සෙනඟ පිරුණු ඔඩිටෝරියම් එකේ අපි නම්බර්ස් වල ඕඩර් එකට ඉඳගන හිටියේ ටිකක් හිත කලබල කරගන....... මේ ස්ටේජ් එකට නැගලා කොච්චර පුරුදු වුණත් හැමදාම පළවෙනි දවසේ නැග්ගාම තරම් නැති වුණත් අමුතු ගැස්මක් පපුවට එන එක නතර කරගන්න බැහැ....... අම්මලා බැල්කනි එකේ ඇති..අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම අද ඇවිත් ඉන්නේ මගෙ කලර්ස් සෙරමනි එක බලන්න..... දැන් හය හමාර පහුවෙලා ඇති.... වත්සුක ගෙත් අම්මයි තාත්තයි අක්කායි තුන්දෙනාම ඇවිත් අපෙ අම්මලා එක්කම ඉඳගන ඉන්නවා කියලා අම්මා මගෙ ෆෝන් එකට මැසේජ් එකක් දාලා තිබ්බා... මම ෆෝන් එකෙ සවුන්ඩ් මියුට් කල්ලා ම දාලා ඒක බ්ලේසට් එකෙ ඇතුළේ තිබ්බ පොකට් එකක් අස්සට ඔබාගන පුටුවෙ හරිබරි ගැහිලා වාඩි වුණේ දැන් සෙරමනි එක පටන් ගන්න ලෑස්ති හන්දා... චීෆ් ගෙස්ට් ඇවිත් ලසිත් මාලිංග සර්.... ඒක ඉතින් පුදුම වෙන්න දේකුත් නෙමේ... පෞද්ගලික ව ඒ මම ආසම කැරැක්ටර් එකක්... එයා ගෙ ෆීල්ඩ් එකෙ එයා මේන්ටේන් කරන කැරැක්ටර් එක නිසාමත් නෙමේ..... මම මාර ආසයි එයා ලියන සින්දු වලට.... මම ස්ටේජ් එක දිහා බලන් ඉද්දි මට එහායින් හිටිය වත්සුක වැලමිටෙන් මට ඇන්නා....
" අඩො..... සංදේශ් අයියා....!!!'
" එක එක වුන් දිහා බලන්නැතුව තෝ තොගෙ මිනිහා දිහා විතරක් බලපන්..."
" එන්නෙපා හරිද....වූ මගෙ මසියා "
" නැති මගුල් සෙට් කරන්න තෝ සෙව්වන්දි මෑණියො ගෙ අප්පොච්ච ද..... ප#ක් කරන්නැතුව ඉස්සරහ බලාගනින්..."
ඉතින්.....සද්ද බද්ද නැතුවම අපි ආය ඇස් හතර අතේ යැව්වා..අනර්ඝ අයියා නම් අපි එක්ක කතා කල්ලා ගියෙ....දැන් ටිකකට කලිමුත්..... ඒත් මම තාම හොයන්නේ ආඛ්යාන් අයියා ව.... යාන්තමට විනාඩියකට විතර පොල් තෙල් පහන පත්තු කරන වෙලෙ දැක්කත් හරි මම එයාව දැක්කෙ නෑ.....
එයා අද ලස්සනයි.....
අපි හිටියෙ නෝමල් බ්ලේසර් එක ඇඳගන වුණාට එයාල අඳින්නෙ ෆුල් වයිට් බ්ලේසර් එක නෙ..... එයා හුඟක් උස නිසායි ඒකටම හරියන්න තිබ්බ ෆිගර් එක නිසායි බ්ලේසර් එක නිසායි එයාව වෙනදාටත් වඩා මාර ලුක් එක්කින් පෙනුනා ....ඊටත් ෆුල් වයිට්......එයාට ලස්සනයි.....ස්කූල් ටයි එකෙ දාලා තියන මෙඩ්ල්ස් සේරම බ්ලේසර් එකෙ එල්ලන් ඒකා එහෙට මෙහෙට යද්දි නුවර පෙරහැරේ යන ඇතෙක් ගෙ වගෙ සලං බලං ගාලා මෙඩ්ල්ස් එකට වැදිලා සද්ද වෙනවා.... අපි හැමෝටම වඩා මෙඩ්ල්ස් තිබ්බෙ එයාට....මොකද ආඛ්යාන් අයියා එක ස්පෝර්ට් එකක් කරපු මනුස්සයෙක් නෙමෙ නෙ.... සාමාන්යයෙන් ඉස්කෝලෙ ඩේලි එනවුන්ස්මන්ට්ස් වල එයාගෙ නම කියවෙනව සතියට වතාවක් වත් ..... එහෙම නැත්තම් ඒකා නිවේදන දෙන්න හරි ඉන්නවා.... මේ වෙද්දි හැමෝගෙම අවධානෙ එයාට හම්බෙලා ඉවරයි.... ඊට පස්සෙ සංදේශ් අයියා... ඌට නම් අවධානෙ හම්බෙන්න එකම හේතුව ඊළඟ අවුරුද්දෙන් ටීම් කැප්ටන්ශිප් එක හම්බෙන එකයි උගෙ ලස්සනයි....ඕකාට දෙපැත්තෙම නළ දත් දෙකක් තියනව... වැඩිය හිනා වෙන්නෑ නෙ....ඒ හන්දා පේන්නෑ..... අද රෑ ඉන්ස්ට එකෙ ෆොටෝස් අප්ලෝඩ් කලාම බලාගන්න පුලුවන් උට තියන ඉල්ලුම....අනර්ඝ අයියත් එච්චරම තමා... මෙඩ්ල්ස් එල්ලාගන බැජස් ගහගන හතරාතේ දුවනවා.. අනර්ඝ අයිය ඉස්සර නම් පාටට හිටියා..හැබැයි දැන් පාට පිච්චිලා.. ඒ උනාට උගෙ අර ගෑල්ලමේක් වගෙ තියන හිනාවෙ නම් කිසි අඩුවක් නෑ.....අනෙ ඉතින් ලෝබ නැතුව හිනා වෙන්න දන්න එකම එකා නෙ ඔය..... හතරදෙනාගෙන් අඩු සන්තුර් අයියා විතරයි...ඌ නයිට් එකෙ හිටියා ඩියුටි වලට...ඒත් කලර්ස් නෑ... එයා ස්පෝට්ස් කරන්නෑ නෙ....
YOU ARE READING
සෙනෙහස් අවාරේ
Non-Fiction'ආදර කතා පුරාවෘත වෙන්න ජීවිතයම පූජා කරන්න ඕන නෑ බෝසිළු... අපේ කතාව වෙනුවෙන් මම මගෙ ආත්මෙම භාර කරල ඉවරයි ~'