បន្ទាប់ពីជេមនាយបាន សម្រេចចិត្តថានឹងចូលក្នុងបន្ទប់ហើយក៏បាន បើកទ្វារ ចូលទៅដោយខំញញឹម តែជាអកុសល ពេលនាយចូលដល់ក្នុងហើយក៏មិនបានឃើញហ្វូដនៅឡើយ នាយបើកភ្នែកយ៉ាងធំៗ នឹងខំសម្លឹងរកមើលហ្វូដ នាយរត់ទៅមើលក្នុងបន្ទប់ទឹកផងក៏មិនឃើញ នាយបានដឹងថាហ្វូដគេរត់ចេញតាមបង្អួចបាត់ទៅហើយ ជេមគេបានខឹងផងខូចចិត្ដផង ក៏ស្រែក ពេញបន្ទប់ ពង្រាយ របស់របរចោលពេលនឹងដោយសារ ខឹងថាបាត់ហ្វូដ
«អា៎... ហឹសហឹសហ្វូដ!..ហ្វូដ.. ហ្វូដៗៗ. ហ្វូដ នៅទីណា! » នាយបានរត់ចេញមកខាងក្រៅ ដើរស្វែងរកហ្វូដជុំវិញឃ្លាំងតែមិនឃើញ ហើយ ពិបាកចិត្ដ យ៉ាងពេកក្រៃក៏បានសម្រក់ទឹកភ្នែកចុះមកដោយដួល លត់ចង្គង់ នឹងដី នៅមុខទ្វារចេញ
«ហឹសហឹសហឹស.. ហ្វូដដ! ហឹសហឹសឯងកុំទៅចោលយើងបានទេ!.. មកវិញមកហ្វូសហឹសហឹស យើងមិនអាចនៅបានដោយគ្មានវត្ដមានឯងបានទេហ្វូដ!..ហឹសហឹស» នាយបានយកក្បាលខ្លួន ក្រាបចុះទល់នឹងដីស្មៅ យំយ៉ាងសោកសៅ!
រំលងមក ហ្វូដវិញពេលនេះគេបានមក ជួបជុំពូៗរបស់គេហើយ!
«ហ្វដ....!»
«ហ្វូដមិនកើតអីទេពូៗ...ខ្ញុំមានសុវត្ថិភាពហើយណា» ពួកគេក៏បានអោបគ្នាទាំងសប្បាយចិត្ដ
«ឯងមិនអីគឺល្អហើយ! ពួកយើងបារម្ភពីឯងណាស់ណាហ្វូដ! »
«ហ្វូដៗអរគុណលោកពូទាំងអស់គ្នាណាស់ដែលការពារហ្វូដហើយបានជួយហ្វូដចេញមកបាន! »
«កុំគិចចឹង.. ពួកយើងជាគ្រួសារតែមួយណា! »
«បាទ.. ហ្វូដស្រឡាញ់លោកពូៗណាស! »
«បើអញ្ចឹងពួកយើងគួរតែឲ្យហ្វូដនៅជាមួយអ្នកណាទៅ ហា ហ៊ា! » ដាំង
«ក៏ឯងនឹងហើយ!...»
«ខ្ញុំ!.. ចុះហ៊ា.. និងអ្នកផ្សេង បងផាយូ បងសាកាយ នោះ»
«យើងត្រូវទៅ ធ្វើការងារនៅ ឈៀងម៉ៃ ជាមួយ teerakរបស់យើង» sky
«ហើយចុះ បង យូ? »
«យើងនិង rain ត្រូវទៅ honeymoon នៅKorea ផ្ញើឯងមើលថែក្មួយ យើងផងណា» ពួកគេនិយាយហើយក៏នាំគ្នាចេញទៅអស់ សល់តែ ជុង និង ហ្វូដរួមទាំងខ្លួនដាំងផ្ទាល់
YOU ARE READING
Be Mine
General Fictionអ្វីដែលម៉ាក់របស់ឯងបានធ្វើលើម្ដាយយើងៗនឹងសងវិញលើឯង!!! ហេតុអ្វីត្រូវជាខ្ញុំ?! កំហុសឯងខ្លួនឯង!!
