දේහාදර (ONGOING)

10th Episode

"අඩෝ සෙනූෂයා...ඉක්මනට වරෙං හු#තෝ යන්න..."
විදේන් හරිම හදිස්සියකින් දුවගෙන ඇවිත් සෙනූෂව එක්කං යන්න හැදුවා.

"ඇයි උබලා කොහේ යන්නද?"
මං ඒ අහපු පාර සෙනූෂ එක්ක යන්න ගියපු විදේන් සෙනූෂට රහසින් මොනවද කියලා සෙනූෂව යවලා හෙන අමූතු බැල්මකින් මං ඉන්න දිහාට ආවා.

"රිත්‍ය..."

"ඕ...කියාම්"
කියලා මං විදේන්ගේ ඇස් දිහා බැලුවා.ඒ ඇස් හරියට අඩන්න ඔන්න මෙන්න තිබ්බේ...හෙනම දුකක් කලබලයක් ඒ ඇස් වල තැවරිලා තිබුණා කියලා මට දැනුනා.

"පරිස්සමට මේ පන්තිය ඇතුළෙම ඉදපං...please මචං...එළියට නම් එන්න එපා.Please."
විදේන් හරිම නිමුණු කටහඬකින් කියලා මගේ උරහිසටත් අත තියලා ඇස් වලින් 'පරිස්සමට ඉන්න ' වගේ බැල්මක් දාලා දූවගෙන ගියා.

මේ හැමෝම මට මෙහෙම කරද්දී මට ඇත්තටම අමුත්තක් දැනුනා.ඇත්තටම ඒ අමුත්ත දැනෙන්න ගත්තේ මේ ළගකදී ඉදන්.මං දන්නෑ ඒක හරිම negative feeling එකක්.මගේ වටේම නිකන් හෙන negative වගේ මට දැනුනේ.අනික කවිරුත් මට කිසිම දෙයක් කියන්නෑ.විශේෂයෙන්ම සෙනූෂ.ඒකා හරි අමුතුයි මේ දවස් ටිකේ.මා එක්ක වැඩිය කතා නෑ.කල්පනා කරනවා.හරිම වෙනස්...අනිත් එක පොල් පැකිරිස්සයි විදේනුයි සෙනූෂයි මේ දවස් ටිකේම රහස් සාකච්ඡා දැම්මා.මොකක් හරි දෙයක් plan කලා.නොකිව්වට මං ඒක දන්නවා.මට දැන් නම් හරි බයක් දැනෙනවා.ඒ මදිවට class එකේ මේ වෙද්දි ඉන්නේ කොල්ලො දෙතුන්දෙනයි.උනුත් මං දිහා අමුතුවට බලනවා.මොන මගුලක්ද මේ...මට තවත් වෙලා බලං ඉන්න බෑ.කොල්ලො තුන් කාලක්ම class වල නෑ.මට එන්න එන්නම අමුත්තක් දැනෙනවා.හේතුවක් නැතුවම මං බය වෙලා.මගේ ඇගිලි තුඩු පවා සීතලයි.වෙව්ලනවා.මං වාඩිවෙලා හිටපු පුටුවෙන් නැගිටලා දොර ළඟට යද්දිම කිෂාන් ඇවිත් දොර හරස් කලා.මං ඌ දිහා රවලා බැලුවා.හු#ත.මට දැන් යකා නැගගෙනයි එන්නේ...මුං ඔක්කොම මොකක් හරි plan කරලා කරන්නේ...මට එළියට යන්න නොදී දැන් මූ මොකද දොර හරස් කරං ඉන්නේ...

"එහාට වෙයන් කිෂාන්..."

"Sorry මචං...උබ කොහෙද යන්න හදන්නේ?.."

"එළියට යන්න දීපාං..."

"මට බෑ මෙතනින් අයින් වෙන්න..."

"අයින් වෙයං කිෂාන් මං බොහොම හොදින් කියන්නේ..."

"Sorry මචං I can't do it."

"අයින් වෙයං ප#යෝ..."කියාගෙන මං ඌට බිම පත බෑවෙන්න නෙළලා හෙන හයියෙන් ground එක පැත්තට දුවං ගියා.ඒ යද්දී ground එකම දූවිල්ලෙන් වැහිලා.මෙන්න මුං ටික ගහ ගන්නවා මුලු ground එකම දෙක වෙන්න.ඒ අස්සේ වේගාන් එක්ක ගහගන්න පොල් පැකිරිස්සව මං දැක්කා.පොල් පැකිරිස්සා වේගාන්ට ගහන්න යද්දිම මාව දැකලා වේගාන්ට ගහන එක නතර කරලා මං දිහා බලං හිටියා.ඒත් එක්කම වේගාන් නැගිටලා කැඩිච්ච වීදුරු බෝතලේකින් විද්‍යාන්ට ගහන්න යද්දී මට කෑ ගැස්සිලා ඉබේම ඒ පැත්තට දිවුණා.මං ගිහිං වේගාන් ගහන්න ගියපු වීදුරු බෝතලේ බිමට හැරෙව්වා.විද්‍යාන්ට පිටිපස්සේ තිබ්බ මගේ අත දිහා එක පාරටම හැරිලා බලපු විද්‍යාන්ට ලේ දැකලා කෑ ගැස්සුණා.ඌ එක පාරටම ඒ බෝතලේම අරං වේගාන්ගේ බඩ මැද්දට ඇන්නා.මට එක මොහොතකට මුලු ලෝකෙම නතර උනා වගේ දැනුනා.කන් දෙකට කිසිම සද්දයක් ඇහුනේ නෑ...ඇගේ ලේ ගමනාගමනයත් නැවතුණා ද කියලා සැකයි.කොහොම හරි ඒක උනාට පස්සේ මුලු රණ්ඩුවම නතර උනා.වේගාන්ගේ උං කෑ ගහගෙන ඌව උස්සං කොහෙටද දිව්වා.විදේනුයි සෙනූෂයි ඒ වෙලාවේ තමයි මාව දැක්කේ...සෙනූෂ විද්‍යාන්ගේ මූණ බැලුවම විද්‍යාන් ඔලුව වනලා ඇස් දෙකෙන් මොකක් හරි දෙයක් කිව්වා...සෙනූෂ එහෙම්ම මාවත් ඇදගෙන එතනින් ඉක්මනට දිව්වා.

හායි හායි...නිකම් ඇවිල්ලා යන්න හිතුනා අනේ🌝.ඔන්න දැනුයි අපි game එකට enter උනේ...🌝💗.
කොහොම උනත් ඔතනින් එහා දිව්‍ය මාලිගා තියේද නැද්ද කියලා අපි බලමුකෝ...
එහෙනම් අදට ගිහිං එන්නාම්...
පරිස්සමට ඉන්න😘.

Choco_Bear🤎✨.