No Longer A Love Story [Updating]

//twentyseven//

27

<Klaire’s POV>

I saw her. Once again, we meet. Hahaha! Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya lumapit ako sa kanya.

“Hi Cassy. Missed me? ^__^” I asked her. Halatang gulat siya. I can see through her eyes.

“At bakit naman kita mamimiss?!” she replied

“Ewan, baka sakaling namiss mo yung nagiisang babaeng  kaya kang talunin. Hahaha!” I laughed hard. Alam ko kasing ayaw niya ng ganun.

“In your face! Hahaha!” she shouted

“Looks like the baby’s gonna cry. Huhuhu. Kawawang bata.” Pang aasar ko sa kanya. Paiyak na kasi eh. Hahaha!

“At bakit naman ako iiyak ha? Kapal mo.” Aba sa ganda kong to ako pa ang makapal? Hahaha. Patawa.

“Ako pa ang makapal Cassy? Hahahaha! Kung ako makapal ano ka pa?”

Patayo na sana siya para sabunutan ako, kaso pinigilan siya ng mga alalay niya.

So I said “Kawawang bata” I looked at her in a mean way “Palibhasa hindi mo kakayaning magisa. Gusto mo kasi laging may kakampi! You know why? Kasi kung wala sila, san ka pupulutin ngayon?” mas lalo akong tumawa.

“Laura, Miah tara na.” she was about to walk out but then, before she could go hinawakan ko yung braso niya. Then I whispered. “It was nice meeting you again, Twin”

At tuluyan na siyang umalis.

Before I forget. Hi I’m Klaire Belmonte Mendez. Half Filipina, Half Chinita but pure maganda na may lahing maldita. Oh diba san ka pa? Mala Avah ang peg ko. Pero dati sa maniwala kayo o hindi I was a nerd, the nerd that you wouldn’t think na magiging ganito pala sa huli. Anyways, I’ve got a twin brother, si Harold. And why do I know Cassy? Let’s just say that we were the BEST of friends… before I knew the truth.

Flashback…

This happened when I was in first year. Akala ko kasi mabait siya. Akala ko kasi siya na.

First day of classes.

Nahalata kong may transferee. Naawa ako sa kanya, I mean muka kasing wala pa siyang kakilala dito sa school eh so ako ang unang lumapit.

“Uhm Hey. Transferee?!” I asked.

“Hindi. Hindi luma na ako dito. Obvious diba?!” she replied. Nabara pa ako -___-

“Sorry sorry alis na ako.” I was turning my back pero umimik siya. “Joke lang. masanay ka na lang. sorry ^___^ friends?”

Syempre makakatanggi ba ako? So I nodded. She told me to sit right next to her. And I accepted the offer.

Nahihiya nga ako eh. Ang ganda ganda niya tapos ang puti puti niya tas muka siyang araw araw naliligo sa gatas. Tapos ako? Eto mukang tambay sa kanto. Nerd pa. kumbaga siya yung langit at lupa ako. Feeling ko wala pa ako sa talampakan nito eh.

As days pass by, we became friends. Sabi niya sakin hindi daw porket nerd ako eh hindi na ako pwede maging maganda. Sabi niya na wag raw ako mawawalan ng pagasa. She told me that she knew I was pretty deep inside ayaw ko lang ipakita.

She gave me a make over. Yung buhok ko na laging nakaipit eh nilugay niya. Yung maluluwag ko na pants at t-shirt na maalaki ginawa niyang skinny jeans at tank top. Yung nerdy glasses ko pinaltan niya ng contact lens. And after that transformation, nabago ako. Not just physically, pero sa ugali narin.