Vila e Braktisur

3.Zbulimi i Trashëgimisë

Në dhomën e errët të nëndheshme, frymëmarrjet e miqve ishin të lehta dhe të shpërndara, teksa përpiqeshin të kontrollonin frikën që i kishte pushtuar. Muret e mbuluara me shkrime dukej sikur tregonin një histori të fshehtë, një të shkuar që kërkonte të dëgjohej përmes gjurmëve të mbetura.

Ariana: (duke i drejtuar një vështrim të thellë Klajdit) "Kam ndjesinë që ne jemi këtu për një arsye. Mbase është koha që të përballemi me të shkuarën e kësaj vile."

Klajdi: "Por çfarë të shkuare? Këtu janë vetëm gjurmë dhe simbole. Si mund të zbulojmë se çfarë ka ndodhur me të vërtetë?"

Ariana ndjeu një tërheqje të brendshme që e çoi drejt një qosheje të dhomës ku ndodhej një kuti e vogël prej druri. Kutia ishte mbuluar me pluhur të trashë, por simboli i gdhendur në të tërhoqi vëmendjen e saj - ishte i njëjti simbol që kishin parë në derën e vilës.

Lori: (duke u përkulur pranë Arianës) "A mund të jetë ky çelësi i të gjithë kësaj? Çfarë ka brenda?"

Ariana e hapi kutinë me kujdes, dhe brenda saj gjeti disa fotografi të vjetra dhe një ditar me kopertinë të zbehur. Fletët e tij dukeshin të vjetruara, dhe disa faqe ishin të grisura, por ato që kishin mbetur ishin të mbushura me shkrime të dëshpëruara dhe tregime të errëta. Në fillim të ditarit, një faqe u shfaq me shkrimin e parë që lexuan me sy të tronditur:

"Unë jam Sofia, dhe kjo shtëpi është mallkimi im. Çdo ditë që kalon këtu është një betejë mes dashurisë dhe frikës, dhe zemra ime ndjen peshën e errësirës që e mbulon këtë vend."

Arta: "Sofia... kushdo që ka qenë ajo, e ka ndjerë të keqen në këtë vend. Mbase është ajo vajza e portretit që pamë më parë."

Klajdi: (duke lexuar një rresht tjetër)
"Shiheni kete pjes: 'Unë ndjej se dikush më ndjek në çdo hap. Ka gjëra që nuk guxoj t'i them me zë të lartë, nga frika se do të zgjoj diçka të errët që fle brenda këtyre mureve.'"

Teksa lexonin më tej, zbuluan që Sofia ishte një vajzë e re, që kishte jetuar në vilë shumë vite më parë dhe kishte një dashuri të ndaluar me një djalë nga fshati. Por kur të dy zbuluan një sekret të vjetër të familjes së saj, jeta e tyre ndryshoi përgjithmonë. Familja e saj kishte bërë një pakt të fshehtë për të ruajtur pasurinë, një pakt që përfshinte sakrifica të errëta që nuk mund të zhbëheshin lehtë.

Lori: "Po sikur kjo të jetë arsyeja pse vila është e mallkuar? Ky pakt i errët... Mbase kjo është e keqja që ndjejmë rreth nesh."

Në një faqe tjetër të ditarit, Sofia përshkruante një natë të tmerrshme kur ajo kishte dëgjuar një zë që i fliste nga dhoma e vogël ku ishin mbledhur tani. Ajo kishte parë një hije të errët që përpiqej ta ndjekë nëpër korridoret e vilës, duke i pëshpëritur sekrete të fshehta dhe duke i kërkuar që të mos i tregonte askujt atë që kishte zbuluar.

Ariana: "Ndjej që kjo hije ende është këtu, që ende kërkon dikë që të zbulojë të vërtetën e asaj që ka ndodhur."

Teksa përpiqeshin të kuptonin më shumë, një tjetër dorëshkrim ra nga kutia, dhe kësaj here, ishte një letër e shkruar nga dikush tjetër. Fjala "Largohuni" ishte e përsëritur shumë herë në letër, por fundi i saj kishte një frazë të theksuar që i bëri të dridheshin:

"Askush nuk mund te dal prej ktu pa paguar çmimin e së vërtetes"

Një dridhje kaloi nëpër trupat e tyre, ndërsa kuptuan se vendosmëria e tyre për të qëndruar dhe për të zbuluar historinë mund të kishte pasoja të rënda. Ata ndjenë se kishin hyrë në një kurth të paevitueshëm, dhe se ky vend kërkonte diçka më shumë se thjesht kuriozitetin e tyre.