Başka Dünyalar(Askıda)

Bölüm 13-Acı

Medyadaki şarkıyı dinlemenizi tavsiye ederim :)) Bölüm biraz geç geldi ama kurguyu tam ayarlamaya çalışıyorum o yüzden özür dilerim.İyi okumalar :))

*****

Bir insan ne kadar yalnız hissedebilir ki?Düşüncelerimi,duygularımı dinleyen bir insan yok benim hayatımda.Daha doğrusu gerçek duygularımı dinleyen birisi.İnsanlara yapmacık bir şekilde 'ben mutluyum,hiçbir sorunum yok' imajı vermekten çok sıkıldım.Gerçi onu da becerip beceremediğim tartışılır.Kimse bilmiyor ki benim içimde kopan fırtınaları.Kimse bilmiyor içimdeki söndürülemeyen yangını

Tek bir neden aradım, yaşamak için tek bir neden.18 yıllık koca bir hayatın içinde yaşananlardan ,bu hayatın içindeki insanlardan,boktanda olsa bu hayata tek elle tutanabilmek için tek bir neden.Ama yok.Aksine ölmem için bir sürü neden buldum.Benim hayatımda sadece 3 kişi var.Anne denmesini bile haketmeyen o kadın,babam ve Elis.Bunların içinde tek aile dışı olan Elis.Ama beni bir nebzede olsa şu hayattan alıp çeken tek insan o.Onun yanındayken bir süreliğinede olsa bazı şeyleri unutup gülebiliyorum.Beni secdiğini hissettiriyor en azından.

Sevilmek.Bu duyguyu pek bilmiyorum açıkçası.Bana biraz yabancı.Sevilmediğim için sevmeyi de bilmiyorum.Bir tek babam var sevdiğim.Aslında sadece seviyorum dersem çok eksik olur.Onu sadece sevmiyorum ki ben.Ben ona aşığım.Güvendiğim tek insan.Babam.Canım babam benim.Her şeyden bi haber olan biricik babam.Yaşadıklarımı bilse belki de çeker kurtarır beni bu dipsiz kuyudan.Karanlıktan çeker kurtarır beni.Kurtarır tabi.Benim karanlıktan ne kadar korktuğumu bilir o.Ben küçükken odamdaki lamba açık olmadan asla uyuyamazdım.

Bir keresinde odamda ödevlerimi yaparken elektrikler kesilmişti.Ben olduğum yere çöküp ağlamaya ve sessiz hiçkırıkarımın arasında baba diye sayıklayıp beni kurtarmasını beklemiştim.Öylede olmuştu.Beni bulduğunda bana sımsıkı sarılıp

''Korkma bebeğim baban yanında.Hem karanlıktan korkacak ne var ki ben yanındayım geçti''demişti.

O öyle söyleyince ben daha da çok ağlmaya başlamıştım.O sanıyordu ki sadece karanlık olduğu için korkuyorum.Bilmiyordu günlerce karanlık bi odada annemden işkence görüp sonra günerce o karanlık odada tek başıma kaldığımı.Bilmiyordu 10 yaşındaki biricik kızının o kadaranlık odada kendiyle verdiği mücadeleyi,haykırışlarını,yalvarışlarını ve sessiz sessiz ağlayışlarını.Bilmiyordu o küçücük bedeninde ne kadar büyük izlerin olduğunu.Bilmiyordu o küçücük kalbinde ne kadar büyük bir boşluk olduğunu.Keşke geçti deyince geçmiş olsaydı her şey.Hiçbir şey geçmedi geçmeyecekte.

Yaklaşık 3-4 dakikadır nefesimi tutmuş bunları düşünüyorum.Babama bunu yapabilir miyim sahiden?Gerçekten bilmiyorum.Şu an bir karar vermem gerektiğini çok iyi biliyorum.Evet eğer şu an nefesimi tutmayı bırakırsam yıllardır istediğim şeyi gerçekleştirmiş olacağım.Ama babamı bırakabilir miyim? Ben artık çok yoruldum.Yoruldum be baba.Böyle olsun istemedimki ben.Benim artık dayanacak gücüm kalmadı babam.Affet beni.Ben seni mutlu edecektim ama yapamadım.Ben kötü bir kızım biliyorum.Bunu babasına yapabilecek kadar kötü.Ama sende beni anla be baba.Bilsen neler olduğunu belki de kendi ellerinde iterdin beni bu suya.Affet beni.Seni çok seviyorum.Hoşçakal BABAM..

Kararımı verip nefesimi tutmayı bıraktım.Yavaş yavaş burnumdan içeri giren sular genzimi yakmaya başladı.İstemsizce ağzımda açıldı.İşte sona yaklaştım.Gözlerimi kapatıp bekledim.Ölümü bekledim.

Ben öyle dururken birden biri kolumdan tutup beni küvetin içinden çıkardı.Sudan çıktığım için derin bir nefes alıp gözlerimi açtım.Etrafıma baktım hiç kimse yoktu.Şaşkınlıkla ne olduğunu anlamaya çalışırken aynada bana tebessüm ederim bakan o tanıdık yüzü gördüm.Şaşkınlığım ve korkum git gide artarken kadın aynadan kayboldu.Sanırım artık delirdiğime inanıyorum.Ama az önceki ley nasıl oldu..Beni nasıl küvetten çıkardı.O bir halisülasyonsa nasıl gerçekten beni tutup ordan çıakrdı.Daha doğrusu bunu niye yaptı.