Gizli sırların ve ihanetlerin dünyasında, intikam ve tutkunun iç içe geçtiği bir hikaye, iki kaderi çarpıştırıyor.
- Küçük bir çocuk, anne ve babasının vahşice öldürülüşünü çaresizce izliyor.
-Şimdi yetişkin bir adam, karanlık ve tehlikeli bir aura...
Güven, sabahın erken saatlerinde gözlerini açtığında, odada henüz bir sessizlik hâkimdi. Kafasında Neslihan'ın sözleri yankılanıyordu. Ne kadar karmaşık bir durumdaydılar. İçinde bir huzursuzluk hissiyle, Neslihan'ın sesini duymak için odadan çıktı.
Güven: Nereye gidiyorsun?
Neslihan, mutfaktan gelen sesleriyle Güven'in yanına doğru ilerliyordu.
Neslihan: İşe...
Güven, onu gözleriyle süzerek kıyafetini inceledi. Neslihan'ın giydiği elbise, ince bir kumaşla vücudunu sarıyor, onun zarafetini ortaya çıkarıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güven: Böyle mi gidiyorsun sen işe...
Neslihan: Evet, neden?
Güven, içindeki rahatsızlığı bastırmak için derin bir nefes aldı.
Güven: Çıkar bunu, başka bir şey giy.
Neslihan, onun bu talebine alaycı bir şekilde yanıt verdi.
Neslihan: Yooo, çıkarmam...
Güven, sabrının sınandığını hissederek sesini yükseltti.
Güven: Neslihan... sen benim karım olacaksın, o yüzden böyle çıkamazsın.
Neslihan, bu cümle karşısında donakaldı. Gözleri, Güven'in sert ifadesinde gezindi.
Neslihan: Evet, senin karın olacağım... ama bu hepsi bir oyun, değil mi? Sen benimle, babamdan intikam almak için evleniyorsun... ben de senden ve babamdan intikam almak için... Hem sen bana söylemedin mi? "Benimle evlen, sonra özgürsün" dedin.
Güven, bu sözlerin ağırlığını hissetti. İçindeki çatışmalar, her geçen an daha da derinleşiyordu.
Güven: (gözlerini dikip) Bu bir oyun değil, Neslihan. Her şey ciddi.
Neslihan, onun bu cümlesine karşılık vermeden önce bir adım geri çekildi. Güven'in gözlerindeki ciddiyet, onu endişelendirmeye başladı.
Neslihan: (düşünceli) Ama neden benim üzerimde bu kadar kontrol kurmak istiyorsun?
Güven: (sabırlı bir sesle) Ben senin iyiliğin için endişeleniyorum. Senin için en doğru olanı yapmaya çalışıyorum.
Neslihan, bu korumacı tavrı duyduğunda, içinde bir isyan hissetti.
Neslihan: (kararlı) Ama ben kendim için karar vermek istiyorum, Güven. Beni kimse kontrol edemez. Ayrıca...Orhan beni kahve içmeye davet etti ve ben de kabul ettim.
Güven'in yüzündeki ifade bir anda değişti. Öfke ve şaşkınlık birbirine karışmıştı.
Güven: (bağırarak) Nee??? Orhan mı?! Neslihan, bunu ciddiye mi alıyorsun? Nasıl kabul edersin?
Neslihan, Güven'in sert tepkisine karşı soğukkanlılığını korumaya çalıştı.
Neslihan: (sakin) Evet, ciddiyim. Orhan'la kahve içmek neden bu kadar büyük bir sorun? Kendi hayatımla ilgili kararları verebilecek kadar olgunum.
