ALASTAIR ARMENDAREZ

CHAPTER 15

The bed scene is in private🤪
Please do leave a comment if you want some😅

—

AMARA

"Manong, pakihatid nalang po ako sa may terminal."

ALAS kwatro ng madaling araw at kasalukuyan naming ipinapasok sa loob ng sasakyan ang mga gamit na dala ko. Hindi naman gaano karami iyon dahil ayokong maraming dalhin.

Tinawagan ako ni Mama na dumeretso nalang daw ako sa Airport sa kadahilanan ay alas diyes y medya ng umaga ang flight namin patungong California. Wala akong ideya na agad agad pala kaming lilipad paalis ng bansa. Saka na daw ikukuwento sa akon ni Mam lahat kapag magkasama na kaming dalawa.

"Sigurado ka ba, Ara? Ang sabi sa akin ni Senyor ay ihatid kita mismo sa lugar na pupuntahan ko."

Umiling nalang ako. "Ayos lang ho Manong, pakisabi malang na kagustuhan ko ito." Giit ko. Pumasok na ako sa loob ng sasakyan.

Muli akong napasulyap sa mansyon at mapait na napangiti. Ilang buwan lamang ang inilagi ko rito ngunit marami akong napagdaanan. Masaya ako! Masayang masaya.

Napabuga ako ng buntong hininga at iwinaglit ang mga iyon. My right hand run through my left hand. I caress the ring on it and I can't help but to smile.

"I know, you might be surprise tomorrow Alas. Knowing that I left without even bothering you. Without saying proper goodbye to you! But I think, this is the right thing to do. Maybe, this is not the right time for us. I have to focus on myself first and I feel so sorry for you. I am grateful for what happened last night to us, Alas. Wala akong pagsisisi na ginawa ko iyon. I am beyond grateful for that. Thinking that you will woke up tomorrow for your birthday without me, makes me more sad. But I do love you, Alas. I do. Let's just move forward and face our fate."

I gently remove the ring from my finger and put in bag. I'll just keep this.

"Maraming salamat ho, Manong." I told the driver as we final arrive at the nearest bus terminal. Tinulungan ako nitong ibaba ang aking mga gamit.

Bumili ako ng ticket paluwas ng Maynila at sakto namang mayroon ng first trip ng byahe. Naupo ako sa pinakadulo. I texted Mama na papunta na ako.

Mahigit dalawang oras ang byahe patungong Maynila at natulog lamang ako buong byahe sa sobrang antok ko. Still, my body hurts a lot but I'm still pretending to be okay. It's really sore down there but I have to act nicely. I felt like I was punch a hundred times when I woke up earlier.

As I finally arrived in the city, I passed by in the nearest open drugstore to buy some painkillers and other medicine. I buy some food and coffee as well. Walang laman ang tiyan ko at kanina pa ako nakakaramdam ng gutom.

I headed to the Terminal 1 after. Mama is already waiting for me.

"Hindi mo kami ginising, Ara. Hinahanap ka ni Manang. Nalaman nalang namin kaya Manong Julio noong nakabalik na siya dito. Oh siya sige, mag iingat ka lagi ha. Wag mo akong kakalimutan." I felt sad as I read the message of Lylia. She's been a sister to me.

Nang makarating ako sa airport ay kaagad kong hinanap si Mama. Madali ko rin namang siyang nakita at niyakap ko agad ito ng mahigpit.

"I missed you Ara Anak." She told me as she hug me tight.

"Namiss din kita Mama.." A small tear escape from eyes but I immediately wipe it off.

"Kumusta ka? Tumaba ka ata ng kaunti, Anak." She joke.