ချိုမြိန်ရိပ်မြုံ (ဘာသာပြန်)

25

ချိုမြိန်ရိပ်မြုံ

အပိုင်း ၂၅

အခန်းထဲက လေများ ငြိမ်ကျသွားပုံရသည်...
တိတ်ဆိတ်သောညတွင် လိမ္မော်ရောင်မီးရောင်များသာရှိ၍ တုန်လှုပ်ချောက်ချားဖွယ်ကောင်းသော လေထုထဲတွင် မျိုသိပ်ထားရသည့်အရာမှာ အချိန်မရွေးပေါက်ကွဲမည့်ဗုံးတစ်လုံးဖြစ်သည်။

အန္တရာယ်က ချောင်းမြောင်းကာ စောင့်စားနေသည်။
နေရာတိုင်းမှာ စိုးရိမ်စိတ်များ ပြည့်နေခဲ့သည်။

စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသောအကြည့်များဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြသည်။

အမူအရာက အနည်းကွဲအက်နေပြီး ဒါဟာ ဒေါသလား ရှက်စရာလား ဒါမှမဟုတ် ဖုံးကွယ်ထားသော နေရခက်သည့် တိတ်ဆိတ်မှုလားဆိုသည်မှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိရချေ။

အကွာအဝေးက အလွန်နီးနေသည်မှာ အသိသာကြီးပင်၊ ကိုယ်ဟန်အနေအထားက အဓိပ္ပါယ် မရှင်းမလင်းဖြစ်နေပေမယ့် လေထဲမှာ ပန်းရောင်ပူဖောင်းများ မရှိပေ။

ယွင်ကျန့်သည် ထန်ယီမှာ မကြာသေးမီကတည်းက ထူးဆန်းနေသည်ဟု သူမထင်ခဲ့နေသည်ကို ရုတ်တရက် နားလည်သွားသည်။ ထန်ယီ၏ အယူအဆအရ သူမသည် ထန်ယီ၏ ချစ်သူဖြစ်နေသည်။

သို့သော် ဘာကြောင့် ဒီလိုမျိုး နားလည်မှုလွဲနေရတာလဲ။
“မူကျိုက် Pavilion မှာ မင်းအရက်မူးတုန်းက မင်းကိုဘယ်သူပြန်ပို့ခဲ့လဲဆိုတာ မှတ်မိသေးလား” ယွင်ကျန့်နားမလည်မှာ ကြောက်၍ ထန်ယီက သူ့ခံစားချက်များကို မျိုသိပ်လိုက်ပြီး စကားလုံးတိုင်းကို သေချာမေးနေသည်။

“အဲ့ဒါ မုန့်မုန့် မဟုတ်ဘူးလား” ဟုသံသယစိတ်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ထန်ယီ၏အမူအရာသည် ပို၍အန္တရာယ်များလာပြီး နဖူးပေါ်ရှိ အပြာရောင်သွေးပြန်ကြောများ ထောင်လာသည်။

“ငါတို့နှစ်ယောက် အစ်ကိုတုနဲ့ ညစာစားခဲ့တဲ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို မှတ်မိလား” သူ နောက်ထပ် မေးခွန်းတစ်ခု မေးလိုက်သည်။

ယွင်ကျန့်က ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွားပြီး “ကျွန်မ... ရှင့်ကို အဲ့ဒီညက စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးခဲ့ တာလား” နောက်ဆုံးမှာတော့ ထန်ယီ၏ အမူအရာမှာ အက်ကွဲကြောင်းများပေါ်လာပြီး တည်ငြိမ်သော မျက်နှာထားနှင့် ဆိုဖာဘေးမှာ ရုတ်တရတ် ထရပ်လိုက်ပြီး အသံကိုနှိမ့်ပြီး ကြောက်စရာကောင်းသော အသံဖြင့် “မဟုတ်ဘူး” ဟုပြန်ဖြေလိုက်သည်။