"Kır Çiçeği" (askıda)

2.Bölüm ~Dönüş~

Alarmın sesiyle açtım gözlerimi hava kararmış. Hala o kadar zor geliyorki o mezara veda etmek. Her bir ziyarette parçalara ayrılıyorum sanki. Okul kıyafetlerimle de uyuya kalmışım. Üstümü değiştirip yadigarın yanına gittim. Üstü tozlanmış bayadır çalmıyordum zaten. Kapağını kaldırdım parmaklarım gezdi tuşların üzerinde " Müziktir ruhunu dinlendiren küçük meleğim, bu piano sana yadigardır benden iyi bak ona" babam her canım sıkıldığında çalardı. Onun müziğinin sesi...

"Aymiraaa hadi güzelim yemek hazır."

Ne kadar kolay gözüküyordur demi ? içinde fırtınalar koparken senin her daim gülümsemen hiç bir şey yokmuş gibi davranman. Boynumdaki anahtarla kapıyı kilitleyip mutfağa indim.

"Günün nasıldı güzelim yine buz gibi miydin ? " şakayla karışık bir şekilde sordu halam gerçekten istiyordu eski Aymira olmamı ama olmuyor işte bi kere kırıldın mı toplanılmıyor geri.

"Aynıydı halacım biliyosun olmucak eskisi gibi.."

"Tamam halacım demedim bir şey, Dilan gile gidelim mi bugün ister misin bende Zeynep teyzeni görmüş olurum hem ?"

"Doğru duydum demi hala sen az önce Dilan gile gidelim mi dedin demi ?" sordum şaşkınlıkla

"evet evet hadi git giyin üzerini."

"Bitanesin sen Melek sultan"

Hayret seviniyim mi şaşırayım mı bilemedim halam pek gitmezdi Dilan gile. Neyse neyse vardır her işte bir hayır buna da şükür zaten özlemiştim kardeşimi canımcım benim görmüyordum bayadır. Mavi t-shirt ve siyah kot pantolonumu giyindim. Her zaman ki gibi.

"Melek sultan hazırım ben" yahu bu merdivenler niye döne döne şe'yapıyor ki yani şekli, hep inerken çakılıyorum popomun üstüne.off...

Halam gülerek geldi "Düştün mü Aymira yine ne bu sakarlık be kızım "

"Ama hala suç merdivende hatta merdiveni yapanda ama çizimini ben yapmıştım demi o yüzden merdivende bilerek düşürdü beni -_- çocuk gibi asınca suratımı halam gülmekten yere yattı ee anca beraber kanca beraber (umarım doğru yazmışımdır :D) ben de yatıtm yanı başına sultanın bi 10 dk güldük öylece ...

"Ah be güzel kızım ah be Almiram bi kız için..."

"Ama.."

"Kesme sözümü de dinle bir dost için içine kapandın değdi mi hiç hep söylüyorum sana bir arkadaş için üzülmeye değmez, yemek yapardın eskiden resim yapardın dışarı çıkıp gezerdir gülerdin hep be kızım en önemlisi de gülerdin hep canın sıkılınca ağlardın hiç gizlemezdin o gözyaşlarını bilmiyorum mu sanıyorsun gecenin karanlığına da saklanarak ağlıyorsun hep sonra hiç bir şey olmamış gibi devam etmeye çalışıyorsun. Ördüğün duvarlar o kadar sağlam ki ben bile göremiyorum seni bazen o siyah gözlerin sanki daha da kararması mümkünmüş gibi hiç birşey belli etmiyor artık." duraksadı "biliyorsun "gözler kalbin sözleridir" derdi baban gizleme kendini kızım örtme renkli kişiliğini"

Tam konuşcakken zil çaldı kalkıp kapıyı açtım

"Hayırdır Hasan Amca bir sorun yoktur inşallah ?"

"Yok kızım Melek kızımın arabasını getirmiştim kapıda " anahtarı bıraktı ve gitti halam da toparlanıp gelmişti zaten arabaya bindik yola koyulduk.

"Hala Hasan amcanın bir sıkıntısı mı var ki bir garipti üzgün gibi " halam cevap vermedi bir tuhaflık vardı bu işte.

(20 dk sonra Dilangilin evi)

"ESİİİİİİİL" çaktan damlamıştı bi damla gözyaşım sarıldım sıkıca can dostuma.

"Hey ağlama kır çiçeği hep bunu yapıyorsun ama beni de ağlatcaksın bak:D "