SERUS

SERUS - Bölüm 7

"Giae, tatlım?"

Bu-bu içimi okşayan huzur dolu ses, beni olduğum yerden alıp adeta cennetin en iyi hissettiren yerine götürmüştü. Gerçek olmasını yüreğimin en iç yerinden diliyordum. Gözlerimi sıkıca kapatıp,

"Anne?"

Diyebilmeyi başardım. Derin bir iç geçirdim ve kuşkuyla cevap vermesini bekledim. Görünürlerde yoktu. Ah tabiki olamazdı. Giae! Bu sana acı veriyor derhal uyanmalısın. Ama hayır bu defa kaçmayacaktım. Bu bir tür hayal dahi olsa, bu acımla yüzleşecektim. Ne diyordu Jamie, 'Sen tanıdığım en cesur kişisin.' E bu söylediğinin hakkını vermeliydim öyle değil mi? Evet hazırdım. Hadi anne. Hadi artık. Bu defa sadece sesini duymak değil, seni görmek istiyorum. Derken içimi tekrar okşayan ses ile ürperdim.

"Ah benim masum kızım. Seni ne çok özledik."

"Anne. Anneciğim.. Bana görünmelisin artık. Sana sarılmak istiyorum. Bir anlığına da olsa göreyim. Lütfen anne,lütfen."

Gözyaşlarım damarlarımda dolmuş, hazır halde serbest bırakılmalarını bekliyordu. Fakat zamanı değildi. Güçlü olmalıydım. Odamın Dünya'ya bakan tarafından ayrılıp yatağıma doğru yol almaya koyulmuştum ki, yumuşak bir el omzuma temas etmişti. Arkamı dönemiyordum.

"Giae,yavrum. Uzaklara baktığın yerde bir başına kaldığını düşüneceksin. Sonra herşey çok hızlı gelişecek ve yıllar sonra başarmış olduğun iş ile anılacaksın. Sana güveniyoruz kızım. Daha yolun başındasın ve bütün herşeyin üstesinden geleceksin. Tabi tek başına değil, olmasını istediğin kişiyle..."

Ne diyeceğimi bilemez halde arkamı yavaşça döndüm ve karşımda annemi görecek olmamın vereceği mutluluğu düşünürken,tam da aksi gerçekleşti.
Jamie!

Bana;
"Giae,beni ilk kez görüyor gibi bakıyorsun. Neyin var böyle? Sen iyi misin?" Dedi.

Aman Allahım! Artık serbestsiniz göz yaşlarım. Hiç durmayın... Hıçkırıklarım ardı ardına geliyordu. Jamie birşeyler söylüyordu fakat anlayamıyordum. Karşımda onun belirmesine sevinmeli mi, üzülmeli miydim? Bir yanım onu görmenin iyi geldiğini söylüyordu. Diğer yanım ise annemi deli gibi özlediğini haykırıyordu. Birden bir çift kol vücudumu sardı. Bu sıcaklık çok farklıydı. Dayanılmaz gibi gelen hayal kırıklığım yavaş yavaş sönüyordu sanki.

"Giae, seni böyle görmeye alışık değilim. Her ne oluyorsa ben yanındayım. Bana güven Giae. Bana güven..."

"Jamie... Sahip olduğum bir sen kaldın ve benim daima yanımda olacağından kuşkusuz eminim. Bu iş dayanılmaz bir hal almaya başladı. Başa çıkamamakdan korkuyorum. Artık gelmelisin. Gelmek zorundasın. Jamie, lütfen beni yanlız bırakma. Seni özledim Jamie, hadi artık işe koyulalım. Benimle gel. Buradayım. Bulabilirsin. Sana güveniyorum Jamie, hissediyorum, biliyorum ki geleceksin..."

Sarsılmayla gözlerim kontrolüm dışında açıldı ve gördüğüm manzara karşısında hayrete düşmüştüm. Sahi bu gördüğüm gerçek miydi? Hadi ama Giae. Uyansana artık!