Vila e Braktisur

7.Rreziku ne Errësirë

Pas disa ditesh ata kishin vendosur te ktheheshin perseri ne vil me synimin per te shpetuar Lorin.

Pas ngjarjeve të tmerrshme dhe sakrificës së Lorit, miqtë u ndjenin si të ishin të humbur në errësirë. Rruga që kishin ndjekur duke zbuluar të vërtetat e vilës së mallkuar kishte sjellë më shumë pyetje sesa përgjigje. Arianës i dukej se shpirti i Lorit e kishte lënë një boshllëk të thellë në grupin e tyre. Ata ishin të lidhur përjetësisht me dhimbjen e humbjes së saj dhe ndjenjën e detyrës për të vazhduar përpjekjen e tyre.

Ariana: (duke e mbajtur veten të fortë) “Duhet të vazhdojmë. Lori bëri një sakrificë të madhe për ne. Nuk mund ta lëmë të shkojë pa zbuluar të vërtetën për këtë vend.”

Klajdi: “E kuptoj, por si mund ta bëjmë këtë pa të? Tani jemi të paktë dhe frika na mbulon. Çfarë do të na ndodhë tani?”

Arta: “Ndoshta duhet të kërkojmë më shumë për të kuptuar çfarë ndodhi me të vërtetë. Ka diçka këtu që na arrin, dhe duhet ta zbulojmë.”

Duke u nisur nga dhoma e errët, miqtë filluan të eksploronin vilën me një ndjenjë të re urgjence. Korridoret dukeshin më të errëta se kurrë, si të ishin mbushur me energji të padukshme. Çdo hap që bënin ndjente si një hap drejt thellësisë së errët, një thirrje që nuk mund ta injoronin.

Në dhomën e bibliotekës, Arta gjeti një bllok tjetër shënimesh. Isha i mbushur me letra të vjetra dhe dokumente të hollësishme për historinë e vilës. Ajo hapi një faqe dhe lexoi një përshkrim të frikshëm:

"Pakti ynë ishte i lidhur me dashurinë, por dashuria e ndaluar solli mallkimin. Çdo gjë që nisim këtu do të ketë pasoja, dhe çdo shenjë e dashurisë do të paguajë çmimin e saj."

Ariana e shihte me kujdes dhe kuptoi se çdo fjalë kishte një peshë të thellë. "Pakti i dashurisë," pëshpëriti ajo, "duhet të kemi gjetur diçka të rëndësishme."

Në këtë moment, miqtë filluan të ndjenin se çdo pjesë e historisë që po zbulojnë ishte një lidhje e fortë me të kaluarën e dhimbshme. Ndiheshin të ngujuar në historitë e atyre që kishin jetuar aty, duke u përballur me pasojat e vendimeve të tyre.

Klajdi: “Ne duhet të gjejmë këtë relike tjetër. Nëse Lori sakrifikoi veten, duhet të kemi një mundësi për të shpëtuar shpirtin e saj dhe të thyejmë mallkimin.”

Ata vendosën të kërkonin çdo vend në vilë. Secili objekt i lashtë mund të mbante një copëz të historisë që do t’i ndihmonte ata të kuptonin më shumë.

Duke u drejtuar në katin e sipërm, ndjenjat e frikës i ndihmuan të kuptonin se gjithçka kishte kuptim. Pas çdo derë që hapnin, ata ndjenin një energji që i tërhiqte, si të ishin udhëhequr nga diçka të padukshme.

Kur arritën në një dhomë të mbyllur me dyer të vjetra, një zë i çuditshëm erdhi nga brenda. Arianës i ngrihej lëkura nga frika, por vendosmëria e saj e shtyu të hidhte hapin e parë.

Ariana: “Çfarë është brenda?”

Arta: “Nuk e di, por ndjehem si të jemi shumë afër zgjidhjes.”

Hapin brenda, ata gjetën një burim të vjetër, një enë me ujë të errët që duket se kishte rrethuar dhomën. Drita filloi të ndizte, dhe ata panë reflektimin e Sofias duke shfaqur një pamje të qartë.

Sofia: “Të dashur miq, e kam ditur se do të vini. Mallkimi vazhdon, por mund ta thyeni nëse gjeni reliken e dashurisë që kemi lënë pas. Kjo është e vetmja mënyrë për të shpëtuar shpirtrat që janë këtu.”

Një ndjesi të ftohtë i mbërtheu, por shpresa filloi të rritej në zemrat e tyre. Klajdi: “Ku ta gjejmë këtë relike?”

Sofia filloi të zhdukej, por fjalët e saj ishin ende të forta në ajër. “Kërkoni për reliken që ka mbetur në errësirën e vilës. Më të guximshmit do të gjejnë dritën.”