ALASTAIR ARMENDAREZ

Chapter 2

          MAAGA akong nagpaalam sa landlord ng inuupahang apartment ko na ako'y nakahanap na ng trabaho at doon muna ako titira. Pumayag naman ito ngunit ang ilang gamit ko ay nandoon pa rin.

Wearing my mother's gift, a color purple dress that really suit my body, I suddenly bid my goodbye to my little apartment.

Sumakay ako sa pinara kong taxi at tila ba'y hindi na ako makapaghintay pang magsimula sa aking trabaho at magkaroon ng sahod.

Lahat ay tila bago sa akin. When I was in New Zealand, our maids are the one who are cleaning our house. They are the who make our foods. But luckily, Mama teach me some household chores kapag nasa bahay lang ako kaya kahit papaano ay may alam rin ako. Not that much but still, I learn how to wash the dishes.

“You're here, Iha! Are you ready for your first day? Are you sure that you want this?” Mr. Gregory suddenly ask me as I step on his mansion once again.

“Yes Sir!” Kinakabahang sabi ko.

“Letisha samahan mo itong si—what's your name again, Iha?”

“Amara, Sir! But you can call me Ara for short.”

“Great, Iha! Don't worry, just feel at home. Anyway this is our mayordoma, Letisha. Letisha we have a new helper and her name is Amara. Just take care of her!” Aniya.

I look at the woman who's standing beside him. Kimi naman akong ngumiti sa kanya.

“Sige ho, Senyor.” Anito.

Nang kaming dalawa nalang ng pinakilala sa akin na mayordoma ay iniwan ako nito at tuloy tuloy na naglakad.

“Sumunod ka sa akin.” Sabi niya na ikinatigil ko sa sandali.

Bahagya naman itong lumingon at pinukol ako ng masamang tingin. What the! Am I bad? What have I done to her para sungitan niya ako ngayon?

Napailing nalang ako sumunod sa kanya.

“Hindi porket sinabi ng Senyor na alagaan kita ay gagawin ko.” She told me using his cold voice. Napakunot na lamang ako ng noo sa kanya.

“Teka lang nga ho sandali, bakit ba ang sungit niyo sa akin? I don't even know you atsaka...”

“Huwag mo nga akong iniingles ingles dyan. Dahil katulad ko katulong ka rin dito.” Sagot pa niya.

“Ano ho bang problema niyo?” Deretsong tanong ko sa kanya. Ang sungit sungit naman nito. Close ba kami para sungitan niya ako ng ganito?

“Hindi mo ba nahahalata? Ikaw! Ano ba talagang intensyon mo dito? Isa ka rin ba sa babae ng Senyor kaya magpapakaalipin ka sa ngayon? Alam mo Iha, sayang lang ang buhay mo.”

“Excuse me lang ho but I'm not her girl or either one of her flings. At gusto ko lang ho na sabihin sa inyo na matino akong babae. Maayos akong pinalaki ng Nanay ko. So please lang ho, will you stop judging my personality because you don't know me.” Tuloy tuloy na sabi ko sa kanya. 

Inismiran lamang ako nito pagkatapos ay muling naglakad.

Napabuntong hininga lang akong sumunod sa kanya.

“Ito ang kwarto mo. Hindi ko lang alam dahil ang kwarto ng mga katulong ay iisa. Samantalang ikaw ay dito.” Patuloy na pagsusungit niya sa akin.

I have so much respect to the oldies. At ayokong sagot sagutin ito. But she's really trying my temper right now.

“Ilang taon ka na ba ha? Siguro hindi mo pa kilala ang Senyor kaya ayos lang sayo.” Nanatili lamang akong tahimik sa kanya. “..babaero ang Senyor at ang mga katulad mo ang tipo niya. Sigurado ka ba talaga?” Dagdag niya na ikinataka ko.