No Longer A Love Story [Updating]

//twentyfive//

(AUTHOR’s POV! HAHAHA XD)

“Blaze! Tama na yan!” awat ni Jude. “Makakasama yan sayo.” Oo, tama yang iniisip niyo. Ang dating magkaaway eh magkabati na ngayon. Ilang lingo na rin ang makalipas simula nang mamatay si Gabby. Syempre, hindi pa rin makagetover ang lahat. Hanggang ngayon nagluluksa pa rin sila.

“Heeende. Kaya ko pa to…” yan ang sabi ni Blaze na sa ngayon ay lasing na. Inagaw ni Jude ang hawak ni Blaze na bote ng alak. “Ano ba?! Sinabi nang gusto ko pa eh!” pag aalma ni Blaze.

“Alam mo kung andito si Gabby hindi ka niya gugustuhing makitang nagkakaganyan!!” pagawat dito ni Jude. “Kung mahal mo siya wag ka sumuko! Hindi lang ikaw ang nawalan.” Dagdag nito. 

Parang natauhan si Blaze kahit papano sa sinabi ni Jude, at ttumigil ito sa pagiinom. Hindi naman hinayaan ni Jude na umuwi magisa si Blaze, pumayag naman ito. Buti na lang kakilala ni Jude ang may-ari ng Bar at sinabihan niya ito na bukas na lang nila babalikan ang motor ni Blaze.

Pagkahatid ni Jude kay Blaze, umuwi na rin ito at sa sumunod na araw pumunta to sa libingan ng kaibigan.

“Bes, bat kasi ngayon ka pa nawala?!” napaupo ito sa harap ng nitso. “PAUSO KA. Ang hirap pala nito? Hindi ko inakala na ganito pala kahirap.” Ipinatong niya ang dala niyang bouquet sa lupa. “Ayan oh, para sayo. Favorite color mo pa yung rose. Pink yan! Hehe. Alam mo bes, kawawa si Blaze. Ilang linggo na siyang hindi pumapasok. Bes, paramdam ka nga dun sa mokong na yun, nagiging pabaya na eh. Ako, kamusta? Eto miss ka! Osge bes, balik na lang ulit ako bukas. May quiz pa kasi sa physics eh. Bye. I Love you…” Tumayo na si Jude at tuluyang umalis.

On the other hand…

<Blaze’s POV>

“Pards… Pards, teka hintayin mko! Wait……..” *Bogshhh* (sorry for the lame sound effects)

Ayy, panaginip lang pala yun. T_T Grabe, ganito pala yung feeling ng nangungulila ka? Yung hindi ka na halos makatulog, yung hanggang panaginip siya ang iniisip mo? Yung naiinis ka kasi ang dami mong nasayang na oras? Tama naman kasi si Jude, nasakin na pinakawalan ko pa. nasakin na, sinaktan ko pa. ang sama ko talagang tao.

Bumangon na ako at naghilamos. Pagkatapos nun dumeretso na ako sa kusina, gutom na kasi ako eh. At biglang dumating si ate Bianca.

“Blaze? Ok ka lang?” asked ate. Ilang lingo na nga pala siyang wala dito sa bahay that means hindi niya pa alam yung nagyari kaya Gabby. “Blaze, kung may problem ako, andito ako oh. Ate mo pa rin ako, kaya handa akong tulungan ka” dagdag niya

“Ate wala na siya eh, wala na….” for a man like me, ang weird isipin na umiiyak ako right now. “Ate, bat ganun? Akala ko ba its never too late? Bakit ganun?” I asked her.

Halatang nagulat si ate. I mean, ngayon lang kasi niya ako nakitang nagkaganito. Siguro kasi hindi naman kami ganun kaclose. “Blaze, ganyan talaga ang buhay. Everything happens for a reason. At kung ano man ang reason ni God sa pagkuha niya ng maaga kay Gabby, dapat mong tanggapin yun” she said

“ate, masakit… ang sakit dito oh. Sa puso. Ang hirap tanggapin na ganun ganun na lang yun! T.T” I said “Yung tipong sa isang iglap, poof, nawala siya. Hindi ako ready ate. Hindi talaga :(”

“sige, ilabas mo lang yang sama ng loob mo” she said “Lahat yan, ibuhos mo na.”

“Ate, buti ka pa matino ang lovelife. Parang ‘Must be Love‘ e. patchot! hahaha” pinipilit kong tumawa. Totoo naman kasi. Naiinggit ako kay ate kasi sa Bestfriend niya siya nainlove. Ewan ko kung pano, pero until now staying strong pa din sila.