Oui Chef! (BeyMur)

11.Bölüm

[Bölüm şarkısı: Patrick Watson -  Je te laisserai des mots]

İyi okumalar 🖤
•

"Etkilediğin hiçbir şey yok Beyza. Nina benim sevgilim değil."

Muratcan'ın sıcak elleri tarafından tutulurken soğuktan buz gibi olmuş suratımın yavaşça ısındığını hissettim. Kalbim hızlı bir şekilde atıyordu, kaç duyguyu birlikte yaşıyordum bilmiyordum bile.

Muratcan Nina ile sevgili olmadığını söyledikten sonra beni susturmak için kullandığı elini yanağıma doğru kaydırmıştı. Soğuktan mı yoksa stresten mi yoksa heyecandan mo bilmiyordum ama dudaklarım titriyordu. Muratcan titrediğimi fark edince gözleri yavaşça dudaklarıma düştükten sonra kafasını eğip bir şeyler mırıldandı, yağmurun sesinden ne dediğini duymamıştım.

Muratcan'da en az benim kadar sırılsıklamdı ve üstündeki siyah tişörtü üstüne tamamen yapışmıştı, gözlerimi kaçırıp derin bir nefes aldığımda Muratcan yanağımdaki ellerini çekip yavaşça kolumdan tuttu. "Daha sonra bu konuşmaya devam ederiz, çok ıslandın hasta olacaksın."

Birlikte bir evin duvarının kenarına sığınırken hala ne düşüneceğimi bilmiyordum. Hem üşüyordum hem yanıyordum. Muratcan cebinden telefonu çıkarıp birini aradığında arabayla gelmesi için Nevzat'ı aradığını düşündüm, eğer taksi beklemeye kalkasaydık hasta olmama ihtimalimiz sıfırdı.

Omuzlarımız birbirine değip yağan yağmurun altında sessizce bekliyorduk. Muratcan'ın Nina ile sevgili olmadığını söylemişti. Ama Nina çok açık bir şekilde ikisinin ilişkisi olduğunu söyleyip hatta Muratcan'a hediye bile vermişti.
Hediye aklına geldiğinde gözünün ucuyla bakıp hediyeyi alıp almadığını kontrol ettiğinde ellerinin boş olduğunu gördü.

Zaten iki eliyle yüzünü avuçladığını düşününce elinde bir şey olmaması normal diye düşündüğünde yüzünün ısındığını hissetti. Muratcan'ın geniş omzu ve kolları kendisine değerken bir an önce arabanın gelmesi için dua etti.

Muratcan'ın kendisine doğru baktığını hissediyordu.

"Üşüdün mü?" diye soran sesini duyduğunda bakışlarını ona çevirdi. Normalde saçlarını hep fönlü bir şekilde kullanıyordu. Böyle önüne düşmüş alnını kapatırken gördüğünde farklı hissettirmişti. Hem çekici hem masum görünüyordu nasıl yapıyordu bilmiyordum.

"Biraz."

Muratcan ona bakmaya devam ederken önüne dönüp normal davranmaya çalıştı. Muratcan'a üşüyüp üşümediğini sormadı çünkü zaten sımsıcak olduğunu biliyordu.

Birkaç gündür salak gibi normal davranmaya çalışıyordum, Nina ile olan görüşmemiz nedense beni biraz etkilemişti. Evdeki herkes neden sürekli gülümsediğimi sorup duruyordu.
Aklım geçmişe dalarken babamın çok zor zamanlar geçirsek bile sürekli ablama ve bana olan güler yüzü, her şey yolundaymış gibi davranışları geliyordu. Çok şükür artık iyiydik ama sanırım babamın o zoraki ve yorgun gülümsemesi aklımdan hiç gitmiyordu hatta hayatıma işlemişti. Ben de babam gibi ne zaman kötü bir şey yaşasam başta modum düşer mutsuz görünürüm fakat sonra etrafımdakileri etkilemeye başladığımı anladığımda biraz rol yapmaya başlarım. Sağlıksız ve saçma bir hareket olduğunu biliyordum ama bazen herkesle her şeyi konuşmak istemiyordu insan.