දේදුනු හාදු [TK] On Going

[හතළිස් එක්වෙනි කොටස]

අදිත්‍යගෙ මානයෙන්:

එකම එක මනුස්සයෙක් තමන්ගෙ මුළු ජීවිතේම එකම එක බලාපොරොත්තුව වෙන්න පුළුවන්ද.. තමන්ගෙ සතුට, දුක, සැනසීම, ආදරේ, මේ හැමදේම එකම එක මනුස්සයෙක්ගෙන් ලැබෙන්න පුළුවන්ද..

ම්ම් එහෙම අය ඉන්නවා.. එකම එක මනුස්සයෙක් මත්තෙ විතරක් නැහෙන, ඒ කෙනාගෙන් විතරක් ජීවිතේ හැම දෙයක්ම බලාපොරොත්තු වෙන අය ඕනතරම් මේ ලෝකේ ඇති.. ඒ වගේ තමයි මගෙ ජීවිතේ එකම බලාපොරොත්තුව මිහිනු.. ඌ ඉපදුන දා ඉදන් මගෙ ජීවිතේට බලාපොරොත්තු එකතු කලා මිසක් අංශුමාත්‍රෙකින් මට බලාපොරොත්තුවක් නැති කලේ නෑ..

එදා සතියෙ මුලම තිබුන ප්‍රැක්ටිස් මැච් එක දවසෙ උබලට හිතාගන්න පුළුවන්ද මට දැනුන සතුට.. මං මගෙ කොල්ලව ග්‍රවුන්ඩ් එකක ඕඩියන්ස් එකක් මැද්දෙ බැට් එකක් අතේ තියාගෙන තනි සුදු ක්‍රිකට් කිට් එක ඇඳගෙන පිච් එකේ ඉන්නවා දකිද්දි මට මැරෙන්න තරම් සතුටක් දැනුනා.. මොකද ඒක මගෙ හීනේ.. මිහිනුව කවදහරි මටත් වඩා ඉහළ තැනකට ගේන එක, මුළු ලෝකයක් එයාට ආදරේ වගේම ගෞරව කරන එක, ඒක මගෙ ජීවිතේ මම දකින ලොකුම හීනේ..

මං දන්නවා එයාට කියන්න ඕන්නෑ මගෙ විශ්වාසෙ රකින්න කියලා එයා ඒක කරන බව දන්න නිසාමයි පලවෙනි ප්ලේයර් විදිහට රගුවරන් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න කිව්වෙ.. ඉතින් එයා ඒක කලා.. පැවිලියන් එකේ ඉඳගෙන මිහිනු ගහන ගැම බෝලයක් දිහාම බලාගෙන හිටිය මට එයාගෙ පළවෙනි හෆ් සෙන්චරි එක දාද්දි දැනුන සතුට, මිහිනු මගෙ අත්වල හැදුන ළමයෙක් හා සමානවා ඊටත් වඩා මට සතුටු හිතුනා.. මැච් එකේ තීරණාත්මකම මොහොතේ දුවගෙන ඇවිල්ලා කැච් එක අල්ලපු විදිහ මිහිනු කියන්නෙ මගෙ හීන වලට යන්න මටත් උදව් කරන ගමන් එයාගෙ හීන වලටත් යන කෙනෙක්..

කොහොමහරි අද තිබුන 85 වෙනි battle of the gold yellow big match එක 70 වෙනි පාරටත් අපේ ස්කෝලේ දින්නා.. රගුවගෙ බෝලෙ විකට් පොලු කඩාගෙන යද්දි ඔක්කොටම කලින් මුලින්ම දුවගෙන ආවේ මිහිනු.. ඒකා ඇවිල්ලා පැන්නෙ නැතැයි රගුවරන්ගෙ ඇග උඩට.. හුත්ත මගෙ ඇඟේ මාලු නටන්න ගත්ත නිසා මමත් දුවගෙන මිහිනුගෙ ඇගට පත බෑවුනේ රගුවරන් හතර අතේ පොලොව බදාගනිද්දි.. මිහිනුගෙ ඇඟට පැන්න මගේ අතක් නැවතුනේ පොඩි පගයා උඩ දාගෙන ඉන්න පීච් ගෙඩියෙ.. හහ්..