Başka Dünyalar(Askıda)

Bölüm 19-Huzurlu Koku

Tekrardan merhaba arkadaşlar.Haftaya bölüm yazacağımı söylemiştim fakat fırsat bulmuşken dayanamayıp kısada olsa bir bölüm yazdım.Umarım hoşunuza gider.İyi okumalar :)))

Vote verip yorum yaparsanız sevinirim :))

****

Şu anda zaman durmuş gibiydi.Babam hiçbir şey demiyor sadece öfkeyle anneme bakıyordu. Annem ise olanları yeni idrak etmiş olacak ki,endişe ve ne yapacağını bilmez halde karşımıza dikiliyordu.Birkaç dakika hiç kimseden ses çıkmadı.Babam artık dayanamayacak halde olduğundan sinirle ayağa kalktı ve annemin kolunu sertçe kavradı.Bende hemen ayağa kalktım.ne yapacağımı pek bilmiyordum.Babamın gözündeki öfkeyi ve annemin yüzünde ise daha önce hiç görmediğim korkuyu gördüm.Babam kolunu fazla sıkmış olacak ki acıdan yüzünü buruşturdu.

''Tülay sen ne yaptın?Sen nasıl kıydın benim kızıma.Ben onu güvende bilip sana emanet ederken sen senelerdir neler yapmışsın benim kızıma.Neden yaptın? Neden?Birde tehdit ettin he?Bana söylemesin diye.Benim tanıdığım Tülay böyle biri değildi.İyi,merhametli bir insandı.Benim karım bu değildi.Sen yıllardır beni kandırmışsın meğer.Ben nasıl göremedim bunları.Sen nasıl bir oyun oynadın bana.Seni tebrik ederim çok iyi bir oyuncuymuşsun.Şimdi sıra benim oyunumda.Sen benim kızımın,canımın canını nasıl yaktıysan bin katını yapacağım sana.Merak etme sana işkence etmeyeceğim.Senin en korktuğun şeyi yapacağım sana.Ben senin gibi 7-8 yaşında bir çocuğa işkence edecek kadar vicdansız değilim.Hiç mi yüreğin sızlamadı be kadın.Küçücük çocuğa nasıl yaptın o çirkin şeyleri.Söyle nasıl yaptın? Neden yaptın neden??''

Babam çıldırmış gibiydi ve annem kolunun acısından iki büklüm olmuştu.Bende babamı sakinleştirmek için omzuna dokundum ama omzunu sertçe çekti.Babamı daha önce hiç böyle görmemiştim.Şu an ne hissedeceğimi ne yapacağımı hiç bilmiyordum.Babam tekrar bağırdı.

''Konuşsana Tülay neden dedim sana?'' annemin gözünden yaşlar akıyordu ve en sonunda hıçkırarak konuşmaya başladı.

''Yaptım evet hepsini gözümü kırpmadan yaptım..Çünkü onun her yüzüne baktığımda onu görüyordum.Ve bu beni benim bile tanıyamadığım birisi haline getirdi.Eylül'e baktığımda olanları hatırlıyorum.Biz çocukken bile her şeyi elimden alışını hatırlıyorum.O bakışlarını hatırlıyorum.Ve Eylül.Eylül de aynı onun gibi bakıyor ve emin ol yaptıklarımın hiçbirinden zerre pişmanlık duymuyorum aksine hepsini yaparken çok büyük zevk aldım.Onu nasıl masum bulduğun ona nasıl baktığın , beni sevmeyişin her aklıma geldiğinde ona türlü türlü işkenceler ettim ve çok büyük h az aldım.Sanki,sanki o an karşımda Eylül değil de İpek varmış gibi hissediyordum.''

İpek mi?Bu kadın neyden bahsediyordu böyle.O kadın kimdi?Ne yani sırf sevmediği bir kadın yüzünden mi çektim bunca yıl bu acıları.Kafam o kadar karmakarışık oldu ki.Dediklerinden hiç bir şey anlayamıyordum.Hem bir dakika babamın ipek denilen kadını sevmesi ,annemi sevmemesi nereden çıktı.Benim gözümde babam deliler gibi aşıktı anneme.Babamla uzun bir konuşma yapacağımız belliydi.Daha fazla dayanamayıp konuşmaya başladım.

''S-sen neyden bahsediyorsun böyle.Sırf sevmediğin ya da geçmişte kötü şeyler yaşadığın bir insana benziyorum diye mi çektirdin bana onca acıyı?Sen nasıl bir annesin?Ben her gece ağlayarak benimde diğer kızlar gibi beni seven benimle ilgilenen bir annem olsun diye dua edip seninle ilgili hayaller kurarken sen nasıl yaptın?Ben senin kızınım ya senin kızınım.nasıl zevk alarak yaptığını söylüyorsun.Senden nefret ediyorum keşke doğurmasaydın beni keşke.Çık git hayatımdan.''

Deli gibi bağırınıyordum.Babam beni kendine çekerek sıkıca sarıldı zaten hazırda olan gözyaşlarım hemen akmaya başladı.

