සීරීම් කැළැල් ටිකට බෙහෙත් දාලා ඉවර වෙලා, එකපාරට ෆස්ට් ඒඩ් රූම් එකට කඩා පාත් විහගයගෙ තිබ්බ රියැක්ශන් ටිකටත් පණ යනකන් හිනා උනාට පස්සෙ මායි අයානුයි ෆස්ට් ඒඩ් රූම් එකෙන් එළියට ආවෙ ටීම් එකේ අනිත් උනුත් ක්ලබ් එකට ඇවිල්ලද කියලා බලන්න යන්නත් එක්ක.
"බලන්න විනාඩි පහයි ගියේ බෙහෙත් දාලත් ඉවරයි, ඕකටනෙ බෑ බෑ ගගා මැරෙන්න ගියේ" අයාන් කිව්වෙ අපි ෆස්ට් ඒඩ් රූම් එකෙන් එළියට එනවත් එක්කම වගේ.
"අයාන් සෙන් ජෝන් එකට ජොයින් වෙන්න කැමතිද?"
"සෙන් ජෝන්?" මන් අහපු ප්‍රශ්නෙට අයාන් තවත් ප්‍රශ්නාර්තයක් එක්කම උත්තර දුන්නෙ ඔලුවත් ලාවට ඇල කරගෙන.
"ඕ... ශාන්ත ජෝන් ගිලන්‍ රථ බලකාය කියලා තියෙන්නෙ, ඒකෙ"
"ඇයි එහෙම ඇහුවෙ?"
"No you handle did pretty well with my scratches, ඒකයි ඇහුවෙ. මාත් ඉන්නවා සෙන් ජෝන්ස් එකේ. මම අයාන්ට කිව්වා නේද එදා?" කියලා මම මගේ පම්පෝරියෙන් ටිකකුත් එහෙම්මම කියලා දැම්මා.
"ඕ ඕ... මම දැකලා තියෙනවා, ඔයාලගෙ නේද අර සුදු shirt එකට, කලු කලිසම තියෙන uniform එක තියෙන්නෙ" අයාන් අහද්දි මම මගේ ඔලුව උඩ පහළ ගියේ ඔව් කියන්න වගේ.
"ඒකෙ අමුතු ලස්සනක් තියෙනවා නේද, ඒක නෙමේ එතකොට සෙන් ජෝන් එකේ දෙන්නෙ nursing වගේ training එකක්ද?"
"නෑ අයාන්. එච්චර දුරට දෙන්නෙ නෑ, හදිසි අනතුරු වලදි patientව ලගම hospital එකට ගෙනියනකන් කරන්න ඕනෙ දේවල් ගැන තමයි train කරන්නෙ."
"ආ ආ... ඒකත් මරු නේද හැබැයි"
"අයාන් කැමති නැද්ද join වෙන්න" මම අහද්දි කොල්ලා තත්පර ගානක් කල්පනා කරලා ආයෙ මන් දිහා බලාගත්තා.
"ඒක හරියන්නෙ නෑ අයියෙ, මට ලේ දකින්න බෑනෙ"
"මොකක්? දැන් මගෙ තුවාල වලට බෙහෙත් දැම්මෙ එහෙනම්?" මම ඇහුවා.
"ඒ පොඩි තුවාල ටිකක් නේ, ලොකු තුවාල දකින්න අමාරුයි"
"පොඩි එකා, ඒ උනාට කොහොමද උබෙ කට නම්" මම කිව්වෙ හිනා වෙවී. "Once I sew a bleeding wound with a needle" මම කියනවත් එක්කම අයාන් අත දිග ඇරලා මගෙ උරහිසට පාරක් ගැහුවා කිස් කන්න. මදෑ පම්පෝරි ගහන්න ගියා.
YOU ARE READING
THUHINA WAHI | ɴᴏɴ ꜰɪc
Non-Fiction"උඹ ඔය හීනි දෙතොල් හැඩ කරලා කට කොනින් හිනා වෙන විදිහ හරි ලස්සනයි මැණික. ඈතට වෙලා උබ දිහා වරු ගනන් බලන් ඉද්දි, උඹ ලස්සනට හිනාවෙන වාරයක් වාරයක් පාසා මගෙ පපුව හිරිවැටිලා යන විදිහට මම මාරම ලෝබයි බන්. ආයු... මම උබට ආදරෙයි මගෙ වස්තුව, පණටත් වඩා ආදරෙයි" ...
