Chapter - 8

264 35 13
                                    

(Unicode)

ကလေးပေါက်စလေးတစ်ယောက်ရှိနေတဲ့ မိသားစုဘဝလေးဟာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားရတဲ့အချိန်တွေထက် ပိုခက်ခဲတယ်လို့ ထယ်ယောင်းထင်တယ်...။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားတုန်းက ကိုယ်လက်မအီမသာတာတွေ ဖြစ်တတ်ပေမယ့်လည်း ယွန်းဂီကပြုစုပေးတာကြောင့် သက်တောင့်သက်သာနေရတယ်...။

ကလေး‌မွေးလာပြီးတော့မှ နေ့ရောညရော အအိပ်ပျက်အစားပျက်နဲ့ ပင်ပန်းလွန်းလှတယ်...။ ကလေးဆိုတာကတော့ နို့ဆာရင်လည်းငို၊ မအီမသာဖြစ်ရင်လည်းငို၊ အီးပါသေးပေါက်ထားပြီးရင်လည်း ငိုနေတော့ ထယ်ယောင်းပါ သူနဲ့အတူတူရောငိုချင်လာတယ်...။

"အူငဲ...အူငဲ...!!!"

အခုလည်း ညသန်းခေါင်အချိန်ကြီး ထငိုနေပြန်တာကြောင့် ထယ်ယောင်းလည်း ဘေးမှာရှိတဲ့ခေါင်းအုံးကိုလှမ်းယူကာ နားကိုပိတ်ထားလိုက်တယ်...။ ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ယွန်းဂီကတော့ ကမန်းကတမ်းထကာ ငိုနေတဲ့သားပေါက်စကို လှမ်းချီတော့တယ်...။

"ဂီယောင်းလေး... ဘာဖြစ်လို့လဲ... ဒယ်ဒီရှိတယ်နော်... သားလေးက နို့ဆာနေတာလား...?? အိုး အိုး တိတ်ပါကွယ်"

ယွန်းဂီက ငိုနေတဲ့သားငယ်ကိုချော့မြူရင်းနဲ့ နို့ဘူးကိုလက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ အမြန်ဖျော်လိုက်တယ်...။ နို့ဘူးရတာနဲ့ သား‌ပေါက်စကိုတိုက်လိုက်တော့ အငမ်းမရစို့ရှာတယ်လေ...။ အိပ်ရေးပျက်တယ်ဆိုပေမယ့် သားငယ်ရဲ့မျက်နှာကို ချစ်မြတ်နိုးစွာကြည့်ရင်း ယွန်းဂီပြုံးလိုက်မိတယ်...။

သားငယ်ရဲ့ပါးနုနုလေးတွေပေါ်က မျက်ရည်စလေးတွေကို အသာသုတ်ပေးလိုက်တော့ နို့စို့နေရင်းနဲ့ ယွန်းဂီကိုရယ်ပြရှာတယ်...။ သားငယ်က သေချာကြည့်လေ ထယ်‌ယောင်းနဲ့တူလေပါပဲ...။ ကြီးလာရင် တော်တော်ချောမှာဟူ၍ ယွန်းဂီတွေးနေမိတယ်...။

နို့ဘူးကုန်သွားတော့ သားပေါက်စကို diaper လဲပေးရပြန်တယ်...။ သေချာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးတော့မှ အသာပွေ့ချီလိုက်ကာ ခေါင်းလေးကိုပခုံးပေါ်မှာတင်ပြီး ‌ကျောလေးကိုပုတ်ပေးကာသိပ်ရတယ်...။ ၁၅မိနစ်လောက် အခန်းထဲပတ်လျှောက်လိုက်ပြီး သားပေါက်စဆီကနေ အသက်ရှူသံမှန်မှန်လေး ထွက်ပေါ်လာတော့မှပဲ ယွန်းဂီလည်း တယုတယနဲ့ ပုခက်ထဲပြန်ထည့်သိပ်လိုက်တော့တယ်...။

Unstoppable Marriage (Completed)Where stories live. Discover now