Disappeared Into The Dark // ft. bankzitters

H.1

POV Eva
31-10-2024 - 16:03

Ik schuif nog een paar schoenen aan de kant opzoek naar mijn laarzen. Ik weet zeker dat ze hier ergens liggen. "Ja!" Zeg ik enthousiast als ik ze eindelijk heb gevonden. Ik trek ze snel aan waarna ik de schoenen en hakken die ik uit de schoenenkast heb gehaald er weer terug in prop. Terwijl ik daarmee bezig ben hoor ik mijn telefoon op het kastje achter me overgaan. Ik schop de laatste schoen naar binnen waarna ik de deur snel dicht duw. Ik gris mijn telefoon van het kastje en neem op.

"Hee Koentje!"
"Hee Eef, we zijn er. We rijden nu de straat in."
"Shit, ik kom. Geef me 5 minuten."

En zonder op antwoord te wachten hang ik op en ren ik zo snel als ik kan naar boven. Ik ren m'n kamer in en vul mijn tasje met nog wat kauwgom, deo en een elastiekje. Ik doe snel nog wat rode lipstick op en gooi het ding daarna ook in mijn tas. Voor ik mijn kamer verlaat spuit ik nog wat parfum op waarna ik weer naar beneden ren. Ik loop snel de woonkamer in en zeg. "Mam, pap, ik ga!" Ik geef ze beide nog een korte knuffel waarin ze me plezier wensen. "Doei!" Zeg ik nog voordat ik de woonkamer weer verlaat en richting de voordeur loop. Ik kijk nog even snel in de spiegel en loop daarna dan echt naar buiten waar het busje met de jongens al staat te wachten. Ik stop snel nog wat weg in de achterbak en stap in.

"Hee jongens! Sorry dat jullie moesten wachten." Zeg ik zodra ik plaats neem naast Robbie in het busje. "Maakt niet uit, zijn we gewend." Zegt Raoul vanachter het stuur met een glimlach. "Eva wat had ik nou gezegd?" Vraagt Koen die aan de andere kant van Robbie zit lichtelijk geïrriteerd. "Weet ik niet, wat heb je gezegd?" Vraag ik hem terug niet zeker welke kant hij op wil. "Over je kleding?" Hint hij. "Ja ik weet het nog wel, maar dat bepaal jij niet voor mij." Zeg ik met een overdreven glimlach waardoor hij zucht. "En zo is dat! Maar uh Eef, heb je nou nog een vriend?" Vraagt Milo terwijl koen ons fronsend aankijkt. "Nee, leuk dat je het vraagt! Vanavond-?" Speel ik mee met hem. "Eva!" Kapt Koen me af waarna we allemaal in de lach schieten.

De rest van de rit hangt er een gezellige sfeer waarin veel grappen worden gemaakt en er veel wordt meegezongen met de muziek. "Heb je er zin in?" Vraagt Robbie me. Ik knik en zeg. "Zeker! Jij?" Ook hij knikt en zegt. "Ja ik ook, zeker." We praten wat over wat er van de week allemaal gebeurd is en halverwege ons gesprek begint de rest zich ermee te bemoeien. En zo is de rit als snel voorbij en komen we aan op het terrein waar Raoul het busje parkeert.

Ik loop achter de jongens aan over het terrein naar hun kleedkamers backstage. Als we aankomen droppen ze hun spullen en nemen ze plaats op een van de banken die in de kamer staat. "Wanneer komt Rut?" Vraagt Milo. "Komt Rut?!" Roep ik verbaasd waardoor de jongens in de lach schieten. "Ja, hij moet er als het goed is ook zo zijn." Zegt Koen als hij een beetje bijgekomen is. Ik knik en pak mijn telefoon uit mijn tasje om wat door insta te scrollen terwijl de jongens wat appratuur uitpakken.

"Hé! Kijk eens wat hier staat!" Roept Robbie opeens blij terwijl hij een klein koelkastje opentrekt. Ik kijk op van mijn telefoon en barst in lachen uit als ik hem zie staan met een een doos flugeltjes in zijn handen. Ook de andere jongens kijken op en schieten in de lach. "Lekker Rob! Doe mij er maar een!" Zeg ik nog lachend terwijl ik opsta en naar hem toe loop. Als ik er een uit de doos wil pakken trekt hij hem snel weg waardoor ik hem vragend aankijk. "Eerst je ID laten zien, je bent de lengte van een 15 jarige." Zegt hij plagend. "Dat kunnen we ook over jou zeggen Rob. En jij hebt er niet eens een goede reden voor." En voor hij kan reageren pak ik een flesje uit de doos. Achter me hoor ik de jongens lachen en zelf lacht Robbie de pijn weg. "Wie doet er mee?" Vraag ik terwijl ik m'n flugel omhoog houd.

Na een paar flesjes komt Rutger de kamer in. "Hee Rut!" Roep ik enthousiast waarna hij me een stevige knuffel geeft. "Hee kleine." Begroet hij me terug. Ik geef hem een stomp op zijn boven arm en zeg. "Ach houd je bek man. Ik heb ook niet gekozen voor die gluten allergie van me." De jongens lachen even en gaan daarna weer door met uitpakken terwijl ik me weer op de bank laat vallen.