

We zijn nu bij ronde 8 van de 12 en ik heb nog niet hoeven eten! De jongens lijken het nog niet echt door te hebben. Het trucje van Matt en mij heeft goed geholpen tot nu toe. Ik sta vaak naast hem waardoor ik kan meekijken met hem, of ik kijk mee een van de andere boys op hun bordje. Ik heb om niet op te vallen een keer hetzelfde opgeschreven als Matthy. Toen moesten we steen papier schaar doen. Gelukkig won hij.

Aan het einde van de eetwedstrijd roept Roel ineens, "Robbin heeft vandaag niks gegeten!" "Ja wtf!!" roept Koen. Ik zeg, "ik ben wel mooi tweede geworden dus niet zeiken!" Roep ik even hard terug!

Gelukkig heb ik mezelf er net uit kunnen redden. Maar ik weet dat Raoul iets door begint te krijgen.

Hij komt dan ook na de opnames naar me toe. "Wat is de echte reden dat je bij de eetwedstrijd niks hebt gegeten? Ik zag je wel met Matthy communiceren over wat je moest opschrijven." "Huh, met Matthy communiceren? Het was een spel dat je niet kon voorspellen en dus ook niks aan kon doen als je niks eet." Zeg ik snel. Gelukkig! Hij lijkt het te geloven.

"Rob? Waarom ben je zo mager en eet je buiten opnames ook niks of heel weinig?" Fuck ik had dit kunnen bedenken, tuurlijk heeft Roel dit ook door. Eigenlijk wil ik schreeuwen, ik ben niet mager, ik ben een dik vet varken en ik mag gewoon niet eten van mezelf! Maar ik doe het niet. In plaats daarvan zeg ik: "ik eet niet te weinig en ik ben dik, niet mager." Ik zie Raoul verschrikt kijken. "Wat? Je vind dít lichaam dik? Robbie, je hebt zwaar ondergewicht. Het gaat echt niet goed hè? Wat zit er toch in dat hoofd van je verborgen? Wil je het me alsjeblieft vertellen?" "ik wil het je wel vertellen, maar dan met Matt er bij, want ik wil het Matt ook vertellen." "Oké"