දේදුනු හාදු [TK] On Going

[ විසි පස්වෙනි කොටස]

ගමේ යන්න තියෙනවා නේද කියලා මතක් වෙද්දිම අප්පච්චි ගමේ එන්න කියලා හදිසි කරපු විදිහ මතක් වෙනවා.. පාන්දරම නැගිටලා සති දෙකකට හරියන්න ඇඳුම් බෑග් එකට දාගෙන කුස්සියට ගිහින් අයියට උයන්නත් උදව් කරලා දෙන්නත් එක්කම ලෑස්ති වෙලා පාරට බැස්සෙ ශේනුකලට කියලා යන්න අයියටත් වඩා මට ඕන උන නිසා.. මොකෝ සති දෙකක් යනකම් එයාව දකින්න වෙන්නෙ නෑනේ..

මේ මල පාන්දර නම් නැගිටලත් නැතුව ඇති.. ඒත් මං ඊයේම ශේනුට කිව්වනෙ එනවයි කියලා.. අපි ගේට්ටුවත් ඇරගෙන ඇතුලට යද්දි ගෙදර ලයිට් නම් දාලා තිබුනා.. බෙල් කරලා විනාඩි දෙක තුනක් යද්දි නිරෝශා නැන්දා ඇවිල්ලා දොර ඇරියා..

" ගුඩ් මෝනින් ළමයිනෙ.. පුතාලා දෙන්නා යන්නද.. මං ඒත් හිතුවා ටිකක් උදේ වෙලා යයි කියලා.. "

" ගුඩ් මෝනින් නැන්දේ.. ඔව් නැන්දේ.. තව උදේ උනොත් බස් වල සෙනගනෙ.. ඒකනිසා නැන්දලට කියලා යන්නයි ආවේ.."

" ඒකනම් ඇත්ත තමයි.. කෝ එන්නකො ගෙට.. පොඩී නම් තාම නිදි මං ඇහැරවන් එන්නම්.. "

" හරි නැන්දේ.. "

අයියයි මායි ගෙට ගිහින් පුටුවෙන් ඉදගෙන ටික වෙලාවක් යද්දි නිදිගැටත් කඩන ගමන් පහලට ආවේ ශේනු වෙද්දි නැන්දා අපි තුන්දෙනාටම කිරිකෝපි අරගෙන ආවා.. හැබැයි ඉතින් ඒ ට්‍රේ එකේ කෝප්ප හතරක් තිබ්බ එකට හේතුව පැහැදිලි උනේ උඩ ඉදන් බොටම් එකක් විතරක් ඇඳගෙන.. ම්හ්ක් ඔව් ඔව් අනේ බොටම් එක විතරක් ඇඳගෙන බනිස් ගෙඩි හයත් එලියෙ දාගෙන එන මගෙ බෝයිපෙන් නිසා..

" ලොකූ ඇඳුමක් දාගෙන එනවා ළමයෝ ගිහින් ලැජ්ජාවක් නෑ මුන්ගෙ.. "

නැන්දා කිව්ව එකට කට කොනින් හිනා උන නොසන්ඩාල මිනිහා බැලුවෙ මගෙ දිහා.. මොනාත දන්නෑ බලන්නෙ.. අනේ ඔය පාන් කුට්ටි හය මටෝන්නෑ..

" අයියලා දැන්ම යන්නද.. තාත්තා නැගිටලා නෑනේ නැත්නම් බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට දාන්න තිබ්බා.. "

" ඔව් ආදිත්‍ය නැත්නම් දවල් වෙනවනේ.. ඒකට කමක් නෑ නුවර බස් එකේ යන්න පුලුවන් ඉක්මනට.. "

අයියයි මායි ඉක්මනින් කිරි කෝපි එක බීලා ඉවර වෙලා නැන්දටත් වැදලා එලියට බැස්සෙ යන්න හිතාගෙන..