𝑨 𝑺𝒐𝒏𝒈 𝑭𝒐𝒓 𝑴𝒚 𝑩𝒓𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓

H24

Pov Zaar

De hectiek van mijn wereldtournee was eindelijk achter de rug. Het gevoel van voldoening over het succes van de "Young Hearts On Tour" was overweldigend, maar tegelijkertijd voelde ik een opluchting dat het voorbij was. Ik kon weer ademhalen, even ontsnappen aan het eindeloze ritme van optredens, interviews en reizen. De wereldtour had mijn naam overal bekendgemaakt, maar nu, nu wilde ik terug naar waar het allemaal begon. Terug naar huis.

De afgelopen maanden waren niet alleen een emotionele rollercoaster geweest op het podium, maar ook daarbuiten. De verzoening met Koen was een van de belangrijkste dingen die ik bereikt had, misschien wel belangrijker dan alle successen die mijn carrière me gebracht had. Onze band was sterker dan ooit. Hij had me verteld hoe trots hij op me was, en dat had een leegte gevuld die ik lange tijd gevoeld had. Het leek alsof we, na zoveel jaren van afstand, eindelijk weer broer en zus waren zoals vroeger. Dit keer begrepen we elkaar echter op een dieper niveau, door alles wat we afzonderlijk hadden meegemaakt.

Het was tijdens een van onze gesprekken dat het idee voor de Benelux-tour werd geboren. We zaten samen op de bank in zijn appartement in Amsterdam. Het was een ontspannen middag, Koen had net wat van zijn nieuwe video's laten zien, en we lachten om de onhandige momenten tijdens hun opnames.

"Zou het niet geweldig zijn als we samen iets zouden doen?" vroeg Koen ineens. Ik keek hem nieuwsgierig aan. "Ik bedoel, een tour. Jij en ik. Jij met je muziek en... wij, de Bankzitters, als voorprogramma."

Ik lachte in eerste instantie, denkend dat hij een grap maakte, maar toen ik zijn serieuze blik zag, besefte ik dat hij het meende. "Jij en de jongens als mijn voorprogramma?" herhaalde ik, licht verbaasd.

Koen knikte enthousiast. "Ja! We hebben toch die liedjes die we voor de lol hebben opgenomen, maar mensen vinden ze echt leuk. We kunnen iets grappigs en unieks doen, iets dat nog niemand in Nederland of België heeft gedaan. Het zou een perfecte manier zijn om onze werelden te combineren."

Het idee liet me niet los. De Bankzitters – Koen, Matthy, Robbie, Milo en Raoul – waren enorm populair, zeker in Nederland en België, en hun muziek, hoewel vooral humoristisch bedoeld, had een onverwacht grote fanbase. Het voelde als de perfecte manier om samen iets te doen, iets dat zowel onze carrières als onze persoonlijke band zou vieren.

"Wat vind je ervan?" vroeg Koen, enigszins nerveus afwachtend op mijn reactie.

Ik glimlachte breed en voelde een golf van enthousiasme door me heen spoelen. "Ik vind het geweldig," zei ik, waarna ik hem een speelse duw gaf. "Laten we het doen. Een Benelux-tour, met jullie als mijn voorprogramma. Dat wordt legendarisch."

Binnen enkele weken was het plan in volle gang. Mijn team en dat van de Bankzitters begonnen samen te werken aan het schema, de locaties en de promotie. Het was spannend om terug te keren naar het publiek in Nederland en België, maar deze keer met een intiemere tour. In plaats van de gigantische wereldwijde podia, zouden we optreden in steden als Amsterdam, Rotterdam, Antwerpen en Brussel. De grotere zalen in de Benelux zouden het decor vormen van deze bijzondere tour, waarbij ik zowel mijn nieuwe nummers als een paar klassieke hits zou spelen, met als bijzonder extraatje: de Bankzitters.

De jongens waren net zo enthousiast als Koen. Matthy, Robbie, Milo en Raoul stortten zich met volle energie in de voorbereidingen. Ze hadden de lachers op hun hand met hun grappige video's en liedjes, maar voor deze tour namen ze het verrassend serieus. We zaten samen in de studio, en ik keek toe hoe ze werkten aan hun setlist, liedjes zoals "Entourage" en "Cupido", die fans in lachen zouden doen uitbarsten maar tegelijkertijd muzikaal sterk genoeg waren om op een tour als deze te passen.

"Dit gaat echt iets anders worden," zei Raoul, terwijl hij de laatste akkoorden van een nummer speelde. "Ik bedoel, we maken grappige muziek, maar op deze schaal? Het wordt episch."

De chemie tussen de jongens was aanstekelijk, en elke keer als we samen in de studio waren, voelde het als een soort grote reünie van vrienden. Ze hadden een goede energie die de shows ongetwijfeld naar een hoger niveau zou tillen.

De eerste show in Amsterdam was een magisch moment. De Ziggo Dome, waar ik maanden geleden nog mijn solo-optreden had gegeven, was nu gevuld met zowel mijn fans als de fans van de Bankzitters. De dynamiek was anders, meer ontspannen, maar tegelijkertijd voelde het alsof we iets bijzonders deelden met het publiek.

De Bankzitters openden de avond met hun unieke mix van humor en muziek, en de zaal was meteen in een feeststemming. Het was geweldig om Koen en de jongens te zien optreden. Hun optreden zat vol zelfspot, grappen en energie, en het publiek smulde ervan.

Toen het mijn beurt was om het podium te betreden, voelde ik een enorme trots. Niet alleen omdat ik hier was voor mijn eigen muziek, maar omdat dit ook een familieaangelegenheid was. Koen en ik stonden niet langer tegenover elkaar op een afstand, we stonden nu samen op het podium, zij aan zij, hoewel op onze eigen manier.

Het hoogtepunt van de avond was zonder twijfel toen we samen "A Song for My Brother" uitvoerden. Koen stond naast me, en voor het eerst voelde ik dat we echt in harmonie waren, zowel muzikaal als emotioneel. De tekst van het nummer had zoveel meer betekenis nu we deze reis samen maakten.

Na de show stonden we backstage, nog vol adrenaline van het optreden. Koen sloeg zijn arm om mijn schouders en glimlachte breed. "We did it, Zaartje."

Ik glimlachte terug, mijn hart vervuld van dankbaarheid. "Ja, we hebben het gedaan. Dit is nog maar het begin."

De Benelux-tour bracht ons niet alleen dichter bij het publiek, maar ook dichter bij elkaar. Het was een symbolische afsluiting van een turbulente periode, en tegelijkertijd een nieuw begin. We wisten allebei dat er nog veel te komen stond, zowel voor mij als voor de Bankzitters.

De toekomst voelde ineens een stuk lichter, met de mogelijkheid om niet alleen mijn muziek verder te brengen, maar ook om samen met mijn broer en zijn vrienden iets unieks neer te zetten.