YAMAN

Deniz kızı

Uykumdan evde ağlama sesleri duyarak uyanmıştım. Yatağımdan yavaşça gözlerimi ovuşturarak kalktım ve aşağı indim. Üstümde geniş tişört altımda kırmızı uzun pijama vardı. Aşağı indiğimde yamaç abim kendi kafasına vurarak ağlıyordu.

"Nasıl bulucam!"

"Abi ne oldu iyi misin?"

"Senayı almışlar senayı!" Yamaç abim masaya hızla vurduğunda yerimden sıçradım. Babam koltukta oturmuş gözyaşları içinde dururken abim montunu aldığı gibi dışarı çıktı. Peşinden gitmek için evden hızlıca çıktım.

"Abi!"

"Gökçe hiç uğraşamam senle!"

"Abi beni dinleyeceksin!" Abimin bana hızla ve sinirle dönmesiyle üstüme yürümesi bir olmuştu. Ellerini açıp bana bağırırken ben sadece geriye doğru yürüyordum.

"Abin var lan senin karşında, benim karımı almışlar sen ne diyorsun!"

"İzin verirsen yardımcı olmak istiyorum kim yapmış demek için geldim arkandan!"

"Senin yardımına ihtiyacım yok benim, ne yapacaksın sanki!" Arkasını dönüp arabasına binmesiyle donmuş kalmıştım.

---------

Karakuzuların evinin önünde korkuyla durmuştum. Aslında karakuzular bizim düşmanımızdı fakat hiç kan dökülmemişti. Bu yüzden yanlarına gidip bir şey sormamızda sakınca yoktu çünkü onlar da bizden sakince hesap soruyordu. Yani bir nevi çok eski dost gibiydik de diyebilirdim.

Kapıyı Çeto açınca bana baktı. Beni içeri aldıktan sonra mahsun beni görünce şaşırarak baktı. "Hoşgeldin gökçe, döndün sanırım?"

Benimle konuşurken bir yandan silahlarını elemanlarına temizletiyordu. Çeto kafasını gülerek sallayınca çekinerek koltuklardan birine oturdum.

"Ben aslında sizden ufak bir bilgi öğrenmek için geldim."

"Sizde burayı yol geçen hanı bellediniz iyice, hm hm." Kafasını gülerek sallamasıyla sorumu hızla sorup kalkmak istedim.

"Sena abla ortalarda yok, sanırım yücel kaçırdı sizce sena abla şu an nerede olabilir siz yerini biliyorsunuz dur umarım."

"Söylemezsek yerini?"

"Siz bilirsiniz, ama benim kim olduğumu unutmamanız benim için çok önemli." İmalı imalı konuşunca mahsun çetoya baktı. Çeto kafasını yavaşça ve istemsizce sallayınca mahsun konuştu.

"Çok eskilerden bir yer var gül pavyon, orası boş. Yücel alacağı canları bazen orada alıyor."

"Tamam teşekkürler." Hızlıca koltuktan kalktım ve evlerinden çıktım. Arabama doğru giderken sena ablaya bir şey olmaması için dualar ediyordum.

Arabayla giderken Cumali abimi arıyordum. Çünkü eğer yamaç abimi arasaydım kendi başına iş yapıp kötü şeylere yok açabilirdi. "Gökçe şu an değil!"

"Abi dur lütfen önemli!"

"Gökçe kapatıyorum!"

"Senanın yerini biliyorum!" Telefondan hiç ses gelmesiyle arabayı merkezde kenara çektim. Abimin telaşlı sesini duyunca telefonu elime aldım ve arabadan indim.