Weird man ang mga pangyayari sa akin ngayong araw na to’ at least malapit ko na matapos ang play na sinusulat ko. Grabe nakaka-fulfill lahat ng to. Di ko to naramdaman sa lahat ng mga nasulat kong copy sa Advertising Agency na pinagtratrabahuan ko.
“Atey!!!!”
Si Ashi na naman. Siguro tapos nasiyang makipaglandian sa labas.
“O? Wait lang”
“Atey. I think siya na. Siya na ang soulmate ko”
“Soulmate? Agad agad?”
“Yes. We are meant to be. Compatible. Soulmate”
“And who is this guy?”
“Actually, he’s Eric. What a nice name no?”
“Eric. Aha. Goodluck to Eric. Haha”
“Alam mo tey’ salbahe ka talaga no? I’m sure naiinggit ka lang. Why don’t you try to mingle outside para naman hindi lang papel at ballpen yang kausap mo.”
Tama si Ashi. Maybe it’s time to let go Jared. In the first place naman e hindi naging kami. Never niya nalaman ang feelings ko. Malay ko ba ngayon kung may asawa na siya? May mga anak na. May masaya na siyang pamilya. I must give up my feelings to him. Tama si ashi. I don’t desrve to feel this.
