"Kır Çiçeği" (askıda)

3. Bölüm ~Yeni Okul~

"Annaneeee"

"Oy benim ay yüzlüm gelmiş hoş gelmiş mutluluk getirmiş, nede çok özlemişim kuzucum seni "

"Bende özledim tontiş yanaklım bende." evet kapıda bi saattir bekliyoruz öyle kucaklaşa kucaklaşa day dayın uyarısı üzerine geçtik içeri. Siz öyle tontiş yanaklı dediğime bakmayın Hanım Harioğlu 51 yaşında olmasına rağmen benden bile dinçtir annanem.
Annanemle biraz sohbet ettikten sonra akşam yemeğini yedik. Dayım yarın beni okula bırakacağını formamın ve okul malzemelerinin dolapta olduğunu söyleyip odama gönderdi beni.

Tam merdivenlere yöneldim ki durdum yahu ben odamın yerini bilmiyorum ki nereye gidiyorum. Gülerek salona geçtiğimde annanem ve dayım da gülüyorlardı halime sanırım.
Odamın en üst katta olduğunu öğrenince beni bir afakanlar bastı bu 3 kat merdiven nasıl çıkılacaktı yahu. Ev bahçeli 3 katlı konağa benzer tahta evlerin olduğu bir sitedeydi. İlk katta salon mutfak ve bir oturma odası ikinci katta ise annanemin odası ve iki oda daha vardı en üst katta da 3 oda biri benim odamdı sanırım diğerlerini bilmiyorum ne kadar merak etsemde şuan gerçekten yorgundum ve uyumak istiyordum.
Üstüne ismimin yazdığı odanın kapısını açıp içeri girdim. Lambayı açtığımda ise kısa çaplı bir şok geçirmem bir olmuştu bu odamda maviydiii ! yalnız burda perdeler pudraydı vee çatı katı Allahım ya en çok sevdiğim şey yatağım küçük bir pencerenin hemen yanındaydı ve pencerenin dışında oturabileceğim küçük bir çatı vardı. Odayı inceledikten sonra valizlerimi yerleştirdim dolaplara, pembe ayıcıklı pijamalarımı giyip atladım yatağıma hayır cidden atladım yürüyüp düzgünce oturmadım yani.

İzmir hayatım da sevmiş olduğum tek şehir belki beni buraya bağlayan nedenlerden dolayı seviyorumdur bu şehri, annanem; hayatımda ailem kadar çok ama çok sevdiğim hatta annemden bile çok sevdiğim insan, sitedeki arkadaş grubum Asil, Meyra, Ayza, Uğur... ne kadar oldu ki görüşmeyeli 6 yıl ? 7 yı unutmuşlar mıydı ki beni yaptığımız onca çılgınlığı babamın ölümünden sonra Asilin kollarında ağlamamı hepsi de benim kardeşimdi hala da öyle benim için peki ya onlar? düşüncelere dalıp gitmişken kendimi gel diye çağıran uykunun kolların bıraktım yarın zor bir gün olacaktı benim için... yeni okul...

Hayret yahu ilk defa alarmsız uyandım , yatağa alışamadım sanırım çünkü saat 6 idi ve okul saatine daha 1.5 saat vardı o_o . kahvaltıyı ben hazırlayım bari çünkü dayım beni okula kendi bırakacağını söylemişti.

Odamdaki küçük banyo da bir duş alıp dolaptan çıkardığım okul formamı siyahlı t-shirt siyah beyaz kareli eteği giyindim, saçlarımı at kuyruğu topladım son olarak da gri çantama bir defter ve kalemleri koyup odamdan çıktım. Tabi ki erinmeden 3 kat merdiveni hoplaya zıplaya indim e okulda yeterince buz dolabıyım zaten evde çocuklaşmanın zararı olmaz. Çanta salona bırakıp mutfağa geçtim.

"Aymiraaa sen misin dayıcım ?" diye seslendi dayım salondan uyanmış demek ki.

"Evet day day kahvaltı hazır annanemi de uyandır da gel hadi ".

15 dakika içinde kurduğum benim için enfes olan sofraya şöyle bir baktım -kahvaltılıklar okey -omlet okey -menemen okey -çay okey eh yani benim için kolay ve güzeldi.

"Anne eve yemek yapması için yardımcı mı aldın ? " dedi dayım bizim bahçedeki kurbağanın gözleri gibi gözlerle şaşkın şaşkın kurduğum sofraya bakarken annanem cevap vermeden ben önce güzel bir kahkaha atıp cevap verdim:

" Yok day dayım ben sabah erken kalkmıştım o yüzden kahvaltıyı ben hazırladım."

"Eh kimin torunu aferim benim torunuma hadin sofraya okul vakti geliyor erken gidinde Aymira okulu gezsin önce." okulu erken gezmek ben o da ben!