Mavi Kod

11

Yeni bölüüüüüüüüm!

Artık koymaya fotoğraf bulamıyorum+ üşeniyorum

Ay bi 'bizim mahalle 10. Bölüm' faciası atlattık ya bana yeter.

Panikledim bi an dmdmmddm

Neyse bizim hikayeye dönelim

Maviyi sevenler butonuyum ➡️

İyi okumalar canlar...

💐

Mavi den

" anlatamam Beyazıt"

Beyazıt ın kaşları çatılmıştı.

" Nedenmiş o?"

" Ayıkken kaldıramıyorum da ondan."

Gözlerini kapatıp sabır dilercesine nefes aldı.

" Sen bide bu yaşta alkol mü alıyorsun?"

Gözlerimi devirdim. Neden kimse anlamıyordu? Yaşadıklarım on yedi yaşında değildi, ruhum on yedi yaşında değildi...

" Sırtıma ve bileklerime bakarsan nedenini anlayabilirsin Beyazıt. Ayrıca anlatmak zorunda da değili- hatta unut gitsin ya, olmamış gibi yapalım."

Tam gidecekken dirseğimden nazikçe tutmuştu.

" Özür dilerim Mavi, seni tam olarak anlayamadım şimdiye kadar. Ama söz veriyorum elimden geleni yapacağım. Ne istiyorsan onu yapalım, ama yeter ki benden bir şey saklama artık."

Dirseğimi kurtarıp boşta kalan elini tuttum ve alt kata, mutfağa gittim. Dolaptan rastgele bir viski aldım, Beyazıt sessizce bardakları hazırladı ve beraber cam boyundaki sehpanın başındaki berjerlere oturduk.

" Buz falan ister misin? Ya da daha önce viski içtin mi?"

Gözlerimi devirdim.

" Daha önce çoğu içkiyi denedim, konu bu değil. Ve buz teklifin için teşekkürler ama sarhoş olmak için içiyorum. Bir şey daha."

Önündeki bardağı kendime doğru hafifçe çekerken konuştum.

" Ayık kal Beyazıt, ikinciye anlatmam."

Bardağı elimin altından alıp dudaklarına yaklaştırırken göz kırptı.

" Ben sen değilim ufaklık."

Dil çıkarıp bardağımı teklediğimde gözleri açılmıştı.

...

İlahi bakış açısı

Bir bardak... Üç bardak... Beş bardak... Mavi artık saymayı bırakmıştı ama Beyazıt endişelenmeyi bırakamıyordu.

" Yeter mavi, anlatmıycaksan da bırak artık. Çok fazla içtin."

Mavi sarhoşluğun verdiği etkiyle gülerken konuştu.

" Bu gece anlatmazsam bir daha asla anlatamam Beyazıt, yağız bile bilmiyor bunları. Abim dışında kimse bilmiyor..."

Beyazıt, o herife her 'abim' dediğinde içten içe kendisini yiyordu. Daha ona abi bile dememişti üstelik...

" Anlat o zaman artık."

Mavi gülen yüzünü bozup derin bir nefes aldı, canı yanıyordu.

" Benim bir ikizim vardı Beyazıt, ama benim yüzümden öldü..."

Beyazıt şok olurken mavi nin gözünden bir damla yaş süzülmüştü bile.

" Her zaman benden daha çok sevilmişti, her zaman benden daha çok ilgi görmüştü. En pahalı kıyafetler, oyuncaklar hepsi ona alınırdı.

Ama bunların hiçbirine rağmen beni kendisinden aşağı görmezdi. Eşyalarını, oyuncaklarını benimle paylaşırdı. En çok beni severdi..."

Mavi nin ağzından bir hıçkırık kaçtığında Beyazıt da oturduğu yerden kalkıp maviyi kucağına almış ve salona geçmişti, orada dizlerine oturttuğu küçük kardeşinin saçlarını sevmişti. Biriciği ise bir süre öylece ağlamıştı.

Mavi en sonunda konuşmak için güç bulduğunda anlatmaya devam etti.

" Bir gün annemler beni ikizimin yaptığı bir şey için azarlamıştı. Onun kırdığı vazonun suçu bana kalmıştıı... Beni ağlarken gördüğünde ise parka götürmek için evden kaçırmıştı.

Parka giderken-"

Mavi nin hıçkırıkları çoğalırken Beyazıt onun saçlarını severek ağlıyordu.

" Parka giderken ben yola bakmadan atladığım için bana araba çarpacaktı. Ama o beni kenara itti ve araba ona çarptı."

Mavi uzun süre soluklandığında devamını anlatmak istediğine karar vermişti.

" Sonra ise babamlar tarafından katil olmakla suçlandım. İlgi istediğim için onu öldürdüğümü, yola bile isteye ittirdiğimi söylediler. Abim dışında kimse bana inanmadı...Sonra da sırtımdaki yaralar başladı işte, çok daha fazlasıyla beraber. Ben de buyum Beyazıt..."

Mavi buruk bir gülümsemeyle omuzlarıını silktiğinde Beyazıt Mavi nin alnına bir öpücük kondurdu.

" Güzel kardeşim benim. Abisinin biriciği... Ben sana inanıyorum. Sen  çok iyi kalpli bir insansın, o kadar iyisin ki Yağız itini bile sevebiliyorsun."

Beyazıt ın Mavi yi güldürmek amaçlı söylediği şey işe yaramıştı ve hafifçe kıkırdamasına neden olmuştu.

" Ondan nefret ediyorsunuz dimi?"

" Nefret az kalır. Hem kim kardeşinin sevgilisini sever ki?!"

Mavi yorgunca güldükten sonra Beyazıt ın gözlerine baktı.

" Teşekkür ederim Beyazıt, her şey için..."

" Etme Mavim, ben senin abinim."

Hiçbir şey demeden onu kucağına alıp odasına kadar taşındıktan sonra o da yanına yattı. Bu gece onu yalnız bırakmak istemiyordu.

Tek bilmedikleri şey konuşmanın başından sonuna kadar onları dinleyen Umut tu

Su almak için alt kata inen kardeşleri her şeyi duymuştu.