Lovelorn

پارت نونزده . فراموشم نکن

اول یه نگاه به پارت قبل بندازید، بخونید یادتون بیاد
😂😭😂😭😂😭😂😭

___________________________________

یونگی

رو به چانسو گفتم
× هی چان ...

' بله؟

×پدرینو  یه کاری داده ...

' چه کاری؟

گوشیم رو تو جیبم گذاشتم و گفتم
× اطلاعات یه نفر‌و سریع میخواد … قبل از اینکه پروازش بشینه

' یعنی آمارش رو درارم؟

× نه ... گفت فقط آدرس خونه و محل کارش

' اسمش چیه؟

× کیم سوکجین

' اوکی … پس من میرم کار رئیسو انجام بدم

اوضاع داشت جالب میشد … کیم سوکجین  … اسمش ناآشنا بود پس می‌دونستم درگیر کار ما نیست … اما کیه که نامجون هنوز نرسیده دنبال آدرسشه …

.

جین

با خستگی خودمو رو صندلی انداختم و جزوه های کنفرانسو رو روی میز گذاشتم …  تلفن روی میز رو برداشتم و با وصل شدن به منشی گفتم یه لاته برام بیاره

نیم ساعت دیگه ویزیتام شروع می‌شد و می‌خواستم یکم استراحت کنم اما کف پام حسابی درد گرفته بود ... پس کفشم رو در آوردم و پام رو روی پام انداختم و کف پام رو ماساژ دادم ...

+ هه ... فکر کنم پیر شدم دیگه

این دردای گاه و بی گاه خیلی کلافه ام میکردن و امروزم بعد از سه ساعت تدریس دردشون تشدید شده بود …

برای کسی که عادت داشت پنج شیش ساعت بی وقفه برقصه و بعدم کل مسیرو پیاده تا خونه بره و الانم که مجبوره طولانی مدت توی اتاق عمل بایسته همچین پادردی فقط یه شوخی مسخره بود … مثل بقیه بلاهایی که تو زندگی سرم اومده …

منشا این درد هم جای همون زخمای لعنتی کف پام بود ... پیش دکترای مختلفی رفته بودم و‌ هر درمانی رو امتحان کردم اما درست نشد …

تا اینکه آخرین متخصصی که پیشش رفتم بهم گفت که این درد جسمی نیست ... روحم زخمیه .... و تا وقتی زخم روحم خوب نشه دردش ادامه داره …
(اختلال تبدیلی یا اختلال هیستری)

چند دقیقه‌ی بعد با صدای در با پایین انداختن پام و پوشیدن کفشم گفتم
+ بفرمایید

در باز شد و منشی با سینی توی دستش اومد تو  … با لبخند ازش تشکر کردم … واقعا به کافئین نیاز داشتم تا بتونم سرپا بمونم
.
.
.
بعد از گذشت سه ساعت بلاخره ویزیتام تموم شد ... کتم رو پوشیدم و با بیرون زدن از ساختمون سمت پارکینگ بیمارستان رفتم … ساعت هشت شب بود و حسابی خسته بودم … اما فقط فکر اینکه پسرام خونه منتظرمن باعث میشد دلم گرم بشه …