''Tamam kızım geçti artık.Baban yanında.Ve bu kadın da olması gereken yerde olacak bundan sonra.Hayatımızda Tülay diye birisi yok artık.''dedi ve cebinden telefonunu çıkarttı babam.Ben ne yapacağını düşünürken,annem anlamış olacak ki birden 'Hayır diye bağırmaya başladı.Tam kaçacak gibi olduğunda babam yine sertçe kolundan tuttu ve onu engelledi.Sürekli 'hayır yapamazsın' deyip duruyordu.Ben hala anlamamıştım.

Babam telefonda konuştuktan dakika sonra zil çaldı.Babam annemi peşinden sürükleyerek kapıyı açmaya gitti. annem ağlayarak bağırıyordu.Ben hala daha hiçbir şey anlayamamıştım.Kapıyı açtıklarında içeriye 3 tane hastane görevlisi gibi birileri girdi.Kaşlarımı çattığımda birden delilere giydirdikleri gömleği ellerinde gördüm.

''Baba neler oluyor?'

''Tülay hanım hak ettiği yere gidiyor.Onun ciddi sorunları var.Bundan sonra huzurlu bir hayat yaşayacağız kızım'' diyerek bana gülümsedi.Bakışlarımı anneme çevirdiğimde o gömleği ona giydirdiklerini gördüm.Çığlık atıyordu.

O an bir şey oldu.Birden o tiz ses yine kulaklarımda yankılanmaya başladı ve gözümün önündeki görüntü değişti.

Görevliler ellerindeki gömleği bana giydirmişlerdi.Karşıdan öylece kendimi izliyordum.Dehşete düşmüş bir şekilde izlemeye devam ettim.

''Ben deli değilim.Ben deli değilim!!'' diye bağırıyordum.Yanımda babam,annem,Serkan abi ve Aras vardı.Hepsi gülüyordu.Ben ağlayarak bağırıyordum.Hepsi bir ağızdan

''SEN DELİSİN EYLÜL.DELİSİN'' diye bağırarak kahkaha atmaya başladı.Sonra tekrar o tiz ses kulaklarımı doldurdu ve görüntü eski haline döndü.gözlerimi kırpıştırıp kendime gelmeyi denedim.Babam önümde dikilmiş elini gözümün önünde sallıyordu.Daha olayın şokunu atlatamamışken

''Hı?'' dedim.

''Sana sesleniyorum ne zamandır daldın gittin.Bir şey mi oldu'' dedi babam.

''Y-yok bir şey.Onu nereye götürüyorlar?''

''akıl hastanesine kızım.Sen bunları düşünme tamam mı?Ben şimdi gidiyorum.İşlemlerini felan yaptırayım olan biteni anlatayım ki ona göre bir şeyler yapsınlar.Eğer sana da ihtiyaç olursa ararım gelirsin tamam mı meleğim?''

''Peki tamam'' diyerek annemin bağırışlar içinde götürmelerini izledim.Babamda gittikten sonra koltuğa oturdum ve hala etkisinde olduğum olayı düşünmeye başladım.Beni de öyle götürürler miydi acaba?Biraz endişelenmiştim açıkçası ve artık gördüğüm halisülasyonların bana normal gelmesi beni korkutmaya başladı.alışmış mıydım yoksa?

Beni düşüncelerimden ayıran Aras'ın sesi oldu.

''Eylül iyi misin?''

''Bilmiyorum''

''Bak az önce olanları gördüm ve kafam karıştı.Eğer konuşmak istersen dinlerim.Rahatlarsın belki biraz.''

''Konuşabilecek durumda olduğumu sanmıyorum.Sadece yanımda durur musun Aras?''

''Y-yanında mı.Şey tabi dururum neden durmayayım ki?'' Şaşırmış gibi görünüyordu.Elimi koltuğa vurarak oturmasını işaret ettim.hemen yanıma oturdu.Elleri titriyordu.Bu biraz saça gelse de bir şey demedim.

Yaklaşık 5-10 dakika hiç konuşmadan öylece durduk.En sonunda arasa döndüğümde o da gözlerini benimkilerle buluşturdu ve bir anda içimden gelen hisle hızlıca başımı omzuna yasladım.Bütün vücudunun kasıldığını hissettim.Birden gelen ağlama hissiyle kendimi tutamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım.aras moral vermek istercesine elini koluma koydu ve okşamaya başladı.Sanırım o da ne yapacağını şaşırmıştı.

Kolumu okşamaya devam ederse sanırım uyuyacaktım.ağlamam biraz durulunca başımı kaldırıp boynuna gömdüm.

Kokusu.Ç-çok farklı kokuyordu.Parfüm değildi bu.Kendi kokusuydu.Çok huzur verirciydi ve kesinlikle mayıştırıcıydı.Bu anlamadığım bir şekilde çok hoşuma gitmişti.Şu an ne bok yaptığımı bilmiyordum ama keyfim gayet yerindeydi.Yavaşça gözlerimi kapayıp kendimi huzurlu bir kokuda huzurlu bir uykuya bıraktım.