မ်က္ႏွာနီေစြးေစြးနဲ႔ ေဘးမွာ ထိုင္ေနသူက ဇန္႔ကိုအခုထိ စကားတစ္ခြန္းမွေျပာမလာဘဲ စိတ္ဆိုးေနေလသည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေဂါပက႐ုံးအထိ ေရာက္သြားၿပီး မိုက္နဲ႔ေအာ္ခိုင္းလို႔ပါတဲ့ေလ။
ဖုန္းလဲမကိုင္၊ စာပို႔လဲမျပန္တဲ့လူကို အခုလို မလုပ္လို႔ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ။
"ကိုင္း႐ိုးရာ"
"....."
"ကိုင္း႐ိုရာလို႔"
"ဘာလဲ"
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"....."
"ေဟ့ ၾကားလား"
မထုံတတ္ေတးနဲ႔ ျပန္မေျပာ နားမေထာင္ဂာေလးေၾကာင့္ ဇန္စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ေခ်။ အခုလည္းၾကည့္ တမင္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ
"ခင္ဗ်ား အဲ့ဒါဘာျဖစ္ေနျပန္တာလဲလို႔"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး ငါ့ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပး"
"မပို႔ေပးႏိုင္ဘူး၊ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာေျပာျပမွျပန္ပို႔ေပးႏိုင္မယ္"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔"
"အဲ့ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတာက ျဖစ္ေနတာေလဗ်ာ"
"ေနာက္က်ေနၿပီ အိမ္ျပန္ပို႔ေပး"
"မပို႔ေပးဘူးဗ်ာ"
ဘုကလန္႔ခ်ည္းတိုက္ေနေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ကိုင္း စိတ္တိုတိုနဲ႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္၏။ ထိုအခါ လက္ျမန္သည့္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ကိုင္းလက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆြဲထားျပန္သည္။
"မင္း ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ"
"ေျပာင္းျပန္ေတြလာေျပာေနျပန္ၿပီ ျဖစ္ေနတာက ခင္ဗ်ားေလ"
"မင္းလိုက္မပို႔ရင္လဲ ငါ့ဘာသာျပန္မလို႔ေလ"
"ဒီအခ်ိန္ႀကီး ခင္ဗ်ားတို႔ဘက္ေရာက္တဲ့ YBS မ႐ွိေတာ့ဘူး၊ က်ဳပ္လိုက္ပို႔ေပးမွ ခင္ဗ်ားအိမ္ျပန္ေရာက္မွာ"
"Taxi ဌားျပန္မယ္"
"ပိုက္ဆံေတြတအားေပါေနတယ္ဟုတ္လား"
ကိုယ္တိုင္လဲ လိုက္မပို႔ေပးဘူး၊ ကိုယ့္ဘာသာျပန္မယ္ဆိုေတာ့လဲ လႊတ္မေပးတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ဘာစကားမွမဆိုခ်င္ေတာ့။ ထိုအခါမွ ေကာင္ေလးက ကိုင္းလက္ကဆြဲကာ သူ႕ေဘးမွာျပန္ထိုင္ေစသည္။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
မောင့်မျက်သွယ်
Любовные романы"ဒီမှာ..၊ ဈေးဝယ်ချင်လို့" "ရတယ် ညီလေး၊ ဘာပန်းလိုချင်တာလဲ" "ပန်းတော့မလိုဘူး၊ ပန်းရောင်းတဲ့လူကိုဝယ်လို့ရလား" "ဘာကွ"
