SERUS - Bölüm 2

534 237 34
                                    

Gülümsüyordu. Huzur verici gözleri bana birşeyleri anımsatıyordu. Bu Jamie' ydi. Evet, böylesine huzur dolu bakışların sahibi başka kim olabilirdi ki? Aman tanrım! Buradaydı. Artık karanlığın beni yutma hissi kayboluyordu. Çünkü Jamie buradaydı ve bana gülümsüyordu.

"Uyanmalısın Giae, sana ihtiyacımız var."

Zaten uyanık değil miydim? Neler oluyordu böyle. Şuurumu kaybediyor gibiydim. Kalp atışlarım yeniden hızlanıyordu. Ah tanrım, bu da neydi böyle? Biraz önce bana uyanmam gerektiğini söyleyen Jamie şimdi bir anda yerini yine o boşluğa bırakmıştı.

Jamie! O beni bekliyordu. Derhal uyanmalıydım. Bütün enerjime konsantre olup hücrelerimi uyardım. Tam da şimdi ihtiyacım olan göz kapaklarımı harekete geçirmeye yarayan harcamam gereken hafif(!) bir efordu. Hadi ama! Bunu yapmanın nesi zor olabilirdi ki?

Evet Giae, şimdi!

Uzanır halde duruyordum. Bu-burası daha önce hiç tanık olmadığım bir yerdi. Her taraf yeşil renkli devasa cisimler ile doluydu. Olduğum yerden yavaşça kalkmaya çalıştım. Sonunda ayaktaydım ve üzerine ayak bastığım-her ne ise- kahverengi ve sert bir tabakaydı. Hareket etmek istedim ama hala idrak edemediğim bir durumla karşı karşıyaydım. Vücudum istemsiz adım atmamı sağladı. Normalde havada süzülüyor olmalıydım fakat ayaklarım tam da yerdeki sert tabakayla sabitlenmişti. Yavaşca ilerledim. Bir koku vardı. Bu koku her neyin kokusu ise beni adeta az önce olduğum durumdan tamamen farklı kılıyordu. Sanki yerde öylece uzanan Giae değilde başka birisiydi. Beni büyüleyen koku daha güçlü hissettirmemi sağlıyordu.

Etrafta kimseler yoktu. Bir dakika. Jamie! Ha-yır. Neredeydi? Bu bilmediğim yerde yanlız mıydım? Hayır Jamie burada olmalısın. Burada benimle birlikte olmalısın. Her nerede isen hemen şimdi yanımda belirmelisin. Jamie! Ah hayır. Yoktu işte. Kulağıma tanıdık olduğum ses bir seyler fısıldıyordu.

"Seni hayal kırıklığına uğratmayacağım..."

Bu kelimeler bana andımızı anımsatmıştı. Mücadelemiz o gün başlamıştı. Daha fazla engel olamadığım göz yaşlarımı serbest bıraktım. O yoktu. Ve benim ona ihtiyacım vardı. Ayaklarım beni artık taşıyamaz hale gelmişti. Yere yığıldım ve ne yapacağımı bilmez şekilde ağlamaya devam ettim. Jamie... Nerelerdeydin?

Eğer bu bir rüya ise artık gerçekten uyanmalıydım! Hemde hemen şimdi!





SERUSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin